Wil iemand ook weten hoe het met David gaat? De man die telkens wordt aangesproken en die heel hard werkt in onze coffeebar omdat ik niet altijd voor de volle honderd procent kan gaan. Het gaat goed met David, maar ook hij heeft het zwaar.

Na de diagnose kanker ga je door een hel. Maar je gaat niet alleen door die donkere moeilijke periode, je doet het samen. David maakt de ziekte ook mee van het begin tot het einde. Mijn man wordt rechtstreeks getroffen door mijn borstkanker. Hij moet alle veranderingen binnen ons gezin en onze relatie verwerken. Hij voelt zich vaak machteloos. Hij wil helpen, maar hij kan niet veel doen. Hij kan er alleen maar zijn. Een luisterend oor, een troostend woord. De onmacht, de onzekerheid, het verdriet, ja, dat knaagt aan David.

Ik zie het aan David, ook al verbergt hij het goed. Maar de buitenwereld verliest dat vaak uit het oog. Want hij is niet ziek, natuurlijk. Hij houdt zich sterk. Dat is ook zijn aard.

Het is een natuurlijke reactie van vrienden en familie om zich vooral op de patiënt, op mij, te richten. Iedereen wil weten hoe het met mij gaat, uit bezorgdheid of misschien zelfs uit nieuwsgierigheid. Ik ben het middelpunt. De vraag “hoe gaat het nu met jou?” wordt zelden aan David gesteld.

Over een paar dagen vieren we weer massaal Valentijn, met wenskaarten, bloemen en chocolade. David en ik doen daar niet aan mee. Als we de reclame moeten geloven is Durex the new hot gift. Ook een manier om Valentijn te vieren natuurlijk.

Waar het eigenlijk om gaat, is je geliefde wat extra aandacht geven. Als 14 februari de dag is waarop we dat massaal doen, dan wil ik vandaag, 8 februari, uitroepen tot de dag voor alle partners van kankerpatiënten. Daar doen David en ik wél aan mee. Want partners van kankerpatiënten verdienen extra aandacht.

INFO

Ilse Pipeleers (41) uit Diepenbeek schrijft wekelijks dagboekover haar strijd tegen borstkanker