Drie weken geleden werd Nieuw-Zeeland al getroffen door een zware aardbeving. De regio die al een paar keer getroffen was, beefde hevig. Twee weken daarvoor was dat het geval in Midden-Italië. Nog geen vier maanden geleden werd diezelfde regio in Italië getroffen, met nog geen 12 uur later een hevige schok in Myanmar.

Eind oktober beefde de aarde in midden-Italië. Afgelopen weekend was het de beurt aan Nieuw-Zeeland, met een beving die een kracht had van 7,8 op de schaal van richter.

2 zware aardbevingen op korte tijd...Ook een paar maanden eerder was dat al het geval: dezelfde Italiaanse regio werd toen getroffen, met 300 doden tot gevolg. Evenveel doden werden er geteld na een beving in 2009, óók in Midden-Italië.

De ravage na de aardbeving van 6.2 op de schaal van Richter in Centraal-Italië afgelopen zomer was groot. Nog geen 12 uur later beefde de aarde ook hevig in Myanmar. Ook daar had de schok van 6.8 een magnitude van meer dan 6.0 op de schaal van Richter.

Een half jaar geleden gebeurde iets gelijkaardig in Ecuador en Japan. Eerst werd het Zuid-Amerikaanse land getroffen, even later was er een aardbeving in Japan, twee vrij zware aardbevingen in twee verschillende landen die duizenden kilometers van elkaar liggen, op dezelfde dag. Op dat moment was het ook ongeveer een jaar geleden dat Nepal getroffen werd door een zware aardbeving.

Net als die van in Nepal anderhalf jaar geleden, vonden ook de aardbevingen van een half jaar geleden in Ecuador en Japan en die van in Myanmar plaats in of net rond de zogenaamde “Ring van vuur”, een gebied rond de Grote Oceaan waar veelvuldig aardbevingen optreden door de verschuiving van meerdere zones van tektonische platen in de regio. Zowat 90 procent van de aardbevingen gebeuren in dit gebied.

Hoewel de twee opeenvolgende aardbevingen in Myanmar en Italië anders doen vermoeden, hebben de aardbevingen van deze week echter waarschijnlijk niets met elkaar te maken en is het gewoon puur toeval dat deze aardbevingen net nu allemaal in het voorbije half jaar plaatsvinden.

Vrees voor superaardbeving

Toch zorgen de opeenvolgende bevingen van de voorbije dagen ervoor dat de vrees voor een “superaardbeving” weer komt opdoemen. Experts waarschuwen al langer voor zo’n bijzonder zware beving. De beving in Nepal van vorig jaar in april was slechts een voorproefje, zo waarschuwen experts. En het gaat zelfs verder. Volgens Chris Goldfinger, een gerenommeerd seismoloog aan de Oregon State Universiteit en een van de belangrijkste experts van de breuklijnen op deze aarde, was de zware beving van 9,0 op de schaal van Richter in Japan van 2011 maar een “voorschok” van een veel grotere aardbeving die er nog zit aan te komen.

“Doordat tektonische platen tegen elkaar schuren, hoopt een grote hoeveelheid spanning zich op in deze regio”, zegt Harsh Gupta, voormalig directeur van het National Geophysical Research Institute, aan Indian Express. “We weten dat die spanning er zit. Via een aardbeving of een reeks aardbevingen gaat deze spanning vrijkomen. Het gaat dan om aardbevingen die groter zijn dan 8 op de schaal van Richter. Het kan zelfs resulteren in een aardbeving die 32 keer sterker is dan de beving die Nepal in april 2015 trof.”

San Andreasbreuk

En er zijn nog andere redenen om aan te nemen dat we nog een grote aardbeving mogen verwachten. Wetenschappers waarschuwen al jaren voor een aardbeving door verschuivingen op de San Andreasbreuk; een aardbeving die de Amerikaanse staat Californië zwaar zou kunnen treffen. De kans op een grote aardschok in dit gebied werd eerder geschat op eens op de 250 tot 400 jaar. Onderzoek van de Universiteiten van Californië en Arizona heeft uitgewezen dat dit gemiddeld eens in de 45 tot 144 jaar voorkomt. De laatste grote aardbeving in de regio rond Californië dateert echter al uit 1857; al meer dan 144 jaar geleden dus. Volgens onderzoekers kan een aardbeving rond die breuklijn dus elk moment plaatsvinden. “Het is de rustigste periode in onze aardbevinggeschiedenis”, zo zegt onderzoeker Graham Kent van het Seismologisch Laboratorium in Nevada. Maar dat maakt het volgens experts net gevaarlijker. “Die rustige seismische periode zonder stevige aardschokken in Californië kan niet blijven duren”, zo waarschuwt seismoloog James Dolan van de Universiteit van Southern California.

Cascadiabreuk

Ook de minder bekende Cascadiabreuk zou onder hoogspanning staan. Die breuklijn loopt van Vancouver in Canada tot het noorden van Californië. Om de ongeveer 230 jaar leidt de spanning op die breuklijn tot een beving. Maar de laatste aardbeving door die breuklijn is intussen al 311 jaar geleden; een aardbeving die volgens onderzoekers een tsunami van 10 meter hoog zou veroorzaakt hebben en de Amerikaanse kustlijn 1 tot 2 meter heeft laten zakken. Wanneer er weer een beving zou zijn door die Cascadiabreuk, en al de opgehoopte spanning zou vrijkomen, dan zou de regio de zwaarste natuurramp ooit in de geschiedenis van Noord-Amerika meemaken. “Bijna 13.000 mensen kunnen sterven bij zo’n aardbeving en de daaropvolgende tsunami. En nog eens 27.000 mensen zullen gewond raken, een miljoen mensen zal op de vlucht moeten slaan”, zegt Kenneth Murphy van FEMA, het Federal Emergency Management Agency van het departement Homeland Security van de Verenigde Staten, op basis van berekeningen van dat agentschap. “Voor één keer hoop ik dat de wetenschap het niet bij het rechte eind heeft.”