Ik dronk van mijn deca, beet in een stuk pruimenvlaai en kon niet volgen. Wij spreken iedere donderdag af voor koffie, vlaai en praat. Zelden gaat het daarbij over paté, maar nu ging het wel over paté. Sterker nog, het ging over de paté van het paleis. Zij verloor zichzelf in wilde voorspellingen! Alsof het paleis een patéfabriek gaat worden! Het leek me beter om haar niet meteen te geloven. Straks ruikt het hele koninkrijk nog naar lever.

- Het paleis een patéfabriek! Waar haal je het in godsnaam vandaan?

- Lees jij geen krant misschien?

- Stond het in de krant van die paté?

- Nee. Dat van die 90 herten stond in de krant. Filip heeft een huisje in de Ardennen en in het bos bij dat huisje stikt het van de herten. Dus nu is Filip een geweer gaan kopen. Om die herten dood te schieten.

- Allemaal?

- Nee, alleen de 90 herten die te veel zijn.

- 90 herten? Dan heeft iemand ze geteld. Dat is straf. Ik zou al die Bambi’s niet uit elkaar kunnen houden. Voor hetzelfde geld is het maar één hert, een hert dat zich slecht kan verstoppen, zo’n hert dat je de hele tijd tegenkomt in het bos!

- Zulke herten bestaan niet. Het bos in de Ardennen is een gewoon bos. Géén sprookjesbos. Het zijn officieel 90 herten.

- En die gaat hij allemaal omleggen. Of laat zo’n hert zich even makkelijk afschieten als een ballonnetje op de kermis?

- Prins Lorenz en Amedeo gaan ook mee.

- Dat ze elkaar maar niet raken! Jagers schieten geregeld op elkaar. Het vermoeden van een wild varken is snel gemaakt en dan is het te laat natuurlijk.

- Everzwijnen mogen ze ook doodschieten, zo veel ze willen. En wilde schapen.

- Maar dat krijgen ze toch nooit allemaal op!

- Wat probeer ik je nu al de hele tijd te vertellen? Het is te veel vlees. Zo groot kan de diepvriezer van Mathilde nooit zijn. Er is maar één oplossing: paté.

- Ze kan ook naar Lieben rijden in Genk. Daar verkopen ze wild.

- Allez, denk nu toch eens na. Wat zou Mathilde nu met 90 herten naar Genk komen. Daar heb je twee vrachtwagens voor nodig en een rijbewijs C! Zie je haar al door de Vennestraat rijden, met een laadbak vol kadavers.

- Ja, misschien is het dan toch beter om er paté van te maken.

- Ah! Ik zei het toch. Het paleis wordt een patéfabriek.

- Voor Fabiola is het ook beter. Of denk jij dat die nog wild gebeten krijgt?

Ik dronk mijn deca op, vorkte de rest van de pruimenvlaai naar binnen en dacht na over de praktische kant van de zaak. Paté was geen oplossing. Als 90 herten niet op te krijgen zijn, dan is de paté van 90 herten ook niet op te krijgen.

- Ze gaan paté moeten uitdelen. Er zit niks anders op!

- Ja, straks smeren we allemaal paté van het paleis op onze boterham.

- Juffrouw, mogen wij betalen? Twee koffie en een stukje pruimentaart.