Judoka Roy Meyer: 'NK is voor mij een training'

Hij was topfavoriet op de NK judo in de categorie zwaargewicht, maar dat Roy Meyer zondag uiteindelijk met zilver om zijn nek op het podium stond, deerde hem niet echt. 'Het is een beetje jammer. Als het internationaal lekker gaat, wil je dat thuis ook laten zien. Maar de NK is voor mij een training', legt hij uit. Het is kraakhelder: de ambities van de judoka houden allesbehalve op bij de Nederlandse grens.


Dat het plots herrezen, maar flink aangekomen, voormalig toptalent Marvin de la Croes hem via een ippon versloeg in de finale, zorgde daarom hooguit een minuut voor een teleurgestelde grimas op zijn gezicht. Meyer beleeft namelijk een seizoen 'vol pieken', zegt hij. Zo won hij ruim een maand geleden nog een Grand Prix in Zagreb, steeg hij naar plek tien op de ranglijst van de internationale judofederatie en op de WK judo in Tsjeljabinsk greep hij net naast brons.

Twee uur slaap

Zaterdag judode hij nog een toernooi in München. Na een nacht met slechts twee uur slaap stond hij zondag op de mat in het Topsportcentrum Rotterdam. Meyer was een van de weinige Nederlandse topjudoka's die afgelopen weekeinde naar de Maasstad was afgereisd voor de NK. Het toernooi paste niet in het seizoensprogramma of werd afgezegd vanwege blessurevrees.

Jammer, vond Meyer. 'Ik zie de NK altijd als nuttig oefenmoment', zegt hij over zijn aanwezigheid in Rotterdam. 'Het is een mooie kans om nieuwe worpen te trainen en goed judo te laten zien voor het Nederlandse publiek.' Maar het toernooi was voor hem geen piekmoment, benadrukt hij. 'Als dat het wel zou zijn, zou ik nu goud hebben.'

Aan zelfvertrouwen geen gebrek bij de 23-jarige judoka. Dat is geen overbodige luxe in een gewichtsklasse waarin Meyer met zijn 1 meter 86 en 119 kilogram als relatief klein wordt beschouwd. De regerend olympisch kampioen, de Fransman Teddy Riner, meet bijvoorbeeld 2 meter en 4 centimeter en weegt 135 kilogram.

Voorbeeld

Riner is zevenvoudig wereldkampioen en met een beetje fantasie zou Meyer op basis van zijn uiterlijk als het kleine broertje van Riner kunnen worden gezien. Ziet hij Riner zelf eigenlijk als zijn grote voorbeeld? Nee, zegt hij stellig. 'Ik heb veel respect voor hem en geniet van zijn judo, maar ik zit nu op een bepaald punt waarop ik geen ruimte meer heb tegenstanders te idoliseren. Ik wil zelf de beste zijn en uiteindelijk van mezelf kunnen genieten als atleet.'


Meyer weet precies wat zijn sterke en zwakke punten zijn. Zijn geringe lengte is geen nadeel, meent hij. Hij moet simpelweg beweeglijker zijn dan de kolossen in zijn gewichtsklasse, zodat zij hun lengte en massa niet kunnen benutten.


Het handhaven van een optimale balans tussen kracht, uithoudingsvermogen en lenigheid is daarbij cruciaal, benadrukt Meyer. Vier keer per week werkt hij zich daarvoor in het zweet in de sportschool, naast de reguliere judotrainingen. De trainingen duren anderhalf uur en zitten vol korte, explosieve oefeningen met losse gewichten. Soms ruilt hij de gewichten in voor een circuittraining.

Conditie

'Ik train alleen datgene waaraan ik wat heb', zegt Meyer over zijn trainingsprogramma. 'Vooral mijn conditie moet heel goed zijn. Daar kan ik veel op winnen. Ik moet het tien golden scores achter elkaar vol kunnen houden. Dat kunnen de echte zwaargewichten vaak namelijk niet.'


Maar zijn armen, zo dik als bovenbenen, verraden dat hij ook het zwaardere werk niet schuwt in de sportschool. Dat onderstreept hij met indrukwekkende cijfers. Met bankdrukken zit hij nu op 185 kilo, deadliften op 285 kilo en met squat-oefeningen op 165 kilo. 'Ik zit tegen het niveau van nationale powerlifters aan. Kracht is nou eenmaal cruciaal in het topjudo, vooral bij de zwaargewichten.'

Desgevraagd zou Meyer zijn judocarrière nooit inruilen voor een carrière als powerlifter. 'Judo gaat wel wat worden, hoor', lacht hij. Zijn kracht en conditie hielpen hem zondag niet aan de nationale titel, maar volgend seizoen hoopt hij op revanche.


Eerst staan er dit jaar nog toernooien op de kalender in onder meer Abu Dhabi en China. Ook zonder nationale titel op zak kijkt hij vol optimisme naar die evenementen: 'Ik voel dat er nog veel meer aan zit te komen'.