Vanwege de jarenlange samenwerking met de Welsh Guards bij de herdenking van WO II werd de gemeente Hechtel-Eksel uitgenodigd op Windsor Castle om bij the Queen of England en de Prince of Wales (het gaat hier om moeder en zoon) plechtig ontvangen te worden. Wij Belgen, Vlamingen en Limburgers nodigen dan de burgemeester van Hechtel-Eksel uit, maar op Buckingham Palace hadden ze dat bezoek grondig voorbereid. Daar kunnen koning Filip, Charles Michel en Herman Reynders nog veel van leren.

Wie mocht naar Londen voor een officiële ontvangst? Twee man alstublieft! Burgemeester Jan Dalemans (Open Vld) én schepen Raf Truyens (CD&V). Plus hun vrouwen, fier in nagelnieuwe outfit. De inwoners van Hechtel en Eksel verhouden zich tot elkaar als kat en hond, moet u weten, de ene heeft geen goed woord over voor de andere. Historisch zo gegroeid. Bovendien klinken beide dialecten zo verschillend, dat hier een mooie broodwinning in zit voor elke vakbekwame tolk. Het aantal huwelijken tussen inwoners van Hechtel en Eksel is sinds de eeuwwisseling op de vingers van één hand te tellen, homohuwelijken inbegrepen. (Schijnhuwelijken vallen buiten deze cijfers.)

En hoe pakten die goed geïnformeerde Britten deze delicate kwestie aan? Hechtel (Jan Dalemans) en Eksel (Raf Truyens) werden samen geïnviteerd. No discrimination, sir. Nooit eerder vertoond, een diplomatiek succes! Oh, waren wij destijds maar een Britse kroonkolonie geweest, de zaken zouden eenvoudiger verlopen zijn.

Burger Jan is drankenhandelaar, die een bijbelse taak vervult: dorstigen laven. Schepen Raf is adviseur bij de staatssecretaris voor Buitenlandse Handel. Hij moet enkel influisteren, typisch voor een Ekselaar. M.a.w. die werkt eigenlijk niet, zeker niet in vergelijking met de biervaten en bakken limonade die Jan Dalemans moet versjouwen.

In Hechtel en Eksel heerst nu tijdelijk weer een gewapende vrede. U weet wie we daarvoor dankbaar moeten zijn. God save the Queen!

Armand Schreurs

www.armandschreurs.eu