Lianne Hunter, een PR-verantwoordelijke uit Manchester, heeft de aandoening al sinds ze vijf is. Ze heeft droge rode vlekken op haar lichaam sinds ze als kind de waterpokken kreeg. Haar ouders leerden haar om er zich niet geremd door te voelen. Toch werd ze als puber onzeker. “In grote groepen was ik bang dat mensen met me zouden lachen.”

Maar door een incident toen ze 13 was, draaide ze de knop om. Toen ze ging zwemmen met haar kleine zusje stuurde een redder haar uit het zwembad. “Omdat ze de andere zwemmers niet zou besmetten.” Pijnlijk, want de huidaandoening is helemaal geen besmettelijke ziekte. “Ik was toen heel boos en verward, ik probeerde hem uit te leggen dat het maar psoriasis was, maar ik moest het zwembad uit.”

Vanaf toen besloot ze om zich niet meer weg te steken. “Als ik iemand naar me zag staren, lachte ik gewoon en zei “het is psoriasis”.

Ook haar vriend Phil vertelde ze op hun eerste date over haar psoriasis. “Het enige wat ik dacht was dat als zij er zo gemakkelijk mee omging, dat de rest van geen tel was. Het viel me amper op, en nu vergeet ik soms nog dat ze het heeft. Het heeft me nooit gestoord. Lianne is ongelofelijk mooi, en die psoriasis is gewoon deel van wie ze is.”