In Groot-Brittannië zijn de Britse rockers van Kasabian headliners op tal van festivals, zelfs op Glastonbury. Bij ons is dat niet het geval. Maar afgaande op de massa mensen met bandshirts die tussen de Muse-fans voor het hoofdpodium stond, zou dat een van de komende jaren wel eens het geval kunnen zijn.

Ook het optreden van de band van gitarist en meesterbrein Sergio Pizzorno en zanger Tom Meighan was een nadrukkelijke sollicitatie naar een hogere plek op de affiche. De start was nog enigszins rustig, met Bumble Bee en Shoot The Runner, maar vanaf Underdog schakelde Kasabian in één keer zes versnellingen hoger.

De band is dan ook gemaakt voor arena’s, stadions en grote festivals. Hun opzwepende mix van elektro en rock leverde een knap spektakel op. Het enthousiasme dat de rockers tentoon spreiden tijdens onder meer Re-Wired, Days Are Forgotten en het dansbare Eez-Eh sloeg over op de mensenmassa voor het hoofdpodium. Wij zagen weinig mensen die niet uit de bol gingen, onder meer toen Pizzorno tussen het publiek opdook.

Verbaasde blikken waren er ook toen Thick As Thieves naadloos overging in People Are Strange van The Doors. Een klassieker die luid meegezongen werd. Hetzelfde geldt voor Fire, die instant hit met de rustige opbouw en het waanzinnige refrein.

Op het einde droeg Meighan nog een nummer op aan Muse. Praise You van Fatboy Slim mondde uit in L.S.F. Voor hij struikelend van het podium verdween - die dekselse kabels toch - greep Meighan nog even naar The Beatles. She Loves You, yeah yeah yeah. En Werchter hield duidelijk ook van Kasabian.