Direct naar artikelinhoud

Hinault won meest memorabele editie Luik-Bastenaken-Luik

Bernard Hinault won in 1980 de wellicht meest memorabele editie van Luik-Bastenaken-Luik, de klassieker die zondag voor de 100ste keer wordt gehouden. De Fransman hield aan de barre tocht door sneeuw en kou twee gevoelloze vingers over.

Bernard Hinault in 1980.Beeld anp

Bernard Hinault won in 1980 de wellicht meest memorabele editie van Luik-Bastenaken-Luik, de klassieker die zondag voor de 100ste keer wordt gehouden. De Fransman hield aan de barre tocht door sneeuw en kou twee gevoelloze vingers over. Op ruime afstand finishte Hennie Kuiper als tweede terwijl debutant Theo de Rooij het einde niet haalde, net als 153 van de 174 gestarte renners. Beide oud-coureurs kijken terug op een gemiste kans en een maar één keer overtroffen ijzig avontuur.

Hennie Kuiper won vrijwel alle klassiekers maar 'La Doyenne' ontbreekt op zijn erelijst. Het is een gemis dat nu nog zeer doet. 'Die tweede plaats was een goede prestatie maar het had nog veel mooier kunnen zijn', blikt hij terug. 'Ik werd aan de voet van de Stockeu opgehouden door een motor van de televisie. Daardoor moest ik in achtervolging. Toen ik de eerste groep op de Haute-Levée weer achterhaalde, was Hinault al vertrokken.' De Fransman rondde 80 kilometer verder in Luik een solo af die tot de hoogtepunten uit de wielersport wordt gerekend.

Voor Theo de Rooij, tot voor enkele jaren directeur van de Raboploeg, was zijn eerste klassieker een ijskoud avontuur. 'Heel bizar, alleen in de Giro van 1988 heb ik op de Gavia slechtere omstandigheden meegemaakt. Het regende in Luik al bij de start en het was een graadje of 4. Maar toen we al snel wat meer op hoogte kwamen ging de regen over in sneeuw. 'Sciopero, sciopero', riepen de Italianen meteen: staken. Ze werden helemaal gek toen Didi Thurau z'n mouwstukken afdeed, zonder regenjack en in korte broek het tempo opvoerde. Didi keek nog even om, zo van: wat moeten jullie nou? Hij had wel gelijk: je kon ook beter gaan koersen.'

Thurau werd volledig uitgeblust bijgehaald. Op het moment dat Hinault aanviel, was De Rooij ook al niet meer op de eerste rijen te vinden. Niet veel later stapte hij af. 'Ik was door mijn brandstofvoorraad heen. Mijn vingers waren krom gaan staan van de kou: remmen ging amper nog, eten uit mijn achterzak halen al helemaal niet.'

Kuiper zal hem in zijn woedende achtervolging gepasseerd zijn. 'Tot de dag van vandaag heb ik spijt dat ik ben opgehouden door die motor. Ik was een man voor slecht weer. En dat was het; naast de wegen waarop wij fietsten waren mensen aan het langlaufen. Ik zeg niet dat ik Hinault had verslagen maar ik had de strijd met hem aan willen gaan.' Hij besloot dan maar op jacht te gaan naar plaats 2, met de Belg Eddy Claes in zijn spoor. 'Het was eigenlijk de frustratie die ik eruit fietste. En ik was een echte prof; ik wilde er nog iets van maken.'