Handen schudden als een presidentskandidaat

Het was gisteren Koningsdag 2.0 en ik moet zeggen: het was opzienbarend. Volgens koning Willem-Alexander was het een dag van traditie, aangevuld met nieuwe elementen, maar dat leek me een understatement. Eigenlijk verkeerde alleen Astrid Kersseboom nog in oude sferen, voor de rest was het een en al modernisering. Kersseboom ter info: 'De Voorstraat is eigenlijk een dijk. Maar er staan ook huizen op, dus werd het een straat.'

Voor driekwart miljoen kreeg Dordrecht een imposante stoet royals op bezoek. De koning had, behalve zijn eega en dochters, ook zijn broer en schoonzus én drie van zijn neven meegenomen - de laatsten in het gezelschap van hun vrouwen, van wie ik nooit de namen kan onthouden.

Daar begon het al, met de vernieuwing: Pieter van Vollenhoven was er niet bij. Niemand die de afgelopen decennia zo intens genoot van de voor zijn schoonzus georganiseerde festiviteiten als Pieter. Ik ben bang dat hij gisteren een tikkeltje neerslachtig voor de buis zat op Het Loo en dat zijn rechterarm zo nu en dan toch even een zwaaibeweging maakte, uit gewoonte en omdat hij het zo verdomd graag deed.

Astrid Kersseboom ontwaarde een eenzame man met het bord 'Je suis republikein'. Van de weeromstuit begon ze meteen de populariteitspolls voor te lezen: de koning staat er goed op bij zijn volk - een enkele zonderling daargelaten.

Hoewel we tijdens een koddige ceremonie in het nieuwe museum Hof van Nederland te horen kregen dat je in dit land al ruim vierhonderd jaar mag geloven wat je wilt geloven en mag denken wat je wilt denken, was het niet toegestaan om langs de kant met twee personen of meer de republiek te bepleiten. Alsof de tienduizend anderen géén uiting gaven aan hun overtuiging. Puntje voor de evaluatie - het zou aardig zijn als WA volgend jaar gewoon op een paar republikeinen afstapt en een gezellig praatje begint.

Op het Scheffersplein maakte de familie kennis met Dordtse specialiteiten, waaronder de frikandel. Vroeger zouden ze er daarvan een stuk of vijftig aan een touwtje hebben gehangen voor het frikandelhappen, maar de koning heeft dus geen zin meer in dat soort fratsen. Terecht heeft hij besloten niet langer alles te doen wat er in de zieke breinen van de leden van de feestcommissie is opgekomen.

Bij het raadhuis van de stad was 's ochtends een man gearresteerd die beweerde de koning te zijn, maar dat bleek niet het geval. De enige van wie we het geloven, als hij zegt de koning te zijn, is Willem-Alexander - ook al zitten er in zijn optreden nog altijd van die korte momenten waarop hij zelf nog een beetje lijkt te twijfelen of hij wel écht de koning is.

Ik vond de vorst op zijn best tijdens het handen schudden. Daar kreeg hij de allure van een Amerikaanse presidentskandidaat. Met name het dubbelhandig schudden bleek een zeer sterk punt; ik denk dat Mark Rutte gisteren al aan de lijn hing om de details van deze techniek door te nemen.

Ook nieuw was de aanwezigheid van de microfoon bij de onderonsjes met Dordtse ambachtslieden. De koning omschreef dit als 'iets meer de media mee laten kijken', een goed initiatief waarvan ik vermoed dat Willy er zijn Haagse vriend van Lucky TV mee van nieuw materiaal wil voorzien.

Het bezoek bewoog zich tussen Bach en hiphop en de hele familie zong gezellig mee met Sexy als ik dans - kom er maar eens om in andere koninkrijken.

De koning versloeg achteloos de weersvoorspellingen, de zon scheen en iedereen was blij: het was, ondanks de afwezigheid van het koekhappen, een mooie Hollandse dag.