Akkers, weiden, bossen en zelfs hele gehuchten en dorpen werden in vroegere tijden afgesloten met een Kempens veken. Deze houten poortjes waren zo onlosmakelijk met het Kempense landschap verbonden. Het hek verhinderde dat het vee, dat op de gemeenschappelijke gronden graasde, op de akkers kon komen. Uit historisch onderzoek door het Centrum voor Agrarische Geschiedenis blijkt zelfs dat het in de oude Kempen verplicht was om dergelijke poorten te plaatsen in elke opening in een omheining waar een weg met erfdienstbaarheid doorheen liep. Wie vergat het poortje weer te sluiten, riskeerde een boete.

Met de industriële revolutie verdwenen de houten poorten ten voordele van ijzeren varianten. Waar er nu nog houten hekken aanwezig zijn, gaat het om een Engelse poort. Het Kempens veken had ofwel een liggende ‘boom’ of dwarsbalk, ofwel een opstekende topdriehoek zoals op het schilderij De Marskramer van Jeroen Bosch.

De Regionale Landschappen Voorkempen en Kleine en Grote Nete willen de streekeigen vekens weer in het Kempense landschap introduceren. Daarvoor zijn de partners nu op zoek naar schrijnwerkers die de poorten mee willen ontwikkelen en maken.

Jan.ostermeyer@rldv.be