Heinrich Steinmeyer was lid van het beruchte SS-leger van Duits dictator Adolf Hitler. Op z’n 19e, toen hij al 2 jaar lid was van de SS, werd hij tijdens de Tweede Wereldoorlog gevat door de geallieerden, in Normandië in augustus 1944, niet veel na D-Day.

De jonge soldaat werd overbracht naar een kamp in het Schotse Comrie. Daar verbleef hij tot juni 1945, tot hij naar een ander kamp werd overgebracht. Hoewel hij er in gevangenschap leefde, heeft zijn verblijf in Comrie wel zijn leven veranderd, zo zei hij daarover later. Het deed hem beseffen dat hij helemaal niet wilde vechten in de oorlog. “Het was een mooie plaats. Dit plaatsje ging recht naar mijn hart, en ik dacht “waarom heb ik godsnaam gevochten in die verdomde oorlog?””, zei hij. “Ik was jong en werd grootgebracht in het systeem van Hitler. Ik maakte deel uit van Hitlers jeugd. Toen ik naar schotland werd overgebracht, besefte ik dat de Schotten niet anders waren dan wij. We hadden elkaar nooit zo mogen bevechten.”

Na de oorlog, en nadat Heinrich weer was vrijgelaten, bleef hij nog enkele jaren in Schotland, om dan uiteindelijk in Bremen in Duitsland te gaan wonen. Maar hij keerde af en toe nog terug naar Comrie. Heinrich maakte er levenslange vriendschappen. En hij deed nog meer dan dat: hij beloofde dat alles wat hij in zijn bezit had, naar de oudere bevolking in het dorp zou gaan.

Assen op heuvel bij kamp uitgestrooid

Toen Steinmeyer in 2014 op 90-jarige leeftijd stierf, werden zijn assen uitgestrooid op een heuvel vlakbij het kamp waar hij ooit werd vastgehouden. In zijn testament stond het volgende: “Ik zou graag mijn dankbaarheid uitdrukken voor de mensen van Schotland, voor de vriendelijkheid en vrijgevigheid die ik mocht ervaren toen ik werd vastgehouden tijdens de oorlog, en nadien ook nog.

De opbrengsten van de verkoop van zijn huis, moesten naar het Schotse dorp gaan, zo stond ook in het testament. De bijna 400.000 pond (477.000 euro) werden daarom in het Heinrich Steinmeyer Fonds gestoken, voor de gemeenschap Comrie. “Dit verhaal toont de dankbaarheid van Heinrich voor de manier waarop hij in ons dorp en in de rest van Schotland behandeld werd”, zegt Andrew Reid van Comrie. “En zijn dankbaarheid zal verder leven in de manier waarop hij nu oudere mensen in Comrie helpt met zijn gift. Zijn verhaal is een fantastisch verhaal over vriendschap en waardering. We zullen zijn nalatenschap eren.”