Een zomerse dag in de herfst lijkt ideaal voor een uitstapje naar de afgebrande kerk van Anzegem. Het monument dat donderdag helemaal vernield werd, is nu een toeristische attractie. Het verkeer in het centrum van de gemeente draaide meermaals in de soep. Iedereen reed stapvoets en vergaapte zich intussen aan de ruïne van de Sint-Jan-De-Doperkerk. Op het plein rond de kerk liepen voortdurende mensen te kijken en de schade te bediscussiëren.

Schattenrovers

In de nacht van zaterdag op zondag werd ook ingebroken in de afgebrande kerk. Dieven braken de barricades open en zochten in de kerk naar mogelijke schatten. ‘Maar er is niets meer te vinden’ zegt burgemeester Claude Van Marcke (Samenéén). ‘Ik heb vrijdag al alles uit de sacristie laten wegnemen en veilig opbergen. De kerk heb ik laten afsluiten. Toch hebben inbrekers de versperring opengebroken. Waarschijnlijk rovers die hoopten toch nog iets waardevols te vinden. Een echte schande vind ik dat. De toegang is nu opnieuw versperd en ik roep iedereen op om de kerk niet te betreden. Er is niks meer te vinden en er is nog steeds instortingsgevaar.’

Niet gelogen, zo bleek gisternamiddag. Velen keken toe terwijl een dikke verkoolde balk uit de toren naar beneden donderde.

Herinneringen ophalen

Onder de vele kijklustigen ook de Chiro van Avelgem. ‘We komen eens kijken naar de kerk, zoiets zie je niet vaak. We zullen ons ruilspel wel in Anzegem houden. Het ruikt hier eigenlijk naar kampvuur.’

Theo kwam met zijn motorfiets helemaal uit Sint-Niklaas om foto's te maken. ‘Zo een afgebrande kerk is iets uniek, je maakt dit niet veel mee in je leven.’ Opvallend veel oud-Anzegemnaren kwamen ook naar hun geboortedorp afgezakt. ‘We zijn hier gedoopt, deden hier onze communies, huwden hier en begroeven onze ouders in deze kerk’, zegt Jes uit Tiegem. ‘De herinneringen blijven, maar het doet veel pijn om de kerk zo te zien.’

Ook architect Stéphane Beel kwam langs. ‘Ik woon nu wel in Gent, maar ben van Anzegem afkomstig. Geen drie weken geleden werd mijn vader, die diaken was, hier begraven. Zijn wij ramptoeristen? Nee, wij komen kijken naar de verloren gegane trots van de gemeente, onze gemeente. We komen hier samen herinneringen ophalen.’