Mourali had als presentatrice van de Amsterdamse stadszender AT5 wel enige ervaring met het krijgen van reacties op straat, maar dat bleek niet afdoende.
"De impact van een programma waar bijna twee miljoen mensen naar kijken bleek echter een stuk heftiger te zijn. Mijn privéleven zag er plotseling radicaal anders uit", zegt de 52-jarige Mourali in gesprek met Viva.
Mourali verbaasde zich over de manier waarop mensen haar in het openbaar benaderden: "Ik weet nog goed dat ik een keer onderweg naar Zuid-Frankrijk stopte bij een benzinestation en er een hele familie mij stond op te wachten. 'Ik zei het toch: ze is het wél!' riep een van hen. Het leek alsof ze dachten dat ik doof was, of een object. Ik was daar destijds nog niet goed op voorbereid."
Brieven
Volgens de presentatrice zorgde de redactie van het programma er destijds voor dat ze enigszins werd beschermd tegen de publieke opinie. Zo werden bijvoorbeeld erge brieven van kijkers niet aan haar getoond.
"Maar de roddelpers wist me wel te vinden", vervolgt Mourali. "Of dan stond Theo van Gogh ineens met draaiende camera's voor mijn deur. Daar was ik niet zo goed in. Godzijdank was er in die tijd nog geen Twitter."
Mourali, die op dit moment uiteenlopende klussen heeft en recentelijk aan de toneeladaptatie van Annejet van der Zijls boek De Amerikaanse Prinses werkte, kan nu beter omgaan met de aandacht die ze krijgt.
"Ze zijn minder opdringerig en spreken me vrolijker en respectvoller aan. Ik had toentertijd het idee dat ik besprongen werd."