Lindemann is sinds 1994 zanger van de Duitstalige band Rammstein. De groep bracht tot nu toe negen albums uit en trekt wereldwijd volle concertzalen. Van Argentinië tot aan Tokyo schreeuwen fans de brachiale teksten van Lindemann mee.
De teksten gaan over verminking, gedwongen seks en onderwerping, maar ook over de zon, de moeder en de liefde. Op het podium zingt Lindemann de teksten als lid van een halfnaakte, gespierde band, gehuld in militaire kleding.
De 51-jarige Duitser schreef ook twee dichtbundels. Zijn laatste, In Stille Nachten, is recent in het Nederlands verschenen bij Uitgeverij Lebowski. "Ik had verwacht dat de Amerikanen of de Spanjaarden de dichtbundel als eerste zouden vertalen. Maar Nederland dus. Helemaal te gek."
Odes
De zinnen in de gedichten van Lindemann hebben veel overeenkomsten met de nummers die hij voor Rammstein zingt. Gewelddadige seksdrift, maar ook odes aan geliefden en familieleden. Bestaat er verschil tussen de dichter en de zanger Lindemann?
"Het schrijven voor de band moet altijd volgens een vastgelegd schema, zodat het een werkend nummer wordt. De band geeft me de instrumentale versie van een nummer en ik moet daar steeds maar weer een tekst op verzinnen. Het mag niet te lang en niet te kort zijn en ook nog een logisch geheel vormen. Het is een nachtmerrie", zegt Lindemann.
"De zanger is getrouwd met de band, die kun je niet eens serieus nemen. Dat is een heel ander persoon. De dichter is privé, die is helemaal op zichzelf gericht. Het dichten bevrijdt, het stroomt gewoon uit me."
Therapie
In Stille Nachten heeft Lindemann alles verwerkt wat hij de afgelopen tien jaar heeft meegemaakt.
"Als ik dit boek in mijn handen houd, dichtklap en wegleg, dan leg ik daarmee al mijn angsten en kwaadaardige shit weg. Het fysieke wegstoppen van iets werkt bevrijdend. Het is geen therapie, meer mijn kleine doos van Pandora", aldus Lindemann.
"Het is een klein kunstwerk geworden. Ik heb het ook aan de bandleden gegeven en gezegd: 'Lik mijn reet, nu maken jullie eens muziek op basis van mijn teksten. Zoek het maar uit.'"
Orale seks
In Stille Nachten bestaat uiteraard niet alleen uit vulgaire, bloeddorstige of mensonterende teksten, maar ze springen wel in het oog. Zo vertelt Lindemann in rijmvorm over zijn streven orale seks met een afgehakt hoofd te hebben. De moeder van Lindemann, de journaliste Gitta Lindemann, houdt het werk van haar zoon nauwlettend en kritisch in de gaten. Wat vindt zij van zulke teksten?
"Mijn moeder is ontzettend cultureel onderlegd. Die weet hoe je zoiets moet lezen", antwoordt Lindemann. "Ik zou het ook wel erg vinden als ze tegen me zou zeggen: 'Wat is dit allemaal voor viezigheid?'"
"In mijn vorige dichtbundel Messer staat een gedicht over haar moeder, mijn grootmoeder. Dat is echt een heel smerig gedicht. Het gaat over het neuken van je eigen oma. Dat klinkt echt debiel en ziek. Maar de kern is, dat je zoveel van je grootmoeder houdt, dat je zelfs seks met haar zou kunnen hebben. Als het echt zou moeten", vervolgt Lindemann.
"Mijn moeder las dat en ze begreep het! Ze zei niet: 'Jongen, je moet naar een inrichting. 'Mijn moeder begreep dat gedicht en schaamt zich er niet voor. Dat volstaat voor mij."
Bekijk een fragment van Rammstein:
Geen effectbejag
Het gebruik van heftige thema's is volgens Lindemann geen effectbejag, maar heeft voor hem een belangrijke functie.
"De gedichten moeten neuken, neuken tot de dokter komt. Seks, messen, bloed en smerigheid. Zodat de lezer die dat waardeert denkt: 'Ja, kom op, harder!' En precies na dat moment volgt er een gevoelig gedicht en breng je de sensibiliteit er in. Dat heb ik met Rammstein vaak meegemaakt. Dat er in de eerste rij gruwelijk brede motorrijders staan, die opeens begonnen te janken als we een sensitief nummer speelden. Als dat lukt, heb je alles goed gedaan."
In Stille Nachten is verschenen bij Uitgeverij Lebowski, in een vertaling van Ilja Leonard Pfeijffer.