Yannis Anastasiou beklemtoont dat de EK-winst meer dan een momentopname was. “In het daaropvolgende decennium misten we alleen het WK 2006. Griekenland had een uitstekende kern, met een goede mentaliteit.” Pas in 2015 ging het fout. “De generatie van 2004 was gestopt, net als bondscoach Santos. Coach Ranieri overleefde slechts vier wedstrijden. Griekenland was reekshoofd, maar eindigde als laatste in een poule met de Faeröer, Finland, Hongarije, Roemenië en Noord-Ierland. Niet meteen toplanden dus. Pijnlijk.”

Anastasiou hoopt dat het dieptepunt voorbij is. “Aantrekkelijk is het Griekse voetbal nog niet, maar we falen alvast niet meer tegen de voetbaldwergen. Met zijn loopvermogen en energie is Zeca, een genaturaliseerde Portugees, de motor op het middenveld. Karelis had zich opgeworpen als vaste waarde, maar revalideert van een blessure. Mitroglou van Benfica is een waardige vervanger. De kracht van het team ligt evenwel bij de defensie. Sokratis en Manolas spelen bij respectievelijk Dortmund en AS Roma, topteams uit topcompetities. Ik kijk al uit naar hun duels met Lukaku.”

Anastasiou coacht momenteel de Nederlandse topklasser Roda JC, maar is al sinds 2005 tot Belg genaturaliseerd en woont in Lanaken. “Van daaruit volg ik de ontwikkeling van het Belgisch voetbal op de voet. De Bruyne, Lukaku, Mertens, Hazard of Carrasco: weinig landen kunnen zoveel offensief talent bieden. Een topper als Dembélé, die ik goed ken uit mijn Hollandse jaren, zou in vrijwel alle andere landen een basisplaats hebben. Alleen op linksachter lijkt België nog op zoek. Jordan Lukaku heeft me nog niet overtuigd.”

Wanneer bereikt al dat talent zijn optimale rendement, vraag hij zich af. “Het EK stelde teleur. Wales vreesde België niet. In de poulefase had dat team geleerd hoe het de Duivels moest aanpakken. Deze generatie moet toch iets kunnen bereiken. Minstens een finale, zoals Vercauteren, Gerets en Ceulemans in 1980.”