Voor het Antwerpse hof van assisen is vrijdag het proces gestart. Moeder Lies Van Verre (32) staat terecht als dader, oma Adrienne Verheyden (64) als mededader. De advocaten van de moeder kondigden al meteen aan dat ze schuldig zullen pleiten.

Fien werd op 16 december 2011 prematuur geboren. Lies had intussen de echtscheidingsprocedure ingezet en had alle contact met vader Sadok J. gemeden. Ze had hem niet laten weten dat ze met een zwangerschapsvergiftiging in het ziekenhuis was opgenomen en hun dochtertje werd ook zonder zijn medeweten geboren. Sadok J. wilde echter een rol vervullen in het leven van zijn dochter en ging haar vaak bezoeken toen ze in de couveuze lag.

Op 9 maart 2012, twee weken voor de feiten, mocht Lies haar dochter mee naar huis nemen. Drie dagen later ontving ze een dagvaarding van Sadok waarin hij omgangsrecht vroeg. Lies zag dat niet zitten. ‘Ik was heel bang dat hij haar mee naar Tunesië zou nemen’, vertelde ze.

Tijdens het onderzoek had ze aanvankelijk verklaard dat die vrees de aanleiding voor de feiten was, maar dat ontkende ze nu. Ze vertelde hoe ze in de nacht van 23 maart 2012 rond 2.30 uur gewekt werd door het gehuil van Fien. Ze kreeg het meisje niet getroost en had toen beslist dat het moest ophouden. Ze ging handdoeken halen en had die op de neus en mond van de tegenspartelende baby gedrukt.

‘Ik weet niet waarom mama dat zegt’

Haar moeder, die mee was opgestaan, had haar niet tegengehouden. ‘Mama zette een emmer water naast me op de grond en zei dat ik Fien erin moest doen. Ze kon niet meer aanzien wat ik aan het doen was. Ik stak haar met haar gezicht in de emmer, met handdoek en al. Ze spartelde niet meer tegen. Mama kwam met een vuilzak en we staken haar erin’, snikte Lies.

Ze ontkende dat Fien nog uit de zak werd gehaald, omdat ze mogelijk nog een geluidje maakte, en dat ze een tweede maal in de emmer werd ondergedompeld, zoals haar moeder verklaard had. ‘Dat is volgens mij niet gebeurd. Ik weet niet waarom mama dat zegt.’

Haar moeder had de vuilniszak vervolgens buiten gezet, waar hij door de vuilniswagen werd opgehaald. Het idee om daarna aangifte te doen van de verdwijning van haar baby kwam van haarzelf. ‘Ik heb veel spijt. Het had nooit mogen gebeuren en ik wil dat ook tegen Sadok zeggen. Het moet voor hem ook zwaar zijn geweest.’

'Ik dacht er niet aan om Fien te helpen'

Ook grootmoeder Adrienne Verheyden (64) vertelde tijdens haar verhoor een heel ander verhaal dan ze tegenover de speurders en de onderzoeksrechter had gedaan. Assisenvoorzitter Dirk Thys confronteerde haar daarom meermaals met haar eerdere verklaringen.

Zo had ze destijds gezegd dat ze met haar dochter op de avond voor de feiten urenlang gepraat had over Sadok J. en zijn dagvaarding om omgangsrecht met Fien te verkrijgen. Vrijdag beweerde ze dat ze daar weinig of zelfs niet over gesproken hadden. Ook haar eerdere verklaring dat Lies rond 5.30 uur op de ochtend van de feiten gezegd zou hebben dat ze Fien iets ging aandoen, omdat ze niet wilde dat de baby naar Sadok ging, betwistte ze. Net zoals de brute manier waarop Lies met de baby zou zijn omgegaan.

Toen haar hulp werd ingeroepen, dacht Adrienne enerzijds dat de baby al dood was. Maar ze wilde haar dochter ook helpen, omdat ze het niet aankon haar zo te zien lijden. 'Hebt u er ooit aan gedacht om Fien te helpen?', vroeg de voorzitter. 'Nee, en daar heb ik nu spijt van', zei Adrienne. Toen hij haar vervolgens vroeg of ze dan akkoord ging met wat haar dochter aan het doen was, antwoordde ze dat ze daar niet bij stil had gestaan.