Glints op Pukkelpop: Maarschalk zet cruciale stap richting verovering
Hoorden we Glints in ‘Egotism’ rappen over hoge verwachtingen en hoe zwaar het soms is om daaraan te voldoen? In de Castello had de band rond Jan Maarschalk Lemmens daar alvast géén moeite mee.
Wat is er met Burgundy gebeurd? Het was volgens mensen-die-het-kunnen-weten niet alleen de kleur van het moment, maar vooral ook de titel van de sterke, in een bordeaux hoes gestopte EP die Glints begin dit jaar uitbracht. Op Pukkelpop had de Brits-Antwerpse hiphopper Jan Maarschalk Lemmens (JML) evenwel een kanariegeel trainingspak aangetrokken. Treffend: zo fel als zijn outfit oogde, zo overtuigend klonk ook zijn set in de Castello.
Opener ‘Divalent Diction’ dreef op een donkere groove en een slepende gitaar, waarover JML afwisselde tussen autotune zang en heftige raps. Als relatief onbekende band openen met een melancholisch verhaal over “photographs of people long forgotten” is gewaagd, maar Glints had de tent meteen bij het nekvel en zou niet meer loslaten.
Lekker sjansen
Straf trouwens: het was geen moment te horen dat de bassist nog maar twee uur voor de show was opgetrommeld en dus niet had kunnen repeteren – hun vaste bandlid was niet op tijd vanuit Schotland in Kiewit geraakt. JML liet het niet aan zijn hart komen en spoorde ons al in track twee, het met Kate Tempest-achtige raps versneden ‘Egotism’, aan om te dansen. ‘Catalyst’ was daarvoor nét iets te doordeweeks-poppy – al kreeg de song aan het eind nog een coole tempotwist. Maar nadien golfden de good vibes wél door de Castello.
Verantwoordelijk voor zoveel deining: ‘New Flow’, de song die Glints opnam met Vuurwerk (nu: VRWRK), en de Akon-cover ‘Right Now (Na Na Na)’. Bij de eerste song was het goed bouncen, bij de tweede lekker sjansen, maar altijd voelde je hoe de evil twins genaamd Onrust en Onbehagen ook wilden meedoen.
Huiveringen
Die duistere kant vierde Glints bot in ‘Dread’, de debuuttrack waarmee de band twee jaar geleden op onze radar verscheen en die ook nu nog goed bleek voor onwillekeurige huiveringen. Gruizige beats, een stemmetje dat onheilspellend dread bleef herhalen en lichtjes manische raps: de spoken onder het bed waarover JML rapte, blijven daar duidelijk nog wel even zweven. Gelukkig knipte een onverwacht lieflijke gitaarsolo op de valreep nog het licht aan.
Glints gaf toe dat het in 2015 al zijn stiekeme droom was om ooit Pukkelpop te staan. Maar afgaand op zijn straffe slotoffensief in de Castello – de intieme r&b van ‘Burning’, het van hitpotentieel barstende nieuwtje ‘Gold Veins’ en het even hectische als catchy oudje ‘Sirens’ – mag deze Maarschalk al heel wat meer zetten van zijn veroveringstocht vooruitzetten.