© ss

Moeder denkt dat zoontje altijd wagenziek is, maar dan komt waarheid aan het licht: “Het was alsof we hem in een folterkamer staken”

Iedere keer dat Nicola Griffiths uit het Engelse stadje Farsley haar zoontje Max in zijn autostoeltje vastgespte, kreeg hij plots een extreme driftbui. Twee jaar lang dacht ze dat hij aan chronische wagenziekte leed. Maar onlangs kwam de waarheid aan het licht. “Het is alsof we hem elke autorit in een folterkamer staken”, vertelt ze.

nadb

Bij iedere autorit begon zoontje Max hard te roepen en te vechten tegen zijn ouders. Soms was hij zo van streek dat hij zelfs begon te braken. Moeder Nicola Griffiths had twee jaar lang geen idee waarom hij telkens zulke enorme driftbuien kreeg.

“Eerst dachten we dat hij gewoon wat lastig deed”, zegt Nicola. “Maar nadat hij enkele keren had overgegeven, ben ik een apotheek binnengestapt om medicijnen tegen wagenziekte te kopen. Daar zeiden ze dat hij nog te jong was dus moesten we er maar mee leren omgaan.”

Rode schrammen

Toen Nicola en haar echtgenoot Nigel hun zoontje op een warme dag zonder T-shirt in het autozitje staken, ontdekten ze dat er iets meer aan de hand was. Zijn rug stond namelijk opeens vol rode schrammetjes.

“Ik dacht eerst dat het een bijensteek was, maar ik kon nergens een bij vinden in de wagen”, zegt Nigel. “Pas dan zag ik dat er een plastic pin uit de rugleuning stak. Die pin had ons zoontje dus iedere autorit verwond aan zijn ruggengraat.”

“Het is alsof we hem de afgelopen twee jaar tijdens iedere autorit in een folterkamer hebben gestoken”, vult de geëmotioneerde moeder aan. “Ik word er zelfs ziek van als ik eraan denk. Het is verschrikkelijk om te weten dat we hem in gevaar hebben gebracht. Ik mag er niet aan denken wat er gebeurd zou zijn als we een ongeluk hadden gehad. Die pin had zich in zijn ruggengraat kunnen boren.”

Hier staat ingevoegde content uit een social media netwerk dat cookies wil schrijven of uitlezen. U heeft hiervoor geen toestemming gegeven.

Beschermen

Na de ontdekking nam het gezin meteen contact op met de verkoper. Maar nadat ze twee weken op een antwoord hadden gewacht, stapten ze rechtstreeks naar de fabrikant.

Die vroeg hen het autostoeltje terug te sturen voor onderzoek. Inmiddels kregen ze een ander zitje ter vervanging. “Sinds we het nieuwe stoeltje gebruiken, huilt hij niet meer. Hij zit nu zelfs graag in de wagen.”

De fabrikant heeft de fout intussen toegegeven en de gevaarlijke pin verwijderd. Het herstelde autostoeltje is nu opnieuw onderweg naar Nicola en Nigel.

“Maar ik denk niet dat we er nog gebruik gaan van maken”, klinkt het. “Ik ben zijn moeder en ik moet hem beschermen. Soms denk ik dat hij me haatte iedere keer ik hem in dat zitje vastgespte. Hij begreep niet waarom ik hem zoiets zou aandoen. Zijn spraakvaardigheid is nog niet zo goed, dus hij kon me niet vertellen wat er echt aan de hand was. Het zitje was bedoeld om hem veilig te houden, niet het tegenovergestelde.”

Aangeboden door onze partners

Hoofdpunten

Aangeboden door onze partners

MEER OVER