De feiten deden zich voor tussen 2009 en 2014. Het meisje, aanvankelijk niet ouder dan 12 jaar, werd in die periode zeer frequent en gewelddadig of met bedreiging verkracht door haar broers E.B. (25) en D.B. (24) en vader H.B. (49). Het drietal stond ook terecht voor geweld tegen partners of andere verwanten.

De beklaagden ontkenden de zedenfeiten al gaf de vader aan dat hij zijn jongste zoon ooit had betrapt in de kamer van het meisje. De vader stond dan ook terecht voor het niet bieden van hulp aan zijn dochter in nood.

De rechtbank noemde de feiten verwerpelijk. “De vrouwen in het gezin van beklaagden worden klaarblijkelijk aanzien als gebruiksvoorwerpen die huishoudelijke taken moeten doen, worden geslagen en tevens worden misbruikt door beklaagden om hun driften op bot te vieren”, klonk het. “Dat de aanrandingen en verkrachtingen door haar beide broers en haar vader gebeurden en bovendien op frequente wijze, moet haar thuismilieu voor haar tot een hel hebben gemaakt waar zij voortdurend in angst moest leven. Dit heeft ongetwijfeld een negatieve impact op haar mogelijkheden om op te groeien tot een relatiebekwame en evenwichtige volwassene.”

De twee broers kregen elk een gevangenisstraf van negen jaar. De vader, die zijn dochter had moeten beschermen, kreeg tien jaar cel. Ook werd voor het afwezige drietal de onmiddellijke aanhouding bevolen.