Schotense Fien De Meulder debuteert met ‘Een redelijk gelukkig huwelijk’: “Op huisvrouwen wordt te vaak neergekeken”

Hoe toon je het leven van een huisvrouw, waarin ogenschijnlijk niets gebeurt? Door haar dag aan dag het woord te geven in een dagboek en op te tekenen hoe de tijd haar door de vingers glipt. Gebeurt er dan helemaal niets in Een redelijk gelukkig huwelijk van Fien De Meulder? Toch wel, al moet je daarvoor goed tussen de regels lezen.

Het hoofdpersonage uit Een redelijk gelukkig huwelijk blijft thuis voor de kinderen, net als jij. Is je debuut autobiografisch?

Neen, ik ben het boek vijf jaar geleden beginnen schrijven, toen de jongste van mijn drie kinderen één jaar was. Ik zat thuis en vond het opmerkelijk dat huismoeders zelden aan het woord komen, ook niet in de literatuur. Alleen thuis blijven met kleine kinderen is heus niet zo evident als vaak wordt gedacht.

In België zijn er nog betrekkelijk weinig huisvrouwen, de meeste vrouwen zitten overdag op het werk. In andere westerse landen als Engeland, Nederland of Duitsland blijven meer moeders thuis, en worden er door de week bijvoorbeeld vaak speelgroepen georganiseerd. Bij ons zijn die initiatieven er niet, en dan zit je wel de hele week alleen thuis met de kinderen. In België wordt er te vaak neergekeken op huisvrouwen.

Jij kan vergelijken: je woonde zelf enkele jaren in Schotland.

Ja, mijn man is een Schot en zo kwam ik er terecht in kringen van expats, net als het hoofdpersonage uit Een redelijk gelukkig huwelijk. Als buitenstaander zie je de dingen vaak scherper. Expatvrouwen in ons land grinniken wel eens om de Vlaamse Werkende Vrouw, die kost wat kost aan de slag wil blijven. ‘Wie niet uit werken gaat, is een nietsnut’ wordt daar wel eens bij gedacht. Maar anders dan veel Vlaamse vrouwen hebben expats hier zelden familie die de kinderen uit de balletles kan oppikken of hen bij ziekte kan opvangen. Nee, vrouwen moeten er hier voor zorgen dat ze hun diploma te gelde maken…

Zegt de vrouw die wiskunde studeerde in Cambridge en Germaanse in Antwerpen.

Ja, ik heb tien jaar gestudeerd en uiteindelijk mijn doctoraat afgebroken om thuis te blijven voor de kinderen. Al na een jaar wist ik dat mijn roeping niet in de wiskunde lag, dat ik veel liever las en schreef, maar ik heb de studie wel afgemaakt. Hoewel ik met dat diploma momenteel niets doe, verrijkt wiskunde mijn leven nog elke dag. Al was het maar omdat je je niet in de luren laat leggen door zogenaamd sluitende statistieken en cijfers. Ik ben blij dat ik huisvrouw ben en mijn kinderen kan zien opgroeien. Uit werken gaan is ook niet altijd even leuk.

In de jaren vijftig waren bijna alle vrouwen huismoeder. Zouden zij zich toen beter gevoeld hebben?

Misschien wel, hun status was toen algemeen aanvaard. Zelf heb ik wel hard moeten vechten om met de rol van huisvrouw in het reine te komen. Want welk vrouwbeeld toon je aan je kinderen? En wat zijn je diploma’s binnen tien jaar nog waard? Uiteindelijk moet ieder voor zichzelf de keuze durven maken: thuis blijven of uit werken gaan, het is allebei even waardevol. En de kinderen? Die zijn het gelukkigst als hun ouders iets doen waar ze zich zelf goed bij voelen.

De echtgenoot van het hoofdpersonage is slechts aanwezig op de achtergrond. Toch is hij geen zwak figuur?

Neen, ik wil een pleidooi houden voor ouderwetse degelijkheid. Wat is er mis met iemand die elke dag in stilte gaat werken om zijn gezin te onderhouden? In onze maatschappij moet het leven luid en opvallend geleefd worden. Alles waar men niet mee kan uitpakken, wordt tegenwoordig afgeschilderd als saai. Introverte mensen, die niet op tafel staan te springen, zijn daar de dupe van.

Je roman schetst geen plaatje van de ‘happy family’. Een mens mag al blij zijn als zijn huwelijk ‘redelijk gelukkig’ is.

Mensen denken al gauw dat alleen het beste en mooiste goed genoeg is. Toch mag je, zeker als de kinderen nog klein zijn, als koppel al blij zijn als je het samen min of meer redt. Natuurlijk is niet elke partner elk moment van het huwelijk even gelukkig. Al te vaak vluchten we in sociaal aanvaarde pintjes of glaasjes cava en houden we ons zoet met fictiereeksen. Onze angst wordt afgevlakt door alcohol en televisie. Maar misschien moeten we ons kwetsbaarder durven opstellen, en onze gevoelens ook tonen.

INFO

Een redelijk gelukkig huwelijk, Fien De Meulder, Polis, 256p, 19,99 euro