Ongeluk Groeneveld houdt schaatsers bezig

Voor de start, als het dweilorkest op de Jaap Edenbaan de zwoele avond heeft ingeluid en de dooi op de dunne laag ijs eindelijk stopt omdat de zon is ondergegaan, wordt er een spandoek uitgerold. 'Christijn Groeneveld Beterschap', staat erop. Het is een boodschap van het hele peloton, geïnitieerd door een ander team dan dat van Groeneveld. Bij een ongeluk zoals dat van hem, leeft de hele schaatswereld mee. Rob Hadders, ploeggenoot van Groeneveld bij Team van Werven: 'Hoeveel veters er ook rondrijden in het peloton, hoeveel gevechten er op het ijs ook zijn, we zijn vrienden van elkaar.'


Groeneveld kwam ruim een week geleden in het Zuid-Duitse Inzell ten val tijdens een training. De regerend Nederlands kampioen knalde de kussens in, schoot terug op het ijs en bleef roerloos liggen. Hij brak behalve een ruggewervel ook een rib en liep een klaplong op. Wat Groeneveld het meest beangstigde: hij kon zijn benen niet meer bewegen. Dat merkte hij meteen. Hadders: 'Mijn maag draaide om toen ik een ronde later langsreed en de pijn in zijn ogen zag.' Een traumahelikopter vervoerde Groeneveld naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis.

Gevoel

Hij ligt nog steeds op de intensive care in Traunstein. Een paar dagen geleden is Groeneveld voor de tweede keer geopereerd, hij heeft nog veel pijn. In eerste instantie vreesden de artsen voor een dwarslaesie, maar de verwachtingen zijn positiever sinds hij het gevoel terugkreeg in zijn benen. Of Groeneveld volledig herstelt, is onduidelijk. Waarschijnlijk mag hij deze komende week naar huis.


Wakkert een ongeval als het zijne de angst voor valpartijen aan bij anderen? 'Nee, al schrik je flink van zulk nieuws', zegt Jorrit Bergsma. De olympisch kampioen op de 10 kilometer was jarenlang ploeggenoot van Groeneveld. 'Een fijne gozer, en zoiets wens je niemand toe', aldus Bergsma. 'Gelukkig gebeurt dit bijna nooit in de marathonwereld. Normaal raak je de boarding niet eens als je valt, omdat het ijs tijdens een marathonwedstrijd vaak snel is aangeslagen.' Dan glijdt het minder. Bovendien kan er net zo goed iets gebeuren wanneer hij de fiets op stapt. 'Als je over dat soort dingen te veel nadenkt, verkramp je en word je niet beter', zegt Bergsma.


Twee uur voor de eerste marathon van het seizoen stuurde Groeneveld succeswensen naar zijn ploeggenoten. Die eerste wedstrijd is misschien wel het belangrijkst, typte hij. Dan wordt de toon gezet. Bovendien weet Groeneveld hoe goed zijn ploeggenoten schaatsten voor zijn val.

Teamspirit

Vanuit Nederland heeft ploegleider Boeve dagelijks per telefoon contact met Groeneveld of zijn ouders. Hoe het ging met het team, vroeg de schaatser hem eerder in de week. 'Mwah', zei Boeve.

De eerste keer dat Hadders schaatste na het ongeval, reed hij door de bocht en keek hij drie keer naar de plek waar het was gebeurd. Ploeggenoot Gary Hekman had een soortgelijke ervaring. 'Hij viel tijdens het sprinten, dus als je daarna een bocht op snelheid rijdt, ben je toch even bang', zegt Hekman.

Wat volgde in het telefoongesprek, was de opmerking van Groeneveld dat zijn ploeggenoten moeten doorgaan. Boeve: 'Ze moeten gewoon winnen, zei hij toen. Christijn is rustig, maar maakt nog steeds dezelfde grappen.'

Van Werven rijdt zaterdagavond niet goed. En halverwege de wedstrijd stapt Hadders af omdat het niet gaat. Waar het aan ligt, weet Hadders niet. 'Ik vind niet dat het ongeluk een reden mag zijn. Ik ben gewoon niet goed genoeg.'

Terwijl de latere winnaar Bergsma twee ronden pakt op het peloton, heeft Hadders zijn telefoon in handen. 'Het is niks vandaag', stuurt hij naar Duitsland. Groeneveld baalt mee.