Tomorrowland 2017 is de beste editie ooit, en dat is gewoon goed nieuws voor elke Belg
‘Amicorum spectaculum’ heet editie nummer dertien van Tomorrowland. Wat een spektakel onder vrienden het is. En hoe mooi ziet De Schorre er weer uit. Alsof daar geen klei maar puur goud zat, in die Boomse putten. En je weet: volgend jaar ziet het er allemaal nóg beter uit. We leggen uit waarom, en proberen ook een poging te doen waarom dat voor elke Belg gewoon een goeie zaak is.
Eigenlijk is het elk jaar een beetje hetzelfde verhaal met ‘dien Tomorrowland’. Telkens wanneer je denkt dat het niet beter kan, is de volgende editie weer dat tikje mooier, grootser, overweldigender. Alleen: dit jaar ziet het er in vergelijking met het vorige ineens nog een héél pak beter uit. Een viertal nieuwe stages die je helemaal van de sokken blazen en volledig in harmonie zijn met de natuurpracht van de Schorre. In Core knalt techno een wonderlijk bos in met een 1.600 vierkante meter zwevende houten vloer. De Garden of Madness is niet langer een tent, maar een open en rond ponton op het water met daarboven een reusachtige bloemenhemel - zij het geen echte: dat zou te moeilijk te besprenkelen zijn met ook al die technologie erin.
Een absolute eye-catcher is de Organ of Harmony, met veel gras - zó groen dat het aan de overkant nooit groener kan zijn; geef die greenkeepers een medaille! - en 55 fonteinen in een orgel verwerkt. Een restant van de Main Stage van twee jaar geleden, net zoals in andere stages materialen verwerkt zijn van vroegere Mains (boeken, uurwerken, etcetera). Zo is een wandeling door De Schorre voor de habitué een beetje een ‘trip down memory lane’ geworden. Die Organ of Harmony, met ernaast het beruchte zwembadje, bevindt zich trouwens op een plaats die vorig jaar nog gebruikt werd als stockage achter de VIP van de Main. Hoeveel geheime hoekjes en kantjes gaat die Schorre eigenlijk nog in petto hebben?
En dan is er nog de Freedom Stage, de vervanger van de Opera. Alom geprezen, maar na enkele dienstjaren verschwunden, om er een gebouw van vijftig op zeventig neer te planten, met zomaar eventjes 1.400 vierkante meter LED in. Om u een idee te geven: dat is dubbel zoveel dan er vorige december gebruikt is bij de Bringing Home the Madness-shows van Dimitri Vegas & Like Mike. Een gigantisch lichtspektakel. U merkt het: ze hebben er verdorie een Sportpaleis neergeplant. En jawel, zondag - wanneer de boys ‘back in town’ zijn - mogen Dimitri en Mike er de keet komen afsluiten.
Het wordt ontkend door de organisatie - “met veel van die verbeteringen zijn we al járen bezig” - maar zou een van de redenen achter deze wel erg forse upgrade van De Schorre niet zijn dat ID&T na het failliet van de Amerikaanse partner SFX en het wegvallen van TomorrowWorld en Tomorrowland Brazilië niet opnieuw gewoon alles kan zetten op de enige echte Tomorrowland? Een ploeg die nagenoeg een heel jaar kan toewerken naar die twee weekends eind juli, zal het toch altijd veel beter doen dan eentje die in mei ook moet samenwerken met nonchalante Brazilianen en in september met eigenzinnige Amerikanen? We zijn er geweest, in Sao Paulo en Atlanta. Een van de vele dingen die er ons daar is bijgebleven, was hoe die Brazilianen en Amerikanen het wel fantastisch vonden dat er nu ook een Tomorrowland in hun land was, maar dat het hun droom bleef om ooit eens naar Tomorrowland in België te kunnen komen. Naar de roots. Hun ticket naar het walhalla.
Laat het hier dus maar elk jaar nog beter worden. Boom, de enige echte Tomorrowland. ‘The real deal’. Laat De Schorre maar die mystieke plek blijven die de helft van de wereld ons benijdt. Laat ons maar vrienden in het buitenland maken, door gewoon te zeggen dat we van België zijn - daar waar Tomorrowland plaatsvindt. "Wauw, jij bent een gelukzak, man!" Laat ons gewoon fier zijn op dit op en top Belgische event. Zelfs de koning en koningin waren dat op hun feestdag, en brachten prompt een bezoekje. Echt, men moet al over een behoorlijke portie cynisme beschikken om hier laatdunkend over te doen. Bovendien: ID&T plooit zich niet alleen dubbel om al die buitenlanders kennis te laten maken met Belgium's finest, ze doen er ook van alles aan om andere Belgische merken mee in het bad te trekken en sterker te maken. “Brussels Airlines vliegt jou naar daar waar Tomorrowland woont”, is de slogan op Amare, de nieuwste icon van de luchtvaartmaatschappij. AB InBev heeft zijn eigen Brew District, er is Callebaut, Spa, ... Toerisme Vlaanderen zet in het gloednieuwe Tastes of the World-restaurant Jong Keukengeweld-chefs in om ons land nog meer op de culinaire kaart te zetten. Er is de horeca in en rond (ver) buiten Boom, die twee weken lang op volle toeren draait. Kortom, het legt onze economie geen windeieren, 'dien Tomorrowland'.
Voor u nu oppert: ja, oké, maar wij geraken niet aan kaarten! Er zijn vanaf dit jaar meer dan waarschijnlijk telkens twee weekends Tomorrowland. Er zijn eind december weer minstens vier Dimitri Vegas & Like Mike-concerten in het Sportpaleis, telkens goed voor een avondje Tomorrowland-indoor. Lost Frequencies in de Lotto Arena afgelopen mei? Ook een halve Tomorrowland, hoor. De uitzondering die de regel bevestigt: de Ushuaia-gigs van Vegas & Mike, iedere dinsdag een zomer lang. Daarvoor moet je naar Ibiza.
Nu mogen al die kleinere en grotere stages op Tomorrowland nog zo geweldig zijn, het is toch telkens de Main Stage en de energie die ervan afstraalt die je het meest bij de keel grijpen. Dit jaar de straffere circustent. We zagen er Tiesto en Axwell & Ingrosso. Over die eerste hebben we ooit geschreven dat hij toch stilaan afgeschreven was en plaats moest ruimen voor Hardwell - een uitspraak waarvoor ze ons 48 stokslagen mogen geven, de leeftijd van de man. Ook als de Nederlander er 78 is, staat hij nog op Tomorrowland. En toont ie dat hij het nog steeds kan. Ieder jaar goed voor minstens één hit. Tijdens zijn sets gretig grasduinend in zijn oude trancereportoire - de beetje houseliefhebbers onder ons kennen ze wel, die topplaten genre ‘Silence’.
Waarna hij die andere tophit ‘Red Lights’ draait en heel dat circus - 130 breed en 32 hoog - hemels mooi rood oplicht. Je ziet draaimolens met paarden, die continu toertjes maken. Je ziet vuurspuwers en acrobaten die Cirque du Soleil-achtige toeren uithalen. Er gaan gordijnen open, waarachter mannen met hoge hoed op een trommel het juiste ritme aangeven -waarna de papierafdeling van een hele HEMA-winkel in versnipperde versie op je afgeschoten wordt. CO2- of confettikanonnen, die allen gelijktijdig in overdrive gaan. Kijk je achter je, dan zie je zes huizenhoge steltenlopers die na enige tijd veranderen in vervaarlijk met de kop draaiende draken. Kijk je wat meer naar links of rechts voor je, merk je weer andere attributen op. Kijk je rondom jou, zie je gelukkige mensen. Kijk je naar boven, is de kans groot dat je vuurwerk ziet. Ach, we kunnen nog wel even doorgaan, hoor. Het valt met geen woorden te beschrijven, zelfs video is moeilijk. Wie geen buikloop krijgt als hij een beat hoort, moet er gewoon eens gestaan hebben. ‘Johnny’ was het enige wat onze chef zei, toen we hem vertelden dat we dit weekend naar Tomorrowland gingen. 't is maar dat de man er nog niet geweest is, of hij zou het jaar erop de volle zes dagen gaan.
Een uurtje later en vele porties gelukshormoon dopamine verder bij Axwell & Ingrosso hoorden we die laatste zeggen: “Wij (ervoor vormden ze met Steve Angello Swedish House Mafia, nvdr) spelen nu al zoveel jaren op Tomorrowland, maar van dit uitzicht krijgen we niet genoeg. Die mensenzee. Die vlaggenpracht.” Waarna ook Axwell sprak: “Als er een hemel voor dj's bestaat, moet die er zo uitzien.” Een dj zullen we nooit worden, maar als er daar straks nog een plaatsje vrij is, mag Axwell dat voor ons altijd reserveren.