Viviane en Frank staan op de plaats van het ongeval, in de berm langs de Steenweg. De twee ruikers die er liggen, zijn van hen. Twaalf uur eerder kwam hier een 23-jarige Alkenaar vanuit Sint-Truiden aangereden richting Hasselt. Om vooralsnog onbekende redenen week het voertuig uit naar de andere kant van de weg, waar Viviane en Frank net afscheid stonden te nemen van het slachtoffer, de 71-jarige Georges Fraipônts en zijn negen jaar jongere echtgenote Rosette Meuwissen. “We kwamen van een buurtfeestje wat verderop”, vertelt Frank. “En wat er toen gebeurde, heeft eigenlijk niemand van ons bewust meegemaakt.”

LEES OOK: Verdachte ging na aanrijding gewoon werken

Paniek

“We wonen op een kleine honderd meter van mekaar”, gaat Frank verder. “Dus stapten we samen naar huis toen het feestje gedaan was. Het was een fijne avond, de sfeer zat er nog in. Toen we ongeveer ter hoogte van ons huis afscheid namen, waren we nog grapjes aan het maken. Georges gaf me nog een afscheidsknuffel. Meteen daarna is het gebeurd: ik zette een stap achteruit, voelde een zucht en plots waren we Georges kwijt. Een auto had hem opgeschept, maar dat wisten we toen nog niet. We stonden vrij dicht bij mekaar, dus die auto heeft ons letterlijk op een haar na gemist. We hadden alle vier dood kunnen zijn, maar blijkbaar hebben we goede engelbewaarders. Viviane en Rosette hadden een klap gehoord, dus zijn we gaan zoeken. En beginnen roepen: ‘Georges! Waar zijt ge?’”

“Ik heb inderdaad een klap gehoord, maar de auto heb ik niet gezien”, zegt Viviane. “Toen Frank de sjaal van Georges zag liggen, dachten we: ‘Oei, dit zit fout.’ Omdat we Georges niet meteen zagen, dachten we dat hij tientallen meters was weggeslingerd, dus gingen Rosette en ik verderop zoeken. Maar toen riep Frank: ‘Hij ligt hier!’ Op enkele meters van de plaats waar we afscheid hadden genomen. Georges lag in de struiken. Ik ben meteen naar hem toe gegaan, heb zijn pols gevoeld, geprobeerd hem te reanimeren, maar er was niets meer aan te doen.”

Rechtsomkeer

Viviane en Frank herkauwen voortdurend de details van hun gruwelavond, in de hoop dat ze zo meer inzicht krijgen in wat er precies is gebeurd. Maar ze willen het toch ook nog even over het slachtoffer hebben. “Georges was de man die de sfeer erin hield hier in de buurt”, vertelt Frank. “Altijd goedlachs, altijd bereid om initiatief te nemen. Als er gedanst kon worden, stond hij als eerste op de dansvloer. En hij vormde een prachtkoppel met Rosette: je zag dat ze, zelfs na twaalf jaar huwelijk, nog steeds dolverliefd waren.”

Viviane: “Ze waren aan het genieten van hun pensioen en van hun kleinkinderen. Toen we afscheid aan het nemen waren, zei Georges nog: ‘Mijn werk is nooit gedaan, zo druk is het. Maar zo heb ik het graag. En als die kleinkinderen binnenkomen, dat is toch puur plezier, dáár doe ik het voor.’”

“Ook voor ons betekent het overlijden van Georges een groot verlies”, zegt Frank. “Daarom willen we graag antwoorden van de vermoedelijke dader. Wat is er precies misgelopen, en hoe kon het gebeuren dat die bestuurder plots aan de andere kant van de weg terechtkwam? Was hij bezig met zijn gsm en is hij zo de controle over zijn stuur kwijtgeraakt? Was zijn raam aangevroren? We weten het niet, maar hopen dat er snel klaarheid komt.”