De aanhouder wint: Tony Martin in het geel

'Schitterende gast', zegt ploeggenoot Julien Vermote. 'Iemand voor wie iedereen door het vuur gaat', oordeelt ploegleider Wilfried Peeters.

Tony Martin, over hem gaat het, zit op de straat waarover hij een minuut eerder als winnaar van de vierde Tourrit is geëindigd. Zijn ploeggenoten staan om hem heen en buigen zich voorover. Eén voor één omhelzen ze hem. De ritwinnaar en nieuwe geletruidrager hijst zich overeind. Er volgt een groepsknuffel die zeker een minuut duurt. Zo ziet geluk er uit.

Het Duits heeft een mooie uitdrukking voor wat zich afspeelt in het centrum van de Noord-Franse stad Cambrai: das Glück des Tüchtigen. In vertaling komt het er ongeveer op neer dat de aanhouder wint.

Tourblog

De etappe minuut voor minuut terugbeleven? Hier leest u ons tourblog terug.

Tony Martin heeft alle dagen aangehouden. Het begon er mee dat hij naar Utrecht kwam om de tijdrit te winnen en daarmee voor het eerst in zijn loopbaan beslag te leggen op de gele trui. De Duitser eindigde achter de Australiër Rohan Dennis als tweede.

Een dag later was Dennis al ver voor de finish op Neeltje Jans in geen velden of wegen te bekennen. Quick-Step, de ploeg van Martin, leek zelfs in staat tot een dubbelslag met ook nog eens sprinter Mark Cavendish voorin. Maar het plan viel volledig in duigen. Cavendish werd zelfs voorbij gereden door Fabian Cancellara die daarbij het laatste restje bonificatieseconden opraapte en daarmee Tony Martin voorbij ging in het klassement.

Maandag was Cancellara nergens te bekennen toen het peloton begon aan de Muur van Huy. Maar nu gooide Christopher Froome roet in het eten. Hij nam zoveel voorsprong op Tony Martin dat het, opnieuw met de beloning van extra seconden, net genoeg was om het geel in de wacht te slepen.

Kleiner verschil

Het voordeel bij die opeenstapeling van nadelen was dat het verschil steeds kleiner werd. Wat begon met vijf seconden werd drie seconden werd één seconde. En op dag vier blijkt de aanhouder inderdaad te kunnen winnen.

Op de kasseien in de laatste vijftig kilometer zit Martin telkens attent voorin, omringd door ploeggenoten die hem het liefst dat geel op een presenteerblaadje willen aanbieden. Een lekke band doet nog een laatste poging roet in het eten te gooien. Tony Martin begint de finale op achterstand en, erger nog, op de fiets van ploegmaat Matteo Trentin. 'Ik zat veel te hoog.'

Met Vermote en Michal Golas als wegbereider kan hij wel weer aansluiting vinden. Vermote: 'Het was ver boven de limiet, maar het moest gebeuren.' Vervolgens valt het op drie kilometer voor de eindstreep min of meer stil en de teruggekeerde Martin ziet zijn kans schoon.

Der Panzerwagen

Geen wielrenner is tegenwoordig nog in staat om solo een collectief te kunnen weerstaan, maar de dertigjarige Martin is de uitzondering op die regel. Niet voor niets noemen ze hem der Panzerwagen. Vorig jaar was hij in zijn eentje nog de sterkste toen de Tour de Vogezen aandeed, misschien wel de mooiste zege in 2014.

Nu lijkt het wel of iedereen zich meteen bij zijn suprematie neerlegt. Froome vindt het allang best om verlost te zijn van geel. Maar landgenoot John Degenkolb en Nacer Bouhanni zijn nog volop in de race voor de zege in een hoog geachte etappe.

Maar de kasseienrit wordt gewonnen door een hardrijder die normaal gesproken de tegenstand vermorzelt op zoevend asfalt. Het zegt alles over het tamelijk gecontroleerde verloop van de etappe waarin de regen als extra moeilijkheidsgraad uitblijft.

Misschien komt het wel doordat een kassei in het Duits Kopfsteinpflaster heet. Dat klinkt al een stuk minder afschrikwekkend. De Panzerwagen vliegt er in elk geval overheen en krijgt zijn verdiende loon.

Zeldzaam opgetogen

De anders zo ernstige Tony Martin is zeldzaam opgetogen bij zijn dubbele optreden op het erepodium. Maar in zijn nuchterheid vindt hij er weinig andere woorden voor dan 'superhappy'. Het is een beloning voor hem zelf, maar ook voor de ploeg die hem zo goed had gesteund.

Een Duitse vragensteller vraagt hem een blik te werpen op het geel, in de hoop op een sprankje emotie. Het komt er niet van. Mooi, hoor, zo'n gele trui, maar het weegt niet op tegen zijn drie wereldtitels tijdrijden. En de zilveren medaille op de Olympische Spelen is toch ook een dierbaar bezit.

Maar de terugkeer van de Duitse televisie in de live verslaggeving van de Ronde van Frankrijk krijgt dinsdag in Cambrai een feestelijk tintje. Ondanks de afwezigheid van Marcel Kittel is Duitsland met twee ritzeges en één gele trui tot nu toe het succesvolste land. 'Ik ben blij dat we het kunnen waarmaken', zegt een bescheiden Tony Martin.