'Rock N Roll Consciousness': Thurston Moore vindt zijn tweede Youth

Wie Thurston Moore een beetje volgt op sociale media, zal raar opkijken van Rock N Roll Consciousness: géén politieke statements, geen uithalen naar het “corporate thug child” (een van zijn koosnaampjes voor de schurk in het Witte Huis), geen pamflettaire punkachtige nummers. Van de recente singles ‘Chelsea’s Kiss’ (voor klokkenluider Bradley/Chelsea Manning) en ‘Cease Fire’ (tegen wapengekken) is geen spoor.

Op z’n 58ste doet Moore het meer dan ooit op zijn manier. Dat hij voor deze plaat samenwerkte met producer Paul Epworth (bekendste wapenfeiten: 21 en 25 van Adele) en opnieuw onderdak vond bij een grote platenfirma, betekent allerminst dat hij in de mainstream duikt. In welk radioformat past ‘Smoke of Dreams’, dat met z’n zes minuten het kortste nummer is? En hoe zal Rock Werchter straks reageren wanneer Moore in één uur tijd amper een song of zes speelt (op Rock N Roll Consciousness passen er vijf in drie kwartier)?

Kosmische liefde

Als Moore zich dus met iets laat meedrijven, dan is het alleen met zijn eigen ideeën- en gevoelswereld. En die is behoorlijk far out, zo blijkt uit de elf minuten lange opener ‘Exalted’. “Spaced out in timelessness”, hoor je en dat zinnetje vat de teneur van de plaat goed samen. Moore neemt alle tijd en ruimte – het duurt acht minuten voor hij gaat zingen – die hij nodig heeft om de meest kosmische kanten van de liefde te beschrijven.

Dat doet hij in woorden én in gitaargeluiden, en voor dat laatste heeft Moore sinds een paar jaar een geweldige secondant: James Sedwards, een Britse gitarist die thuis is in de punk, de avant-garde én de classic rock. Op Rock N Roll Consciousness vult hij Moores archetypische krullerige gitaarmotiefjes aan met lange, gloedvolle solo’s die vaak zwemen naar de überhippies van Grateful Dead (‘Smoke of Dreams’), om er dan ineens genadeloze noiseriffs doorheen te knallen (‘Exalted’ en ‘Turn On’).

Minimalistisch

Terwijl de twee heren wegzweven, houden Sonic Youth-oudgediende Steve Shelley (drums) en My Bloody Valentine-bassiste Deb Googe de boel bij elkaar: zoals de gitaren van Moore en Sedwards elkaar completeren, zo vormen Googe en Shelley samen de perfecte ritmetandem met een minimalistische, maar uiterst effectieve en dwingende speelstijl.

Na de scheiding van Kim Gordon en de split/pauze van Sonic Youth als gevolg daarvan, heeft Moore een tijdlang zijn weg moeten zoeken. Maar in het drietal waarmee hij deze plaat maakte, vindt hij definitief zijn tweede, welja, youth. Rock N Roll Consciousness ligt in het verlengde van zijn vorige album The Best Day, dat hij in 2014 met hetzelfde trio opnam. Maar nu hoor je een hechte band die voluit kiest voor psychedelica, en de punkopstootjes zo goed als achterwege laat. In die zin doet dit nieuwe album sterk denken aan A Thousand Leaves (1998) van Sonic Youth, waarop de gitaren en teksten ook al etherisch uitwaaierden.

Bijna hitsig

Voor de lyrics op Rock N Roll Consciousness kreeg Moore hulp van de mysterieuze transgenderdichter Radio Radieux – we kunnen niet uitsluiten dat het een alias van Moore zelf is. Zij/hij reikt beelden aan die mythologisch (“I name her Erythrean”), spiritueel (“turn on your godhead light”) of hallucinogeen (“I name it drug music”) zijn. Of alle drie tegelijk, zoals in het bijna hitsig klinkende hoogtepunt ‘Aphrodite’, waarin de godin van de liefde wordt bezongen met woorden als: “Bound in love and under spell / My divine sorcerer / Talisman under crescent sphere / Her name (is you) is everywhere.”

Dus ja, Moore heeft de oude hippie in zichzelf ruim baan gegeven. Maar hij klinkt er alleen maar jonger door.

Rock N Roll Consciousness is nu uit bij Caroline. Thurston Moore Group speelt op Best Kept Secret (17/6) en Rock Werchter (2/7).