De eerste aflevering start in Parijs, waar Sonneveld op twintigjarige leeftijd optrad in de wereldberoemde club La Vie Parisienne. Tijdens de oorlog, in 1943, vormde hij zijn eigen gezelschap, ‘Cabaret Wim Sonneveld’, waarvan onder anderen Conny Stuart, Lia Dorana, Albert Mol, Joop Doderer en Hetty Blok deel uitmaakten. Dat gezelschap zou tot 1959 blijven bestaan. Op de radio vierde hij triomfen als orgelman Willem Parel, wiens belevenissen ook werden verfilmd. Dat bracht hem kort in Hollywood, waar hij een film maakte met Fred Astaire, ‘Silver Stockings’. 

Na een geroemde hoofdrol als professor Higgins in de Nederlandse versie van musical ‘My Fair Lady’, waarvan hij 700 voorstellingen speelde, begon Sonneveld in 1963 met grote shows. Het zijn vooral nummers uit die tijd die nog aanspreken: van de conference over de Kroketten (op tekst van Simon Carmiggelt) tot ‘Het Dorp’, een lied van zijn partner Friso Wiegersma op muziek van Jean Ferrat.

Woedeaanvallen

Groenendijk maakte ter voorbereiding op de documentairereeks een ontdekkingsreis door het leven van deze complexe artiest, een perfectionist die zich altijd omringde met de beste mensen en die zijn publiek haatte: “Gadverdamme, weer een zaal vol!”

Details uit zijn leven als homo, zijn neerslachtigheid en zijn woedeaanvallen waren nieuw voor mij Richard GROENENDIJK Maker documentaire

“Ik kende vooral zijn werk”, zegt Groenendijk. “Dat hij van de zenuwen voor voorstellingen kotsend in de coulissen stond, wist ik niet. Details van zijn leven als homo, zijn neerslachtigheid en zijn woedeaanvallen waren ook nieuw. Of dat hij, als één element in een nieuw programma niet werkte, het hele programma omgooide.” 

De elegante Sonneveld was een van de beste zangers die Nederland ooit had. Hij gaf nummers zoals ‘Aan De Amsterdamse Grachten’ de juiste dosis gevoel, maar indien nodig ook venijn, zoals in ‘Tearoom Tango’ of in ‘Lieveling’. Als grappenmaker was hem weinig te dol. Groot was de sensatie toen - de zelf katholiek geworden - Sonneveld tijdens een memorabel ‘Gala du Disque’ dat gepresenteerd werd door Godfried Bomans, kwam opzetten met ‘Frater Venantius’, de zingende Limburgse frater. Een deel van katholiek Nederland was gechoqueerd. In Schin op Geul (Valkenburg) staat sedert twee jaar een bronzen beeld van de frater.

Toupet 

Zijn einde op 56-jarige leeftijd was tragisch. Op 20 februari 1974 kreeg hij in de auto een hartaanval, waarna hij werd opgenomen in een Amsterdams ziekenhuis. Na een paar weken rusten ging het aanvankelijk beter, hij maakte weer plannen en vertelde aan Henk van der Meijden van De Telegraaf dat hij nooit meer een toupet op zou doen. Op de dag dat het interview werd gepubliceerd, overleed Sonneveld aan een tweede hartaanval. Voor het grote publiek kwam dit als een schok, maar intimi vertelden later dat zijn overlijden niet geheel onverwacht was. Een dokter had hem al gewaarschuwd voor zijn hart. Tijdens voorstellingen moest hij tussendoor achter de coulissen op een stretcher rusten. 

Op 4 en 5 oktober komt er in Theater Carré een Sonneveld Gala, waar het orkest van de Vlaming Pol Vanfleteren diverse artiesten zal begeleiden die zijn liedjes zullen vertolken. Dat gala wordt wellicht tegen het einde van het jaar op tv uitgezonden. 

'100 jaar Wim Sonneveld', NPO2, 20.25 uur