Die andere Matteo die tegenwoordig vaak op de beeldbuis komt zal het minder makkelijk hebben. Matteo Renzi heeft op onorthodoxe wijze (zelfs voor Italie) de handschoen opgenomen en is nu premier van Italie. Een weinig benijdenswaardige job.

Ondanks nu en dan licht optimistische economische nieuwtjes sneuvelde begin dit jaar een triest statistisch Italiaans record: landelijk steeg de jeugdwerkloosheid tot 41.6%. In Calabrie zit 68% procent van de jongeren zonder werk. Wie het geluk heeft een job te pakken te krijgen moet het in 90% van de contracten stellen met iets tijdelijks, een schaduwstatuut of een stageplaats.

Als ik vertel dat ik naar Italie verhuisde voor het werk, bekijkt men me met ongeloof. Soms is er zelfs ergernis omdat ik een blijkbaar Italiaanse job inpik.

Matteo Renzi lijkt een geschikte peer maar weinig jongeren denken dat hij hun generatie nog op de rails kan krijgen. De meest talentvolle zijn ondertussen naar het buitenland verhuisd. Italie zit nu met een archaisch arbeidssysteem en een verouderende bevolking die haar privileges wil veilig stellen.

Ik vrees dat Matteo Renzi dit land -ondanks zijn enthusiasme- niet alleen kan redden. We hebben iemand van het kaliber van Don Matteo nodig. Iemand die met de hulp van God licht in deze duisternis kan brengen.

Questo e un caso per Don Matteo!