Het departement Bewegingswetenschappen van de universiteit testte de voorbije twee jaar 616 redders van Vlaamse zwembaden en -vijvers. De redders, die allen een diploma van redder hebben, moesten een drenkeling, een volwassen man, reanimeren.

De proefpersonen haalden een gemiddelde van 66 procent. ‘Eerder een bedroevende score’, ondanks de jaarlijkse verplichte bijscholing. 71 procent van de ondervraagden gaf aan na de studie nooit een reanimatie uitgevoerd of geoefend te hebben, onder hen ook mensen die al tientallen jaren redder zijn. Hoofdzakelijk de oudere en ‘professionele’ redders scoorden slecht in het onderzoek.

Verplichte bijscholingen

Bloso, dat instaat voor de opleiding tot redder, onderzoekt hoe het niveau van de Vlaamse redders opgekrikt kan worden. Het Vlaams Instituut voor Sportbeheer en Recreatiebeleid vzw (ISB) benadrukt dat bijna de helft van de zwembaden wél extra oefenmomenten organiseert.

‘Dat 7 op de 10 redders sinds de opleiding nooit meer geoefend zouden hebben, lijkt ons dan ook niet realistisch,” zegt David Nassen, directeur van ISB. ‘Bovendien zijn de bijscholingen niet van zo’n vrijblijvende aard als wordt aangegeven. Het klopt dat er geen testen worden afgenomen, maar een redder die niet ‘actief’ deelneemt, krijgt geen brevet. Zo staat ook in de VLAREM-reglementering voor zwembaden.’

‘Redder moet preventief werken’

Volgens Nassen biedt het onderzoek een zeer enge focus op het beroep en de taken van een redder. ‘De belangrijkste taken van een redder zijn om preventief te werken en om levensbedreigende situaties te vermijden. De rol van de redder is met ander woorden niet beperkt tot het reanimeren van slachtoffers. Gezien het beperkt aantal verdrinkingen in Vlaanderen is het duidelijk dat onze redders hun taken wel naar behoren uitvoeren. Reanimeren is slechts de laatste stap in een proces dat minder goed gelopen is’, klinkt het.