Bahman bekent de feiten. Hij verklaarde dat Nima en hij acute geldproblemen hadden en daarom besloten om het slachtoffer, van wie ze wisten dat hij opium dealde, te overvallen. Ze hadden hem wijs gemaakt dat ze iemand kende die hem 5 kilo opium wilde verkopen voor 25.000 euro.

Bahman was op 14 januari 2012 naar Mohammad’s studio aan de Delinstraat in Antwerpen gegaan om de ‘drugs’ - een pakket boeken - te leveren. Toen het slachtoffer de opium eerst wilde zien, alvorens het geld te overhandigen, had Bahman hem doodgeschoten. In een keukenkast had hij een rol met biljetten van 500 euro gevonden, plus een stapeltje briefjes van 20 euro, goed voor 25.300 euro in totaal.

Hij stelt dat Nima hem naar de studio had gereden en hem het pistool had gegeven. Nima zou ook gezegd hebben dat hij moest schieten als Mohammad het geld niet wilde geven. Hij had volgens Bahman ook het grootste deel van de buit gekregen. Nima ontkent echter iedere betrokkenheid.

Patronen

De advocaat-generaal verwees echter naar het telefonieonderzoek en de camerabeelden die Nima in de buurt van de studio plaatsen. Hij beschikte kort na de feiten ook over 5.300 euro, vooral in biljetten van 500 euro, waarvoor hij geen geloofwaardige uitleg kan geven. En dan zijn er nog de bevindingen van de wapendeskundige.

“Bij een huiszoeking bij Nima werden vijf patronen in beslag genomen die dezelfde sporen vertonen als de hulzen die in de studio werden teruggevonden. Die patronen hebben dus in het wapen gezeten waarmee Mohammad gedood werd. Dat is forensisch bewijs waar Nima niet onderuit kan. Deze narcistische partners in crime hebben een evenwaardige rol gespeeld in de feiten en zijn dus allebei even schuldig”, stelde Patrick Boyen.