In B&B ‘Het Schalks Genot’ zijn ook de paarden welkom: “Soms komen ze met koets en al”

Onze provincie heeft drie bulten die uitsteken in het grondgebied van Nederland. In de meest oosterse van die uitstulpingen ligt Poppel, vroeger een notoire smokkelgemeente en vandaag volgens Wikipedia het enige dorp in ons land waar Belgen in de minderheid zijn. Nederlanders, op zoek naar grotere en goedkopere bouwgronden, komen er van het goede leven proeven.

Op een boogscheut of drie van de grens, waar lange rijen wagens met Nederlandse nummerplaten staan aan te schuiven om te tanken, hebben we afgesproken met twee geboren en getogen Poppelaars, Fran en Charlotte. Het koppel woont samen in het ouderlijk huis van Fran. Vroeger was het een varkensboerderij, maar nu zijn de zwijnen weg. De enige dieren die resten zijn vissen, paarden en de hond Gekko. “Onze huisbaas”, noemt Charlotte hem. Gekko, een witte golden retriever, werd twaalf jaar geleden geboren tijdens hun huwelijk. “Wij waren in deze tuin aan het feesten, toen hij daar plots lag.”

Varkensbedrijf overnemen

Het was altijd de bedoeling dat Frans zoon uit zijn eerste huwelijk later het varkensbedrijf zou overnemen. “Maar hij heeft ons een paar keer vervangen toen wij in het buitenland zaten en het was echt zijn ding niet. Toen ik dat merkte, heb ik niet getwijfeld. Ik heb alle varkens weggedaan en ik heb er iets anders van gemaakt.”

Toen Fran en Charlotte achttien jaar geleden voor het eerst samen op vakantie gingen, naar de Franse Gorges du Verdon, zagen ze een klein boerderijtje te koop, dat hen geweldig aanstond. “We begonnen te fantaseren”, zegt Fran. “We zouden er een doorreiscamping van maken en in de winters kon ik skilessen geven. Maar mijn kinderen zaten toen nog op school. Ik wilde hen niet achterlaten. Het zaadje was wel geplant.”

Het idee om een gastenverblijf te beginnen, kwam terug nadat Fran al zijn varkens had verkocht. Het duurde dan nog wel twee jaar voor alle vergunningen in orde waren. Charlotte, die werkte als psychiatrisch verpleegkundige, maakte van die tijd gebruik om in het avondonderwijs een opleiding ‘uitbater kleinschalig logies’ te volgen bij Syntra. En ondertussen verbouwde Fran eigenhandig de hele boel.

Op Valentijnsdag 2011 kwamen hun eerste gasten. “Parijse muzikanten die op een festivalletje speelden, over de grens in Nederland.”

Zelfgebouwd zwembad

Fran Godschalk van Het Schalks Genot, de aandachtige lezer heeft al meteen een vermoeden waar het koppel de inspiratie voor de naam van hun B&B haalde. “In Poppel noemden ze onze familie altijd al ‘de Schalken’. En ‘genot’, dat is duidelijk zeker”, lacht Fran, die in het tuinsalon naast een schitterend aangelegde visvijver een Krombender inschenkt, een verrassend lekker streekbier. “Poppelaars noemen ze Krombenders, omdat ze volgens de legende geen rechte schoven konden binden bij de graanoogst.”

Aan de andere kant, in de tuin voor het woonhuis van Charlotte en Frans (dat off-limits is voor de gasten) ligt het zwembad. Fran legde het, lang voor ze met de B&B begonnen, zelf aan voor zijn kinderen. “Als varkensboer kon ik niet weg in de zomer, maar met dat zwembad kon ik mijn kinderen toch een vakantiegevoel schenken. Later vroeg een vriend: ‘Kun je dat bij mij ook komen doen?’ En nog één, en nog één. Dat is stilaan uitgegroeid tot een eigen zaak. Mijn zoon is nu mijn baas.”

Het zwembad is uiteraard een troef voor de gasten. “Het geeft soms de doorslag als ze moeten kiezen tussen een aantal B&B’s”, zegt Charlotte. “Hier kun je zwemmen van pasen tot oktober, het water is verwarmd.”

Taxandriaroute

En nog een stevige aantrekkingspool waarmee Het Schalks Genot zich onderscheidt van de concurrentie, zijn de paardenstallen. Zelf hebben ze geen paarden, maar tot 20% van de gasten zijn paardenliefhebbers, menners vooral. Ze brengen hun eigen paarden en koetsen mee. “Menners hebben hun eigen knooppuntennetwerken, hier in de streek is dat bijvoorbeeld de Taxandriaroute”, vertelt Charlotte. “Wij zijn een van de weinige plekken in de streek waar die mensen met hun paarden terechtkunnen. Naast de stallen hebben we ook nog een grote wei waar de paarden kunnen grazen. En in die wereld kent iedereen iedereen. De liefhebbers vertellen het aan elkaar door. Zo hebben we veel menners uit West- en Oost-Vlaanderen die hier een paar dagen komen rijden. Soms arriveren hier enorme trailers en komen daar vijf paarden en twee koetsen uit.”

Samen aan tafel

Een jaar voor de opening in 2011 begon Charlotte een plakboek. Ze knipte alles uit wat ze mooi vond en uiteindelijk kon ze daar vier thema’s uit distilleren om de kamers in te richten: pure wood, zen, ethnic en Long Island. Fran, als boerenzoon doordrongen van het belang van recyclage, ging daarmee aan de slag. “Een eiken vloer die iemand weg wilde smijten, heb ik omgetoverd in een badkamermeubel.”

Zijn pronkstuk is het verweerde, open schapenhok achter de vijver dat hij – onder andere met de gerecycleerde muren van voormalige noodwoningen die gebouwd werden na WO I – ombouwde tot een fantastische chalet, met salon, open haard, gigantische eettafel, open keuken en bar. Het lijkt een luxueuze berghut uit een Hollywoodfilm, die in de winter een gegeerd decor is voor feestjes.

Ook hier onderscheidt Het Schalks Genot zich van andere B&B’s in de reeks. Met uitzondering van donderdag en zondag koken Charlotte en Fran namelijk ook ’s avonds voor hun gasten. Iedereen aan één tafel. Er is één menu met vier gangen, er valt niet te kiezen. “Fran en ik doen het samen”, vertelt Charlotte. “Hij is de sous-chef, dekt de tafels, verzorgt het aperitief en bakt het vlees. Ik doe de rest. Het is een open keuken, dus iedereen kan ons zien. Bij het aperitief en het nagerecht gaan we bij onze gasten zitten. Dat maakt het heel druk, maar meestal ook gezellig. Aan tafel komen de tongen los. Onze gasten vertellen soms hun diepste zielenroerselen.”

En soms komen daar ook spontane feestjes van. Zo was er onlangs een excentrieke muzikant die eerst tango’s begon te spelen op zijn trekzak en er later het hele populaire oeuvre doorjoeg. “Toen is er serieus gedanst”, lacht Fran. “Tot de sirtaki toe.”

Wellness

Boven de vijver hebben ze een net gespannen. Een reiger gaat altijd met hun goudwindes aan de haal. De veel minder opvallende blauwwindes laat hij met rust.

Sinds december hebben ze zich aangesloten bij de internationale site Booking.com. Na een dik halfjaar merken ze voorlopig twee grotere veranderingen. “We krijgen nu meer last minute boekingen, mensen die zich om 17u nog melden om te zeggen dat ze onderweg zijn. Het is gedaan met zeggen: ‘Ik zal die kamer morgen wel poetsen’”, lacht Charlotte.

Er komen nu ook opvallend meer buitenlanders. “Onlangs was er een Rus, een ex-profskiër, die met de fiets onderweg was van Denemarken naar Spanje”, vertelt Fran. “Een koppel uit Letland kwam speciaal naar hier om bij een kweker in Goirle, net over de grens, een puppy uit te kiezen. Dat moet wel een heel speciale hond geweest zijn. En er was een Canadees die in de buurt brocantespullen kwam kopen, tot hij genoeg had om een volle container naar zijn land te sturen. Het zijn vaak interessante ontmoetingen.”

In de herfst van vorig jaar draaiden ze voor een maand de deur op slot en vertrokken ze zelf voor een lange rondreis door het westen van Amerika. “Langs alle nationale parken in die fantastische natuur”, zegt Fran. “En na een jaar tussen de mensen hebben we dat ook gewoon nodig, zo’n maand alleen met ons tweetjes.”

Na die maand waren de batterijen weer opgeladen. Ze blijven het doen, omdat ze het graag doen. “Voor ons is het geen financiële must”, zegt Charlotte, die twee jaar geleden haar job als verpleegster opgaf. “Als het wat rustiger is, zoals in de winter, hoeven we ons niet nodeloos druk te maken. We weten dat we dit ook na ons pensioen nog kunnen blijven doen, zo lang we het zelf tof blijven vinden. En ondertussen denken we nog aan uitbreiden. Ik heb een massageopleiding gevolgd. Fran gaat hier een klein wellnesscentrum bouwen. Benieuwd wat dat gaat geven.”