Het rapport van het Egmont Instituut, een Brusselse onafhankelijke denktank, kreeg de naam “Counterrorism in Belgium: key challenges and policy options”. Doel van het rapport is het Belgische terreurbeleid op een genuanceerde manier door te lichten.

Volgens de auteurs is er qua preventie op verschillende vlakken ruimte voor verbetering, onder meer op het vlak van “community policing” of nabijheidspolitie, lokaal deradicaliseringsbeleid, de strijd tegen de financiering van terrorisme en de strijd tegen illegale wapenhandel. “Een strategie die radicalisering en terrorisme aanpakt wanneer ze ontluiken, zal meer efficiënt zijn dan een beleid dat pas reageert op illegale praktijken. Het is mogelijk duurder om in de praktijk te brengen, maar wel veel goedkoper dan omgaan met de sociale, economische en politieke gevolgen van een grote terroristische aanslag.”

Maar de auteurs doen meer dan pleiten voor een “shift in onze benadering van contraterrorisme”. Ook wordt de centraliteit van de gerechtelijke aanpak ter discussie gesteld. “In België, in tegenstelling tot in vele andere landen, worden terreurzaken zeer snel aan de gerechtelijke autoriteiten overgemaakt, wat praktische consequenties heeft voor de manier waarop de onderzoeken gevoerd worden en het soort informatie dat verzameld wordt, wat de onderzoeken bovendien kan vertragen. Geheime diensten en lokale actoren zouden een grotere rol kunnen spelen bij de preventie van terrorisme.”

Een andere aanbeveling van de auteurs is om de kloof te dichten tussen het almaar uitbreidende takenpakket van de veiligheidsdiensten en hun beperkte middelen. Ook moeten de inspanningen tegen terrorisme volgehouden worden. “Onze fouten uit het verleden mogen we niet herhalen.”