Geen benul van wat een zorginstelling moet zijn

Negen jaar geleden sukkelde een vrouw het verpleegtehuis in. Zij was een intelligente, trotse vrouw. Ze had dertig jaar daarvoor een ernstige hersenaandoening gehad en leed sinds kort aan kanker, waarvoor ze op dat moment een chemokuur onderging. Door een ongelukkige val brak ze haar enkel. Dat was het moment dat haar echtgenoot de zorg voor haar niet meer aankon en haar noodgedwongen aan een verpleeghuis toevertrouwde.

Zowel voor hem als voor haar was dit een moeilijk te accepteren situatie. Het gevolg van de hersenaandoening was dat zij haar spraakvermogen nagenoeg was kwijtgeraakt en dat zij last had van verlammingsverschijnselen. Ze vertrouwde het meest op haar man. Hij was degene die haar het beste kende, wist wat ze bedoelde, aanvoelde wanneer hij er voor haar moest zijn of haar juist met rust moest laten. Het verpleegtehuis lag gelukkig niet ver van hun woning waardoor hij haar elke dag kon bijstaan. Samen probeerden ze zo goed mogelijk de dag door te komen, hopend dat hij haar weer mee naar huis kon nemen zodra haar enkel genezen was.

Dat moment zou echter nooit aanbreken. Aan de directe oorzaak daarvan gingen nog een aantal pijnlijke incidenten vooraf. Omdat de vrouw niet goed uit haar woorden kwam, behandelde het verzorgend personeel haar alsof ze achterlijk was. Als ze moest poepen en ze op de knop had gedrukt, stond er na tien minuten nog steeds niemand aan haar bed. Dit gebeurde niet één keer, maar bij herhaling.

Toen de echtgenoot op onderzoek uitging, trof hij de verzorging gezellig om een tafel gezeten met een zak chips aan. Ondanks aandringen liep er niet meteen iemand mee. Ze stuurden hem weg met de boodschap dat er zo iemand zou komen. De verzorgster kwam te laat, maar had het lef geërgerd te reageren toen mevrouw in haar broek bleek te hebben gepoept.

Deze mensen hadden kennelijk geen enkel benul van wat de kerntaken van een zorginstelling zijn. Dat is laagopgeleide krachten misschien niet aan te rekenen, maar de verantwoordelijken die hen aansturen natuurlijk wel!

Foutieve toediening van medicatie

Het incident dat haar uiteindelijk fataal is geworden, schijnt niet op zichzelf te staan en veel voor te komen, namelijk foutieve toediening van medicatie. Bij deze vrouw ging het niet om een pilletje te veel of te weinig van haar reguliere medicatie, maar om het te lang toedienen van de chemopillen. Als gevolg daarvan raakte ze in een delier en moest ze naar het ziekenhuis. Daar werden bovendien ernstige uitdroging en beginnende doorligplekken geconstateerd. Beide zaken hadden voorkomen kunnen worden.

In het ziekenhuis kreeg ze een hevige epileptische aanval, waardoor ze in een diepe coma raakte. Daaruit is ze niet meer ontwaakt. De behandeling werd gestaakt en een dag later is ze overleden, 66 jaar oud. De kundige zorg en de empathische houding van de verpleging in het ziekenhuis stonden in schril contrast met die in het verpleegtehuis.

Na haar dood heeft de echtgenoot een gesprek aangevraagd met de verpleeghuisarts. Deze heeft het relaas met formele vriendelijkheid aangehoord. De man heeft er lang onder geleden dat hij zijn vrouw aan zulke mensonterende toestanden heeft moeten blootstellen. Achteraf besefte hij dat zij hem heeft willen duidelijk maken dat er iets met haar medicatie niet klopte, maar toen was het al te laat.

Zwarte lijst

Het is nu negen jaar later en het verpleegtehuis in kwestie staat op de zwarte lijst. Er is in al die tijd niets verbeterd. Geen wonder. De zorginstelling wordt bestuurd door iemand die het te duur vindt om hoogopgeleid en goed gekwalificeerd personeel aan te nemen. Hij wil liever zelf zo veel mogelijk verdienen.

Uitgerekend bestuurders van zorginstellingen die op de zwarte lijst staan, verdienen boven de balkenendenorm. Wat zijn dit voor mensen? Hoe kunnen zij zichzelf 's morgens in de spiegel aankijken? Hoe kunnen zij überhaupt 's avonds gaan slapen? Ik noem dit decadente verwordenheid ten top. Mensen die vooral aan hun eigen portemonnee denken, horen niet thuis in de top van een instelling die uit belastinggeld wordt gefinancierd en waar ze zo veel leed kunnen berokkenen.

_{Liesbeth van der Heijden is de dochter van het in dit artikel beschreven echtpaar.}