Onmiddellijk na haar arrestatie was de beschuldigde te versuft om verhoord te worden door de politie. Bij de onderzoeksrechter beweerde ze dat ze zich niets meer kon herinneren. Tijdens de rit naar de gevangenis barstte Debackere in tranen uit. ‘Ze vroeg of ze Tibeau een laatste groet mocht brengen. Ze was in paniek en zei dat ze nooit die pillen had mogen nemen.’ De beschuldigde bekende aan de politiemensen dat ze haar zoontje onder water had gehouden en had laten vallen.

Die bekentenis strookt met de bevindingen van het labo. Zij stelden vast dat het dekbedovertrek en het kussen van het slachtoffer met bloed besmeurd waren. In de badkamer werd een sleepspoor aangetroffen. ‘Dat sleepspoor kan verklaard worden door de val. Er was ook bloed in de omgeving van het sleepspoor.’

Vijf jaar

De politiemensen merkten op hoe vreemd de beschuldigde zich tijdens de verhoren soms gedroeg. ‘Het valt op dat Isabelle zich bij momenten onbewogen gedraagt en dan plots begint te wenen.’ Ze stelde na haar eerste bekentenis ook heel wat vragen over de gevangenis. ‘Mevrouw Debackere vertelde zelfs dat ze iemand kende die twee jaar had gekregen voor mensenhandel en prostitutie. Zelf denkt ze misschien vijf jaar te krijgen.’

Het motief voor de feiten blijft onduidelijk. Uit het telefonie-onderzoek blijkt dat de beschuldigde erg kwaad was omdat haar ex-partner haar niet was komen opzoeken in de psychiatrie. Ze probeerde hem op korte tijd 236 keer tevergeefs op te bellen en stuurde dreigende sms’jes. Toch blijft ze ontkennen dat ze wraak wilde nemen op Tim Vanhauwaert. ‘Ze kon niet omschrijven hoe het precies is kunnen gebeuren. Ik had de indruk dat het uit schaamte was dat ze zich bepaalde dingen niet meer kon herinneren.’

Urenlang verhoord

Eerder op de dag werd Isabelle Debackere urenlang verhoord door voorzitter Fabienne De Tandt. Vooral de turbulente relatie met Tim Vanhauwaert, vader van het slachtoffer Tibeau (4), kwam uitgebreid aan bod. Van de feiten zelf herinnerde de Roeselaarse zich niet veel meer.

Debackere kende een vrij zorgeloze jeugd. ‘Wij waren een normaal gezin. Ik heb een zeer goede opvoeding gehad en kreeg ook genoeg aandacht. We hadden ook een caravan in Middelkerke waar we elke week naartoe gingen.’ De beschuldigde werkte jarenlang als verzorgende bij de Bond Moyson, maar werd twee maanden voor de feiten ontslagen.

De vele ruzies binnen haar relatie met Tim Vanhauwaert vormden de rode draad doorheen het verhoor. Ze zette haar ex-partner neer als een gokverslaafde die voortdurend uitging. ‘Om naar de zonnebank te gaan, had hij altijd geld. Maar als er eten of iets anders moest gekocht worden, was zijn portefeuille leeg.’

Als ze Vanhauweraert met andere vrouwen zag, verloor ze wel eens de controle. Tussen de twee kwam het dan ook enkele keren tot een handgemeen, maar voor het hof minimaliseerde Debackere haar eigen impulsieve gedrag.

Op een slinkse manier wist de vader van het slachtoffer in Duitsland bijna 150.000 euro achterover te drukken. Twee dagen later werd de man hiervoor zelfs gegijzeld. Ook de auto van het gezin werd tot ontploffing gebracht.

‘Had ik geen medicatie genomen, was het nooit gebeurd’

Over de feiten zelf was Debackere minder spraakzaam. Ze legde uit hoe ze dik tegen haar zin twee weken in de psychiatrie had doorgebracht. Bij thuiskomst nam ze enkele pillen Alprazolam. ‘Toen de kinderen in bad zaten, ben ik naar beneden gegaan omdat ik dacht mij op te hangen met de riemen van mijn hond. Toen ik Tibeau zijn pyjama aandeed, ging het plots door mijn hoofd dat ik hem moest versmoren.’

Toch herinnert de beschuldigde zich de verstikking zelf helemaal niet. ‘Het eerste dat ik zie, is een gezichtje onder water, zonder armen of benen. Plotseling doe ik zijn pyjama af, en hoor ik een bons. Daarna is het zwart.’

Voorzitter Fabienne De Tandt vroeg de beschuldigde naar haar motief. Ze wees Debackere erop dat ze talloze dreigende berichtjes stuurde naar haar ex-partner. ‘Ik dacht dat ik hem wilde meenemen omdat ik hem graag zag. Had ik geen medicatie genomen, dan was dat nooit gebeurd.’

De beschuldigde gaf aan dat ze haar zoontje nog elke dag mist. ‘Als ik ga slapen, zeg ik altijd ‘slaapwel Tibeau’. Mama ziet je graag, je zal altijd mijn schatje blijven.’