© Kioni Papadopoulos

Café Zeezicht, al 40 jaar alle dagen hopen

Geen Antwerpenaar die café Zeezicht niet kent. Het volkscafé op de Dageraadplaats met als leuze ‘alle dagen hopen’ mag dit weekend veertig jaren op haar teller schrijven. En dat moet gevierd. “Dit café is van iedereen en dat is onze grootste troef”, klinkt het.

Elien Van Wynsberghe

Vijf jaar geleden is het ondertussen dat David Joris, Esther Fonteyn en Babs Cossaer het roer overnamen van Zeezicht-iconen Frans Terpstra en Lief Broes. Al hadden de drie toen al ettelijke jaren Zeezicht-ervaring op hun conto staan. Nu mogen ze hun geliefde café vieren, want veertig jaar lang al is dit een ontmoetingsplek voor de buurt waar jong en oud zich thuisvoelt. “Iedereen voelt zich hier op zijn gemak. Wij zijn een echt buurtcafé en daar schuilt ons succes in”, vertelt medezaakvoerster Babs Cossaer. “Zowel jonge gezinnen als oudere mensen komen hier graag. En ’s avonds worden we meer een uitgaanscafé. Niet dat er dan gedanst wordt, we blijven een bruine kroeg, maar dan leeft het hier echt.”

Maar er komt wel het een en ander bij kijken om een bruisend buurtcafé, met eigen voetbal- én wielerploeg, draaiende te houden. “We organiseren heel veel en altijd gratis om de drempel zo laag mogelijk te houden. Optredens of playbackshows voor kinderen bijvoorbeeld. Ooit stond dEUS nog in ons café. Ja, er is hier al wel wat volk gepasseerd”, lacht Cossaer. “Het is leuk om je schouders onder zo’n mooi project te kunnen plaatsen en deze plek verder te doen bestaan.”

Buurtkinderen zien opgroeien

En de uitbaters kennen hun klanten. “Wij zien de kinderen hier groot worden en dat is fantastisch. Spelen ze op het plein, dan weten ze dat ze bij ons terecht kunnen voor een plakker als ze gevallen zijn, of voor een glas water of een koekje: eentje per dag”, lacht ze. “En wanneer ze dan groter worden, komen ze hier soms vragen naar een weekendjob. Het gaat allemaal snel. Ik stond hier zelf al achter de toog nog voor ik kinderen had en nu is mijn zoon al elf. Op deze plek kom je maffe verhalen tegen. Maar wat me het meeste treft, is dat we zo veel sympathisanten hebben. Artiesten die hier voor een klein prijsje komen optreden of Guido Belcanto die met Kerstmis kwam zingen voor mensen die geen familie hadden om samen mee te vieren.”

Het is hard werken voor de drie, maar samen houden ze het Zeezicht met hart en ziel draaiende. “En dat plannen we nog een hele tijd te blijven doen, al moet onze persoonlijke tijd daar soms voor wijken. Wij kloppen hier behoorlijk veel uren. En ooit, in een verre toekomst, zullen wij voor een geschikte opvolger zorgen met een warm hart voor dit gebouw en deze buurt: iemand met het juiste gevoel om het Zeezicht verder te zetten.”

Halve Neuro

Maar zo ver is het nog lang niet. Helemaal niet zelfs, want vanaf morgen is het vier dagen feest. “Naar aloude traditie beginnen we donderdag met een playbackshow voor kinderen. Vrijdag komt Halve Neuro optreden en draaien er ’s avond dj’s. Zaterdag en zondag vinden er vanaf 15u straattheater- en circusacts plaats. Nog zaterdag zullen er plaatjes gedraaid worden uit de jaren zeventig, de beginjaren van het Zeezicht. Zondag wordt er afgesloten met enkele rustige optredens.”

En zoals het er nu naar uitziet: onder een stralende zon. “Voor ons wordt dit alvast een bijzonder weekend. Want veertig jaar, dat is niet niks.”

Trump-boycot gaat verder

Morgen komt de Amerikaanse president Donald Trump naar ons land. En daar heeft café Zeezicht wel het een en ander mee, of net niet. Begin februari haalden ze nog de internationale pers toen het aankondigde alle Amerikaanse producten te bannen nadat Trump tot president werd verkozen. “En daar gaan we gewoon mee verder”, zegt Babs Cossaer. “We merken dat onze klanten daar helemaal geen problemen mee hebben en dat ze onze actie zelfs steunen. Maar we gaan zeker niets extra doen omdat Trump nu naar België komt.”