Wouter De Vriendt (Groen) over begrotingsakkoord: "Wie gelooft dit nog?"

Volgens De Vriendt blijft er veel onduidelijkheid bestaan rond de begrotingsregeling. “Maandenlang was er ruzie en gekibbel en opeens als bij toverslag vindt men hier een akkoord."

Dat de regering de prognoses heeft bijgesteld, noemt hij ongeloofwaardig. “Het monitoringcomité ging eerst uit van een inspanning van 4,2 miljard euro. De regering heeft dat bijgesteld naar 2,9 miljard euro, waarvan 1,8 miljard technische correcties en betere groeiprognoses.”

Van Quickenborne stelt dat er nooit onduidelijkheid is geweest over de cijfers. “Er was een tekort van 2,7 procent in 2016 en we gaan naar een begrotingstekort van 0,6 procent in 2019. Tegen het eind van de legislatuur gaan we twee derde van de weg hebben afgelegd.”

De Vriendt stelt zich grote vragen bij de financiering van die begrotingsregeling. "Wij weten niet waar men het geld zal halen. We weten wel dat er opnieuw een enorm pakket sociale besparingen op tafel ligt, meer dan 500 miljoen euro. Onze vrees is dat het niet de supervermogens zijn die het gelag zullen betalen, maar de gewone mensen.”

"Dat geld komt uiteraard van besparingen", geeft Van Quickenborne toe, "en ook van wat nieuwe inkomsten, zoals elke regering dat doet. Maar vooral uit hervormingen die erop gericht zijn om mensen weer aan de slag te krijgen.”

“Het planbureau voorspelt 242.000 extra banen in deze legislatuur. Dat is nooit getoond, zelfs niet onder Verhofstadt", stelt Van Quickeborne. "Dat zorgt ervoor dat de inkomsten, zowel uit belastingen als sociale bijdragen, stijgen. De budgettaire massa neemt met andere woorden toe.”

Van Quickenborne vraagt zich af wat het alternatief is. “Meer belastingen is niet de oplossing. Wat we moeten doen is meer mensen aan de slag krijgen.” Maar volgens De Vriendt is het alternatief zeer duidelijk: de loonlasten verlagen en een belasting heffen op supervermogens.

De taks op de effectenrekening, zoals die in het regeerakkoord staat, noemt De Vriendt “peanuts”. Hij pleit daarentegen voor een eerlijke bijdrage van de één procent rijkste Belgen. Die dragen volgens hem te weinig bij in verhouding tot de werkende bevolking. 

Maar Van Quickenborne wijst op de gevaren van een taks op supervermogens, door een parallel te trekken met de controversiële rijkentaks van 75 procent die de Franse president Hollande destijds invoerde. "Die heeft alle mensen die bijdragen tot de samenleving uit het land gezet”, waarschuwt hij. 

Toch is er vanop de oppositiebanken ook positieve commentaar te horen. De vennootschapsbelasting en lagere tarieven noemt De Vriendt goeie beslissingen. “Proficiat aan de regering. Een lagere vennootschapsbelasting is iets wat wij ook al langer hebben gevraagd. Dat is effectief een goeie prestatie.”

Eerder vandaag verdedigde premier Charles Michel (MR) zijn zomerakkoord voor de gezamenlijke commissies voor Financiën en Begroting en Sociale Zaken. Volgens Michel maakt de regering een dubbele keuze: voor jobcreatie en voor rechtvaardigheid, allebei samen. "Ik ben heel vastberaden. We zitten in de helft van de legislatuur. Ik heb de overtuiging dat de burgers met deze maatregelen de positieve effecten zullen gaan voelen."

Maar de oppositie denkt daar dus anders over. “Dit is geen eerlijke fiscaliteit, dit is geen verschuiving van lasten op lonen naar lasten op vermogen. Dit is een schaamlapje", zei Karin Temmerman van SP.A. Ook Wouter De Vriendt sprak eerder van “borrelnootjes”. “Wij snappen niet dat een partij als CD&V zich voor een tweede keer laat rollen na de speculatietaks. Die is ondertussen ingetrokken en nu is er deze taks op effectenrekeningen.”

Een andere prangende vraag: waar gaat de regering het geld halen om de vennootschapsbelastingen te verlagen? "Een verlaging van vennootschapsbelasting van 34 procent naar 25 procent kost vier miljard euro. Hoe gaat u dat betalen?", vraagt Ahmed Laaouej (PS) zich af.

Volgens Wouter De Vriendt zijn de budgettaire prognoses gebaseerd op los zand. “Dit is fictie”, stelde hij. Karin Temmerman vreest dat opnieuw de zwakkere de dupe wordt: “Onze grote vrees is dat er nog eens bijkomend opnieuw zal bespaard worden op de pensioenen, op de ziekteverzekering, op de uitkeringen. Op de gewone mens met andere woorden.”