“Natuurlijk is het een goede zaak wanneer we een heffing kunnen verlagen die zoveel gezinnen en bedrijven treft.” Via Annemie, haar wegen zijn soms onnavolgbaar. Blijkbaar wordt nu van ons verwacht dat we vergeten dat diezelfde energieheffing met veel bravoure werd verdedigd als onontkoombaar en eerlijk verdeeld over alle schouders.

Want die taks, waardoor een gemiddeld gezin vanaf maart ongeveer honderd euro per jaar meer zal betalen, moest en zou er komen. De schuldenberg, veroorzaakt door het te lang en te grif uitdelen van groenestroomcertificaten, moest en zou collectief worden afgebouwd. Een omstreden beslissing, maar de liberale minister kon moeilijk anders dan het been stijf houden. Maar toen kwam er, als manna uit de hemel, een dreigend faillissement.

Het Duitse German Pellets, dat in het Limburgse Langerlo een biomassacentrale wilde bouwen, zit in slechte papieren. Daardoor zal een geplande subsidiëring van twee miljard voor die energiecentrale op houtpellets allicht vervallen, en kan dat geld gebruikt worden om de Turteltaks te milderen. Geld dat, zo berekende de Vlaamse energieregulator Vreg, afkomstig kan zijn van… de Turteltaks.

Die zal namelijk 2,9 miljard euro opleveren, terwijl er maar 1 miljard nodig is om de schulden van energiecertificaten af te lossen. Het overschot, 1,9 miljard, kan dan in biomassacentrales worden gestoken. Dus: de put door oversubsidiëring van de ene sector wordt gedempt met het overschot op oversubsidiëring van de andere. Tot zover het Vlaamse energiebeleid anno 2016.

Ondertussen schuiven Open Vld-minister Turtelboom en haar socialistische voorgangster Freya Van den Bossche de hete aardappel over en weer. Eerlijk gezegd, we zijn niet geïnteresseerd in die cat fight. Wat ons bezighoudt is hoe Vlaanderen tegemoet zal komen aan de Europese 2020-normen inzake hernieuwbare energie. Nog vier jaar te gaan en we zijn nog maar net voorbij de helft van 10,5 procent energie uit hernieuwbare bronnen. Geen denken aan dat we die norm zullen halen. Een Europese miljoenenboete hangt ons boven het hoofd.

Eén lichtpunt in dit alles: het animo voor de bouw van biomassacentrales lijkt nu wel van de baan. De beslissing om ze te bouwen werd destijds genomen met zicht op het sluiten van onze kerncentrales. Dat argument viel weg. Bovendien zijn zowat alle experts het erover eens dat dergelijke centrales niet meer zijn dan gigantische, bosverslindende houtkachels, waarvan de noodzakelijke subsidiëring ook nog eens drie keer hoger ligt dan die van niet-vervuilende hernieuwbare bronnen.

De toekomst is aan zonnepanelen en windmolens. In de ons omliggende landen staan ze op dat vlak al veel verder. Een inhaalbeweging dringt zich op. Nu. Kom dus alsjeblief niet meer af met een ‘langetermijnvisie’. Die hadden we twintig jaar geleden moeten uitwerken. En stop die 1,9 miljard gerust in wind- en zonne-energie, in plaats van in een aalmoes van 35 euro dat een politiek blazoen moet oppoetsen.