Montasser AlDe'emeh: "Ik heb mee aanslagen helpen voorkomen"

"Ik heb Nieuwjaar gevierd in Irak", zegt Montasser AlDe’emeh. "Ik was op bezoek bij de Koerdische peshmerga, die vechten tegen IS. Vanuit mijn tent langs de frontlinie kon ik de IS-vlaggen bijna zien wapperen. De soldaten bij wie ik verbleef, hebben het mij nog eens gezegd: IS is tot alles in staat, tot álles. Dat ze bij die aanslag in Manchester kinderen als doelwit hebben gekozen, verbaast mij totaal niet. Ze willen zo veel mogelijk angst, pijn, ellende en polarisering veroorzaken. Ik vraag mij nu al af wat hun volgende stap wordt. Een aanslag plegen met gif of chemische wapens? Die kans is reëel."

Ik zit met Montasser AlDe'emeh in de tuin van De Tuinen in Ganshoren, een internaat van het Gemeenschapsonderwijs in Brussel. Hier wordt de 28-jarige Palestijnse Belg op handen gedragen. Jacky Goris, directeur van de Scholengroep Brussel, nam hem onlangs in dienst om professioneel te doen wat hij al een paar jaar vrijwillig deed: van school naar school trekken om de leerlingen kritisch te leren denken, onder meer over de islam. Daar wil ik het vandaag met hem over hebben, naar aanleiding van de aanslag in Manchester: hoe houden we jongeren uit de klauwen van IS?

Kanonnenvlees

Maar we moeten het ook hebben over zijn veroordeling vorig jaar. AlDe’emeh zou in 2015 een deradicaliseringsattest hebben opgesteld voor een jongen uit Mechelen die hij nooit had ontmoet. In eerste aanleg werd hij veroordeeld tot zes maanden cel met uitstel. Maar hij ging daartegen in beroep. Over een dikke week, op woensdag 7 juni, zullen zijn advocaten pleiten voor het Antwerpse Hof van Beroep. AlDe’emeh rekent op de vrijspraak, omdat hij volhoudt dat hij voor de staatsveiligheid werkte en daarom de andere veroordeelden aan het lijntje wilde houden – om geen krediet te verliezen bij zijn informanten.

Maar we beginnen het gesprek dus in Manchester, waar een zelfmoordterrorist toesloeg in een arena vol minderjarige kinderen. De gruwel lijkt echt geen grenzen te kennen. "Wij onderschatten IS nog altijd", zegt AlDe'emeh. "Sommige mensen denken dat het een bende amateurs zijn. En het klopt natuurlijk dat de geradicaliseerde jongeren worden gebruikt als kanonnenvlees. Maar er zitten ook mensen bij die nog in het leger van Saddam Hoessein hebben gediend, mensen met kennis en ervaring."

Hebben zij de aanslag in Manchester gestuurd?

Montasser AlDe’emeh: "U denkt toch niet dat die jongen van 22 alleen heeft gehandeld? Onmogelijk. Hij heeft wellicht instructies gekregen uit gebieden waar IS-strijders actief zijn. Zo’n aanslag is grondig voorbereid en gepland. Dat wil niet zeggen dat IS-leider Abu Bakr al-Baghdadi zelf op de hoogte is."

"Daarom is het zo gevaarlijk: de instructies voor een aanslag kunnen van overal komen. Uit Libië, Jemen, Egypte, Irak, Syrië, Afghanistan – de Belgische IS-strijders zouden bijvoorbeeld jongens bij ons kunnen aanzetten tot een aanslag."

Nemen ze wraak voor de bombardementen?

"Zo mogen we niet meer denken, want dan nemen we een stuk van de verantwoordelijkheid op onszelf. Ook als wij stoppen met bombarderen, zullen ze aanslagen blijven plegen. Ze doen dat niet om slachtoffers van bombardementen te wreken, want ze doden zélf veel moslims in het Midden-Oosten. In steden als Tikrit en Fallujah heeft IS het leven van de soennieten kapotgemaakt, en van die steden hebben ze puinhopen gemaakt. Dus nee, we mogen geen link leggen tussen onze bombardementen ginder en hun aanslagen hier."

Wat is hun finale doel?

"IS heeft een duidelijk project. Dat de integratie van moslims in het Westen volledig mislukt. Dat de sfeer verhardt, dat moslims zich hier niet meer welkom voelen. Stel u voor dat ze nog meer aanslagen plegen op kinderen: dan zal de moslimhaat enorm toenemen. Daar rekent IS op. Zodat alle moslims naar het Midden-Oosten trekken en zij daar hun kalifaat kunnen uitbouwen."

Dat zal toch nooit lukken?

"Dat is wat ze proberen. We hebben het ook te ver laten komen. Volgens mij had de internationale gemeenschap IS in het Midden-Oosten veel sneller moeten vernietigen door meteen grondtroepen te sturen, voor ze zo groot werden. Er zijn zelfs veiligheidsexperts die vinden dat we hen nu maar beter in een klein gebied moeten isoleren, waar ze in hun zogenaamd kalifaat kunnen leven. Want als we de organisatie daar nu helemaal platgooien, trekken die strijders allemaal terug naar hun respectieve landen, om daar chaos te creëren."

U vindt dat Belgische IS-strijders niet meer mogen terugkomen.

"Natuurlijk niet. In het begin zijn er jongeren teruggekeerd omdat ze teleurgesteld waren. Maar iedereen die nu nog daar verblijft, is een gevaar voor onze samenleving. Zelfs als zo iemand zégt dat hij tot inkeer is gekomen, kunnen we die niet meer geloven. Ik zei dat al voor de aanslagen in Parijs: wie vertrekt, maakt een keuze en hoeft wat mij betreft niet meer terug te komen. We mogen de maatschappij niet in gevaar brengen omwille van misplaatste empathie."

U was vroeger toch altijd tamelijk empathisch met de Syriëgangers, onder meer met de jongeren in de omgeving van Fouad Belkacem?

"Als journalist moet u toch ook empathie hebben met de mensen die u interviewt? Om bij iemand binnen te dringen, moet je empathie tonen. Ik heb die methode gehanteerd. Ik heb een baard tot op mijn borstkas gehad; ik moest het vertrouwen winnen van die mensen omdat ik onderzoek deed. Maar ook omdat ik voor de staatsveiligheid werkte."

Over uw onderzoek is twijfel gerezen. Sommige mensen vragen zich nog altijd af of u inderdaad aan een doctoraat werkt.

"Ik doe onderzoek aan de Radboud Universiteit in Nijmegen. Ik ben daar al vier jaar dag en nacht mee bezig. Maar ik doe ook veel andere dingen. Voor ze mij in dienst namen, heb ik jarenlang als vrijwilliger gewerkt voor de scholen in Brussel. En ik heb voor de staatsveiligheid gewerkt. Ik ken mensen die vier jaar lang alleen maar aan een doctoraat werken, en daar nog voor betaald worden ook. Geloof me, ik zal promoveren."

En dan?

"Ooit wil ik prof worden. Het liefste aan de KU Leuven."

U hebt wel een strafblad. U bent vorig jaar veroordeeld voor schriftvervalsing omdat u een vals deradicaliseringsattest zou hebben uitgereikt aan de broer van een Mechelse imam.

"Ik heb dat attest nooit zelf ondertekend. De advocaat van de jongen zei in eerste aanleg dat hij mijn handtekening heeft nagebootst. Ik wil het voorlopig niet over de zaak hebben. Alleen dit: ik moest in het belang van onze veiligheid het vertrouwen van radicale mensen winnen. Daar moet rekening mee gehouden worden. Daarom ben ik ook in beroep gegaan."

Waarom zou de rechter in beroep anders oordelen?

“Ik heb een fout gemaakt tijdens de ondervraging door de onderzoeksrechter. Ik heb hem wel gezegd dat ik voor de staatsveiligheid werkte, maar off the record. Daarom kon daar in eerste aanleg niet echt rekening mee gehouden worden. Nu hoop ik dat de rechter dat wél doet. Via mijn contacten verzamelde ik informatie over gevaarlijke personen. Ik heb mee aanslagen helpen voorkomen.”

U hebt mij vorige zomer on the record verteld dat u voor de staatsveiligheid hebt gewerkt. Ik neem aan dat ze dat bij de staatsveiligheid niet op prijs stelden.

"Nee, zoals ze het ook helemaal niet leuk vonden dat ik het off the record tegen de onderzoeksrechter had gezegd. Ze hebben de samenwerking een tijdje later ook stopgezet. Ik had eerlijk gezegd verwacht dat de raadkamer de zaak zou seponeren. Ik dacht dat de staatsveiligheid mij wel zou indekken. Toen dat niet gebeurde, heb ik besloten om open kaart te spelen. Ik vind het nogal pijnlijk dat de regering nu pas een regeling heeft goedgekeurd waarbij burgerinfiltranten kleine misdrijven mogen plegen."

Dat had men u ook moeten laten doen, bedoelt u?

"Neen, ik heb nooit, maar dan ook nooit, de intentie gehad om een misdrijf te plegen. De staatsveiligheid vroeg mij niet om misdrijven te plegen, maar om mensen aan het lijntje te houden. Dat heb ik gedaan. Ik zal de staatsveiligheid altijd trouw blijven, daar werken professionele mensen, die belangrijk werk doen. Ik heb met plezier een paar jaar lang de hypocriet uitgehangen, in dienst van de staatsveiligheid. (lacht) Zoals u weet, is de hypocrisie in de moslimgemeenschap enorm."

Daar hebt u al vaak naar uitgehaald.

"Hypocrisie is de norm in de moslimgemeenschap. Meisjes die braaf bidden en de hoofddoek dragen, maar achter de rug van hun ouders alles doen wat ze niet mogen. Jongens die homo zijn maar daar niet over durven te praten. Jongeren die niet met hun liefje bij hun ouders op bezoek kunnen. Allemaal heel nefast. Als kinderen eerlijk mochten zijn, gewoon zichzelf mochten zijn, zouden ze veel minder vatbaar zijn voor radicalisering. Dat heb ik vooral bij meisjes gezien: sommigen zijn uit rebellie naar Syrië getrokken."

Daar zitten ze wel gevangen in een systeem dat hen geen vrijheid biedt.

"Maar dat is nu net het probleem: hier in Molenbeek leven zulke meisjes ook in een soort gevangenis. Ze mogen bijvoorbeeld niet alleen gaan winkelen, maar alleen met de mama of de broer. In Syrië kunnen ze seks hebben met een jongen die zij zelf hebben uitgekozen. Ik ken er die daarom een jihadstrijder naar Syrië zijn gevolgd."

Hoe werkt die radicalisering bij jongens?

"Angst is een belangrijke factor. Daarom heb ik onlangs in Knack een verhaal gebracht over de manier waarop moslimkinderen bang worden gemaakt door imams, ouders en leerkrachten. Ze zijn bang om in hun graf gemarteld te worden. En als je daar bang voor bent, ben je vatbaar voor iemand die zegt dat martelaars zonder bestraffing meteen naar de hemel gaan. Mensen vragen zich soms af hoe het mogelijk is dat jongens die ooit nog naar de discotheek gingen, zich een paar maanden later kunnen opblazen."

"Maar ik heb de denkwijze van zelfmoordterroristen geanalyseerd: ze willen verlossing."

Zijn die aanslagplegers daarom ook vaak ex-boefjes?

"Precies. Je hebt geen geld, je steelt en je dealt drugs, je hebt al eens in de cel gezeten, je wordt voortdurend lastiggevallen door de politie, je hebt geen vooruitzichten en je bent bang om naar de hel te gaan. In die situatie is het heel verleidelijk om voor een radicaal religieus discours te vallen. Over de martelaar wordt gezegd dat zijn eerste druppel bloed al zijn zonden zal uitwissen. Dat is krachtig. En het vertrekt van een geloof in de hel."

En die jongens geloven dan echt dat ze naar de hemel gaan en daar 72 maagden ter beschikking krijgen?

"Die jongens geloven dat echt. Anders doe je zoiets niet. Wij onderschatten de rol van die ideologie bij de aanslagen. Wij denken dat socio-economische factoren belangrijk zijn. Maar als je arm bent, sluit je je toch niet aan bij IS in Syrië? Als je arm bent, ga je toch geen aanslag plegen?"

Nee, maar het kan misschien een voedingsbodem zijn, waardoor de radicale islam makkelijker kan toeslaan.

"Het is een wisselwerking, dat klopt. En los van radicalisering moet de overheid iets doen aan kansarmoede; kinderen in onze samenleving moeten het goed hebben. Maar de opvoeding speelt ook een rol: onwetendheid is de norm in de moslimgemeenschap. Dat klinkt hard, maar veel Marokkaanse Belgen geven mij gelijk als ik dat zeg."

In de omgeving van Movement X, de burgerrechtenbeweging van Dyab Abou Jahjah, vinden ze u anders maar een ‘house negro’, een ‘Uncle Tom’ die het de blanken naar de zin wil maken.

"Dat is toch ongelofelijk racistisch, dat ze mij een huisneger noemen. Zoiets zeg je toch niet. Al voel ik mij wel vereerd door dat scheldwoord. Martin Luther King werd ook een Uncle Tom genoemd. Omdat sommigen vonden dat hij de blanken gerust wilde stellen."

U zou volgens uw critici uit die hoek onvoldoende aandacht hebben voor het racisme van de blanke Vlaming.

"In zekere zin klopt dat ook. En ik meen dat oprecht: mensen die vinden dat vooral de blanke Vlaming een racist is, zijn intellectueel oneerlijk. Racisme bestaat overal in de wereld. Ga maar eens kijken hoe Marokkanen omgaan met vluchtelingen uit zwart Afrika, bijvoorbeeld. Natuurlijk bestaat hier ook racisme, maar er is een verschil tussen racistisch behandeld worden en het gevoel hebben dat je racistisch wordt behandeld."

De cijfers wijzen op forse achterstelling.

"Ja, maar komt dat alleen door discriminatie? Dat zal bestaan, maar dat is maar een stukje van het verhaal. Ik wil niet alleen empathisch zijn met mensen die het slachtoffer zijn van discriminatie, ik voel ook empathie met de gemiddelde Vlaming die het gedrag van sommige allochtonen kotsbeu is."

Die gemiddelde Vlaming komt toch geen empathie tekort? Zowat alle politieke partijen zijn met hem begaan.

"En toch zou het goed zijn als mensen zoals Dyab Abou Jahjah eens naar beide kanten zouden kijken. Want dat doen ze niet. In Libanon, waar Abou Jahjah vandaan komt, mogen Palestijnen tientallen beroepen niet uitoefenen. En Abou Jahjah weet dat. Vraag hem eens waar het meeste werk is aan mensenrechten en vrouwenrechten? Hier of in het Midden-Oosten? Hier worden moslimvrouwen niet kapotgemaakt, dat doen de moslims in het Midden-Oosten zelf."

Hoe bedoelt u?

"De Arabieren dwingen duizenden Marokkaanse vrouwen in de prostitutie. In Libanon komen Syrische vluchtelingen in de prostitutie terecht. Hier krijgen vluchtelingen een leefloon en een huis, en mogen hun kinderen naar school gaan. De Arabische landen hebben al meer Palestijnen gedood dan Israël. Waarom zit Abou Jahjah hier dan te klagen? Als hij hier niet tevreden is, waarom gaat hij dan niet terug naar Libanon? Dat is een prachtig land, met mooie bergen. Hij kan er in vluchtelingenkampen gaan werken."

Verkoopt u nu geen ranzige praat: als het hem niet aanstaat, rot hij maar op?

"Nee, dat is niet ranzig. Ik meen dat oprecht. Als iemand hier niet gelukkig is, moet hij elders het geluk zoeken. Ik wens iedereen het geluk toe. Toen mijn broer naar België kwam, had hij na een week al een job. Goed betaald, in het slachthuis van Anderlecht. Wie wil werken, komt aan de bak. Dat mag ook eens gezegd worden. Door altijd maar excuses te zoeken en ‘discriminatie!’ te roepen, verzwak je jezelf. Als je vecht voor wat je waard bent, krijg je het respect van de Vlamingen."

Gelooft u in de partij van Ahmet Koç en Dyab Abou Jahjah?

"Nee. Koç heeft een achterban, maar hij is vooral bezig met Turkije. Hij vraagt zich niet af hoe jonge Turken hier kunnen studeren en carrière maken, hij vraagt zich alleen maar af hoe hij de steun voor president Erdogan kan verzekeren. En de achterban van Abou Jahjah mag je niet overschatten. Hier in Molenbeek kent niemand hem. We hebben ook geen mensen zoals hij nodig. Dat gedweep met Malcolm X, daar hou ik niet van. Malcolm X was een tijdje zelf een racist. We hebben mensen zoals Martin Luther King nodig."

Hebt u al eens koffie met hem gedronken?

"Nee, we zijn elkaar eens tegen het lijf gelopen in Brussel, en toen hebben we elkaar de hand geschud. Meer niet. Ik voel ook geen haat tegen hem. Alles wat ik doe, doe ik uit liefde. Ook al ben ik soms hard."

Hoe gaat u om met de leerlingen die u elke dag ziet?

"Ik leer hen kritisch denken. Met de socratische methode: ik stel hen vragen en daag hen uit om alles ter discussie te stellen. Zo leer ik hen kritisch omgaan met de islamitische teksten, bijvoorbeeld. Ik leg uit dat ze niet bang hoeven te zijn voor de bestraffing in het graf, dat het godsbeeld van veel religieuzen onmogelijk kan kloppen. Ik leer hen geen islam, ik ben geen islamleraar, ik praat met hen over alles. Over religie, maar ook over liefde en seks, over homoseksualiteit, over pesten, enzovoort."

Zou het niet beter zijn om de gescheiden vakken levensbeschouwing te vervangen door één vak Levensbeschouwing, Ethiek en Filosofie of LEF, waar filosoof Patrick Loobuyck eigenlijk voor pleit?

"Daar ben ik helemaal voor. Alle kinderen zouden samen hetzelfde vak moeten hebben. Of ten minste één van de twee uurtjes levensbeschouwing zouden ze samen moeten zitten, zoals dat nu in het Franstalige onderwijs al het geval is. Op deze manier kan het in elk geval niet verder. Dat de Moslimexecutieve nu alle islamleerkrachten een extra vorming zal geven, bewijst dat ik met mijn verhaal in Knack wel degelijk een punt had. Het moet gedaan zijn met die bangmakerij."

Hoe zit het in de moskeeën? Ik herinner mij dat u vroeger zei dat imams Nederlands moesten leren, omdat jongeren hen anders niet verstaan en hun informatie op het internet gaan halen.

"Dat heb ik lang gedacht, ja. Maar daar ben ik van teruggekomen. Als ik hoor wat sommige huichelaars allemaal vertellen in de moskee, over de hel en de bestraffing in het graf en de komst van de antichrist, dan ben ik blij dat de meesten geen Nederlands spreken. Onze moskeeën zijn broeihaarden van vervreemding. Dat neem ik de imams en de islamleerkrachten kwalijk: er zitten kinderen in onze scholen die denken dat Mieke en Sofie, die naast hen in de klas zitten, naar de hel gaan omdat ze geen moslim zijn."

Denken ze dat echt?

"Dat denken ze echt. Die kinderen kunnen soms niet slapen van de angst en de onzekerheid. En ook hun ouders stellen hen niet gerust. Thuis horen die kinderen alleen maar over God – altijd maar God, God, God. En in de wereld staat de mens centraal. Zo geraken kinderen in de knoop. Ik heb voorgesteld om ook vormingen voor ouders te organiseren. Ik probeer dat nu al te doen, ik ga bij het begin van de ramadan op huisbezoek, om ouders te zeggen dat ze hun kinderen niet moeten dwingen om te vasten. En er is een grote bereidheid om te luisteren."

U zou een heel team moeten kunnen leiden.

"Dat zal binnenkort ook gebeuren."

Hoe zit het met de vatbaarheid van schoolkinderen voor de IS-ideologie?

"Een veel groter probleem is de sympathie voor Al-Qaeda, dat we een beetje dreigen te vergeten. Die organisatie geniet heel veel steun bij moslims in België. Ze zien Osama bin Laden nog altijd graag, omdat hij vocht tegen de Russen en dan tegen de Amerikanen. Na de aanslagen van 11 september 2001 hebben veel moslims gejuicht. Voor mij was dat het begin van een zoektocht. Ik was de enige moslim in de klas en werd daarop aangesproken door de leraar. Omdat ik geen antwoorden had, ben ik die gaan zoeken."

Wat verwacht u dan van Al-Qaeda?

"Zij hebben dezelfde ideologische basis, het jihadistisch salafisme. In Syrië werken ze samen met de Syrische rebellen tegen Bashar al-Assad. Dat vinden heel wat Europese moslims goed."

"Bij Jabhat-al-Nusra, dat aan Al-Qaeda gelieerd was in Syrië, zitten ook nog altijd Belgen. Wat ik verwacht, is in feite een totale escalatie van de situatie in het Midden-Oosten, en dan de weerslag daarvan bij ons in Europa. Ik ben geen fan van Donald Trump, maar ik begreep heel goed waarom hij een inreisverbod voor moslims uit bepaalde landen wilde."

Hoezo?

"Het Midden-Oosten ligt vol failed states: de kans dat een strijder uit Libië zich voordoet als een vluchteling, is groot. We mogen niet naïef zijn. In België wonen supporters van IS, van Al-Qaeda, van Erdogan, sympathisanten van de Koerdische PKK, Gülenisten, noem maar op. Is dat gezond? Nee. Mensen moeten leren dat ze zich moeten aanpassen aan deze samenleving, zonder conflicten te importeren. Want ik hou mijn hart vast: ik denk dat de jihadisten Israël zullen aanvallen. En wat zal er dan gebeuren in de straten van Brussel?"

Hoe kunnen we die escalatie voorkomen?

"Door in te zetten op integratie, op burgerschap, kan men de impact van de escalatie ginder verminderen. Politici moeten ophouden met slogans te verkopen, en moslims moeten stoppen met die dubbele agenda. Ze leven hier fysiek, maar spiritueel leven ze in een andere wereld. U kunt voor de meeste moslims geen broeder zijn, omdat u zelf geen moslim bent, begrijpt u? U gaat volgens hen naar de hel. Dat moet stoppen. Mensen die in België wonen, moeten leren zich als Belg te zien."

U bent wel snoeihard voor de moslimgemeenschap. U zegt vaak dingen die zelfs een Vlaams Belanger niet meer durft te zeggen. Zo vroeg u zich ooit af wat die moslims hier ooit gedaan hebben, 'behalve klagen en kebab verkopen'.

"Ik kan u verzekeren dat sommige moslims Tom Van Grieken van Vlaams Belang liever zien dan mij. Maar ik blijf bij die uitspraak. Wat bedoelde ik daarmee? Dat integratie verschillende vormen kent. Veel moslims hebben een snackbar geopend. Dat is goed, ik hou van ondernemers, die dragen bij aan onze welvaart, en daar ben ik hen dankbaar voor. Maar het leven is meer dan kebab verkopen. Moslims moeten zich ook cultureel integreren, door bijvoorbeeld hard te studeren. Als ik hoor dat universiteiten halal willen aanbieden…"

Dan juicht u dat toe?

(fel) "Maar nee! Halal aan de universiteit: wat is dat voor onnozelheid? Ik vind dat verschrikkelijk. Alsof iemand gaat studeren omdat hij halal kan eten aan de universiteit. Als je daarvoor gaat, blijf dan maar beter thuis. Je gaat naar de universiteit omdat je jezelf wilt verbeteren."

Met vegetariërs wordt toch ook rekening gehouden?

"Ja, maar toch vind ik die halal maaltijden belachelijk. Alsof er niet genoeg snackbars en restaurants zijn waar je halal kunt eten. Ik ben niet tegen halal, maar het is verkeerd om op die manier jongeren aan te trekken. Zeker in het huidige klimaat. Want zo zeg je tegen de modale Vlaming dat allochtonen niet studeren omdat ze geen halal kunnen eten in de universiteitsrestaurants. Dat mag niet de perceptie zijn."

Voor uw veroordeling kreeg u nogal vaak applaus vanop de N-VA-banken. Hoe is de relatie met die partij momenteel?

"Ik heb vroeger vaak gepraat met mensen van de N-VA. Vooral met Peter De Roover. Maar sinds mijn veroordeling is dat inderdaad gedaan. Voor mij niet gelaten. De enige die mij nog heeft gecontacteerd, is Open Vld-voorzitster Gwendolyn Rutten, die mij haar boek stuurde met de boodschap dat ik haar heb geïnspireerd. Uit N-VA-kringen krijg ik soms zelfs haat. Toen ik na mijn veroordeling in De afspraak zat, stuurde iemand een boertige tweet. Siegfried Bracke retweette en heel wat N-VA’ers maakten meteen duidelijk dat ze dat leuk vonden."

Wat stond er in die tweet?

"Iemand schreef dat hij geen belastingen betaalde om een veroordeelde crimineel aan het woord te zien op televisie. Dat vonden sommige N-VA’ers blijkbaar leuk, zelfs de Kamervoorzitter. Waar zijn die mensen mee bezig?"

Wat als u straks in beroep vrijgesproken wordt en er komen opnieuw partijen aan uw mouw trekken?

"Nee, geen politiek voor mij. Vroeger heb ik daar wel aan gedacht, maar het parlement is voor mij niet meer aantrekkelijk. Heel wat politici zijn niet bezig met het algemeen belang. Ik geloof wel in de rechtsstaat, in tegenstelling tot sommige politici. Dat wil ik jongeren ook leren: dat ze de rechtsstaat moeten vertrouwen. Toen ik werd veroordeeld, heb ik de rechter niet wereldvreemd genoemd, zoals u zich zult herinneren."

En wat als u straks ook in beroep veroordeeld wordt?

"Ik heb liever een zuiver geweten dan een blanco strafblad."

Maar uw geweten kunnen mensen natuurlijk niet zien. Uw strafblad wel.

"Ik heb mijn geweten laten zien met dit interview. Ik weet dat veel journalisten mij niet meer vertrouwen sinds de veroordeling en mijn bekentenis over de staatsveiligheid. En dat is begrijpelijk, maar zeer jammer. Ik heb alles gedaan omdat ik dit land graag zie. Mijn ouders waren vluchtelingen. Ik heb hier kansen gekregen, ik heb hier een leven uitgebouwd. Daar ben ik dankbaar voor. En daar wil ik iets voor terugdoen."

Het levert u veel haat op.

"Dat is zo. Ik krijg haat uit vele hoeken. Maar dat maakt mij alleen maar sterker. En ik heb maar één vraag voor al die haters: wat hebt u gedaan om uw land te beschermen? Wanneer hebt u al een aanslag helpen voorkomen? Wat gaat u doen als IS voor de deur staat? Het in uw broek doen? Ik niet, ik zal het nooit in mijn broek doen. Voor niemand. Dus ik zou langs deze weg aan alle haters willen zeggen: een beetje dimmen, alstublieft."