Veel kritiek zou ik ook niet kunnen bedenken, want het mooie countrykoppel gaf werkelijk een héél mooi concert vorige vrijdag in C-Mine te Genk, met liedjes uit For Ever en ook enkele geslaagde covers. Ik was dan ook opgetogen over zoveel mooie folk-, country- & bluegrass-muziek op één avond. De begeleidingsgroep bestond uit Elko Blijweert op gitaar, Tim Coenen op gitaar en percussie, Alain Rylant op percussie, Peter Pask op bas en Bjorns vader Karl Eriksson op banjo. Een zeer fijne muzikant deze laatste, die er best wel fier op was dat hij zijn zoon zo goed had leren muziek spelen, en het bovendien best naar zijn zin had tussen al die jongere muzikanten.

Het concert begon met Black Jack David, een traditoneel bluegrass nummer met enkel begeleiding door banjo en gitaar. Daarna kwam de zevenkoppige band het podium op en werd Nashville Tennessee gespeeld, een nummer dat ging over een reis naar Amerika, de bakermat van hun muziek, die ze samen maakten. En meteen konden we Nathalie’s grote zangtalent bewonderen : vurige zang met mooie stem recht uit het hart.

At The Car Graveyard*** was een heel mooi liedje met een nogal raar onderwerp, het ging namelijk over een droom van Bjorn Eriksson waarin zijn Nathalie zich prostitueerde op een autokerkhof! For heaven's sake, hoe kom een liedjesschrijver in godsnaam daarbij! Teveel tequila of mushrooms ? Nathalie liet het alvast niet aan haar hart komen en danste alsof ze geboren was in Chattanooga, Tennessee, en haar hele leven niets anders gedaan had...

In het nummer Walking (waaruit de titel van de plaat For Ever komt) werd er verder geborduurd op de openingsscène van de film Paris Texas van Wim Wenders, waarin een man te zien is die geheel uitgedroogd door de woestijn strompelt. Eriksson wijzigde in dit nummer het scenario in die zin dat hij na een gelijkaardige zware tocht iets later Nathalie tegenkwam... Een (mooie)verschijning zowaar! The Sound Of You ging ook over henzelf maar was een wat trager en donkerder nummer, een echte nightsong, met mooi afwisselende zang. Het atmosferische Home Is Where The Angels Roam paste daar perfect na en klonk eveneens wat duister en dreigend. En Banks Of The Ohio was een knap duet dat ging over een koppeltje dat niet wilde trouwen, in tegenstelling tot zijzelf (naar eigen zeggen).

Daarna een beetje een raar nummer maar wel heel goed gedaan : Riding On A Snake With A Bottle Of Tequila In My Hand was een pittig bluegrass nummertje dat verwees naar hun vroeger groepje Hank Van Damme, waarin Bjorn's vader eveneens meespeelde op banjo. De intro met veel geluidseffecten, samples ("tequila!") en gierende Dick Dale gitaren maakten het nummer tot een maffe instrumental waarin Karl Eriksson's banjo een hoofdrol speelde. High On A Mountain*** was een hele mooie traditionele countrygospel, en vanaf hier werd het concert echt geweldig, beter dan ik op voorhand had durven hopen. Nathalie's zang deed me in dit nummer erg denken aan Gillian Welch, zo goed, zo doorleefd en zo krachtig...

The Last Thing On My Mind*** is een bekende klassieker uit de rijke Amerikaanse folktraditie, geschreven door Tom Paxton. Bjorn zong dit effenaf geweldig, af en toe in duet met Nathalie. En de hoogtepunten bleven elkaar opvolgen met een cover van The Valley*** van Derroll Adams, een magnifiek nummer met een mooie rustgevende, meditatieve banjopartij, die dan ook de legendarische banjoman Derroll Adams in herinnering bracht, en dat was op zich al heel mooi. Het nummer eindigde met het publiek dat gevraagd werd de melodie mee te neuriën, net zoals dat vroeger ook het geval was bij Derroll.

La Danse de Mardi Gras***, gezongen door Karl Eriksson, was een cajun-nummer, in het franglais, met grappige teksten met een fijne slidepartij die ons af en toe herinnerde aan Daniel Lanois’ etherische gitaarpartijen. Als laatste nummer kregen we Time Is Winding Up*** te horen, wat eigenlijk zoveel wil zeggen als : “geniet van elk moment van het leven”. Het werd gezongen door de beste zangeres van Laïs (of van Vlaanderen ?). Schitterende gospelblues, klagerig mooi, eigenlijk een soort van bluesgrass ...

De bisnummers vormden de kroon op het "werk". Waitin' Around To Die*** van mijn geliefde songwriter Townes Van Zandt is een prachtnummer en een klassieker voor de eeuwigheid en één dag. En vlak daarna kregen nog een leuk stukje dueling guitar & banjo in een instrumentaal classic country sound nummertje, waarin de flitsende countrygitaren om beurt mochten excelleren. Het concert werd op magische wijze afgesloten methet welbekende en nog steeds bloedmooie Love Hurts*** , het liedje waarmee het tussen Bjorn en Nathalie allemaal begonnen was, gelukkig voor ons bleek nu...

Punten van de jury : 9/10! Een subliem concert dus met twee mooie stemmen, omringd door een fijne bende muzikanten, en dat alles gebracht met een aanstekelijk enthousiasme! Blue Moon of Tennessee, keep on shining...

Na afloop van het concert sprak ik even met Bjorn Eriksson en hij vertelde me dat er zopas een live cd uitgebracht is van The Broken Circle Breakdown, nl. ‘Unbroken' en dat de plaat van The Partschez opnieuw uitgebracht wordt, jammer genoeg enkel op vinyl.