Kinderfeestjes met paaldansles

Paaldansen voor kinderen: voor mij was het nieuw, maar kinderfeestjes met paaldansles blijken al zo gewild te zijn als de minimodeshow.

Tien jaar geleden ging in Amerika een bevolkingsgroep paaldansen waarvan je het evenmin verwachtte: hoogopgeleide dertigers met uitstekende banen. Harvard, Wesleyan, Brown University. Feministisch en geprivilegieerd. Geen noodzaak dus, zou je denken, om ondersteboven hangend moeizaam sexy te doen. En toch een rage, net als striptease en het hooggehakt dansen op klapstoeltjes. Wat komisch fout kan gaan als nerds zich eraan wagen, maar dit terzijde. Waarom deden ze het? Toen ik in Washington eens een les bijwoonde, vertelden die vrouwen ontwapenend openhartig over carrière maken in een mannentop. Om je doel te bereiken was daar nu eenmaal veel geoorloofd.

Alles belandt uiteindelijk hier. Drie jaar geleden ontdekte nota bene Opzij het nut van sexy en riep een 'dag van het erotisch kapitaal' in leven. Feministen gingen verleidelijk op de foto om een lippenstift te winnen. Nederland telt intussen ruim 300 studio's voor paaldansles. Alleen noemen ze het nu sport.

Melissa O'Niel heeft zeven paaldansscholen van Amsterdam tot Den Bosch, die 'Sportief Paaldansen' heten 'om ieder misverstand uit te sluiten'. Zondag organiseerde ze in Den Bosch het Nederlands Kampioenschap Paaldansen. Voor het eerst deden ook daar kinderen mee.

Alleen al bij Melissa leerden zo'n 12 duizend vrouwen paaldansen. Tussendoor geeft ze demonstraties die, verrassing, gewild zijn bij bankiers. Maar daar houdt ze het ook sportief, bezwoer ze. Bij Melissa zijn hoge hakken verboden en 'wordt niet met de billen in de lucht over de grond gekropen'. Het NK staat onder toezicht van de International Pole Sport Federation, waar ze willen dat paaldansen een olympische sport wordt. 'Elke vorm van sensualiteit en erotiek wordt niet getolereerd op dit sportieve evenement', staat in de regels. Melissa vertelde over de kracht die zo'n paal van je vergt, maar kon toch niet verklaren waarom vrouwen dan niet gewoon braaf gaan gewichtheffen.

Kort voor aanvang zat ik in de kinderkleedkamer van het NK. De oudsten plakten de lycra pakjes van de jongsten op hun huid, met van dat genadeloze dubbelzijdige plakband, bedoeld om tapijten muurvast te leggen. Dit zodat er niets al te erotisch zou opschuiven. 'Au', zei ik. 'Ja, hoe het eraf moet, daar gaan we maar niet aan denken', zei een meisje. Janne Jacobs was net klaar. Zij was 7 jaar oud (en zou tweede worden). De meeste meisjes waren 12, 13. Kinderen zoals Zoë Timmermans (13) en Hanna Bruers (12), die op NK-niveau turnden, tot ze moest stoppen door blessures. Zoë oefent nu bij haar oma, die een paal in huis zette. Bij Hanna thuis staat een paal in de huiskamer en op haar slaapkamer. Ze is ermee gepest op school. Ze noemden haar 'stripper', zeiden nare dingen als ze eens wijdbeens zat. Na een spreekbeurt over paaldansen op advies van de juf hield dat op. Hanna wordt lekker rustig van haar oefeningen, zei ze. Ze kon eindelijk haar energie weer kwijt.

Maar de volwassenen? Hoe kijken die naar je dochter? Hanna's moeder Milou deed er nuchter over - ach, met turnen was het niet anders, alle ouders kenden daar 'de lycra-fetisjist', die almaar foto's van die turnmeisjes zat te liken op Facebook. En bij het schoonspringen, had Hanna ook gedaan, ging het net zo. Moest zij haar dochter daarom aan de leiband leggen? Nee dus!

Toen begon het NK. Naast me zat Bea de Visser te fotograferen. 'Toch Lolita', mompelde ze bij opkomst van de 7-jarige Janna. De Visser maakte een reeks korte kunstfilms, over bijvoorbeeld choreograaf Rudi van Dantzig. Ze werkt nu met producent Pieter van Huystee aan een film over erotiek in vrouwensport. Hoe ver ga je voor de aandacht en de eer? En waarom is die vraag overal een taboe? De voormalig topturnster Verona van de Leur, die webcamgirl en pornoactrice werd, heeft haar medewerking al toegezegd. Verona was vroeger óók zo'n dartel kleintje, zei De Visser. 'Tot ze in haar puberteit merkte dat het flitsen van de fotografen altijd begon zodra ze haar benen spreidde.'

Vanaf dat moment, had Verona verteld, leer je dat verleiden in de sport bij ambitie hoort. Paaldansen lijkt dus niet zozeer erger: eerder meer van hetzelfde.