In Amerika begon je vanaf nul en was iedereen bij zijn aankomst gelijk. Die gelijkheid van kansen heeft geleid tot een geweldige en snelle ontplooiing van de VS. Toen de mensen uitvindingen deden, konden ze daar makkelijk patenten op nemen. Iedereen kon ondernemen, veel meer dan in Europa. In Europa was men sociaal gehandicapt door afkomst.

De kans krijgen om te ondernemen, om uit een context te stappen, is ook ongelofelijk goed voor het geluk van de mensen. Ondernemen maakt gelukkig, als het allemaal niet te ingewikkeld is, zoals toen in de VS.

Ik vind dat er vandaag te weinig Europese droom is, Europa verzandt in reglementitis.

Wat zou er moeten gebeuren om de mensen bij ons zover krijgen dat ze weer durven te ondernemen of gewoon een stap te zetten buiten de al geëffende weg? We hebben nu al een veel grotere gelijkheid van kansen, dat is al zeer positief. Welke zijn dan de belemmeringen op de weg naar het grote of kleine ondernemerschap, naar de maatschappelijke ontplooiing?

Het lijkt wel of het Europa van vandaag andere remmen zet op de menselijke ontplooiing en het geluk dan 150 jaar geleden. Vandaag komen we niet echt iets tekort, dat is positief. Maar toch is meer dan de helft van de mensen ongelukkig op zijn werk!

Werk dient vandaag voor twee dingen: enerzijds voor ons inkomen, anderzijds voor sociale integratie, zeg maar: jezelf goed en gerespecteerd voelen. Te veel mensen werken enkel voor het inkomen en zijn daarom ongelukkig. Het zijn loonslaven. Dat is niet meer van deze tijd. Onze maatschappij is immers rijk genoeg om aan iedereen een inkomen te geven, want slechts 8 procent van de bevolking volstaat om alle voedsel, industriële producten en bouwwerken te produceren.

De Europese droom hoeft niet dezelfde te zijn als de Amerikaanse. Onze droom kan ook een samenleving zijn waar er geen remmen zijn op geluk. Laten we daar aan bouwen.

Roland Duchâtelet, ondernemer