Adams bracht in 1997 al zijn befaamde MTV Unplugged-album uit, met daarop de hitversie van I’m Ready (het origineel is een ruim dertig jaar oud hardrocknummer).
In 2009 ondernam hij voor het eerst een volwaardige akoestische tournee, kort na het verschijnen van zijn album 11. Inmiddels zit hij in de staart van de reprise.
De zanger, al jaren woonachtig in Londen, zegt dat hij zijn akoestische tournee net hervat heeft na enkele shows met zijn volwaardige band, waarmee hij in december de Ziggo Dome aandoet. Deze show uit The Bare Bones Tour is een zoethoudertje, nadat hij in september nog nagenoeg dezelfde show gaf op dezelfde plek.
Niet alleen krijgen fans wederom grotendeels hetzelfde concert voorgeschoteld, maar in 2013 verscheen ook al een concertregistratie van de tour op dvd. Hits als Run To You, It’s Only Love, Can’t Stop This Thing We Started, Somebody, Summer Of ’69 en Heaven blijven in akoestische versies overeind, maar het voelt niet meer speciaal.
Sommige verhaaltjes bij liedjes gaan ook op herhaling. Het is eigenlijk zonde dat een artiest met zo’n diep repertoire zo aan de oppervlakte blijft. Een Bruce Springsteen, Bob Dylan of Neil Young zou van de gelegenheid gebruik maken om meer liedjes te spelen die alleen de echte fans kunnen kennen, maar Adams blijft bij zijn klassiekers.
Verzoekjes
Wanneer hij het publiek om verzoekjes vraagt, doet hij menig nummer als te obscuur af en kiest hij gemakshalve voor I’m Ready, dat tijdens het eerste deel van deze tournee vast prik was. De enige afwisseling zit ‘m in wat minder bekende liedjes als When You Love Someone, Flying, Walk On By en You’ve Been A Friend To Me.
Dat de show op momenten routinematig aanvoelt, zegt echter niks over de kwaliteit. Adams heeft voldoende charisma om enkel met zijn gitaar en soms bijgestaan door pianist Gary Breit een twee uur durend concert neer te zetten. De hitrefreinen doen de toeschouwers vergeten dat er amper variatie te horen is in het instrumentarium.
Onderonsjes
Daarnaast zijn het de onderonsjes met het publiek die van het optreden een leuk schouwspel maken. Hij nodigt mensen die helemaal achterin de zaal zitten uit om plaats te nemen op vier lege stoelen vooraan, grapt over twee laatkomers en een vrouw stopt kleingeld in zijn hoed wanneer hij vertelt dat hij vroeger geen buskaartje kon betalen.
De entertainmentwaarde maakt het gebrek aan originaliteit goed en wie de show voor het eerst ziet, zal dat alles niet eens opvallen. Met zoveel uitstekend gespeelde wereldhits kun je ook moeilijk klagen. De impromptu versie van Into The Fire is het hoogtepunt. In december doet hij dat nog eens dunnetjes over, dan met elektrische gitaren.