Als je bij Fons binnenkomt dan moet je tijd hebben. Tijd om vragen te stellen heb je niet, want hij vertelt het ene verhaal na het andere. Hij heeft een geheugen om jaloers op te zijn. 'Ik sta elke morgen om half zeven op', vertelt Fons. 'Dan haal ik de krant uit de bus en die lees ik van voor tot achter. Rond een uur of tien vallen hier elke dag mijn kinderen binnen om een tas koffie te drinken en daarna zet ik teletekst op. Ik wil geen nieuws missen.’ Fons praat over alles mee, zowel het wereldnieuws, sport als politiek interesseren hem hard. Zelfs de bouw van de fly-over in Geel heeft hij van nabij gevolgd. “Toen de nieuwe brug in Geel af was heb ik mijn kinderen gevraagd om er met mij eens over te rijden”, vertelt Fons. “Weet je, eind jaren twintig reed ik met de fiets naar Geel naar de tuinbouwschool. Dat was toen ongeveer dezelfde weg als nu maar er lag alleen een karrespoor. Nadien is er een klein steenweg gekomen. Er kwamen daar maar drie camions per week. En nu zijn er dat verdorie honderden per dag. Raar, hoe alles op een tijdspannen van enkele tientallen jaren toch zo kan veranderen.'

*******Lees het hele verhaal vandaag in Gazet van Antwerpen – editie Kempen*******