1972 is het jaar waarin de Kemmelberg voor het eerst tweemaal bedwongen moet worden. Na de tweede beklimming raken vijf renners voorop: de twee Limburgse luitenants Roger Swerts en Tony Houbrechts en hun respectievelijke leiders Eddy Merckx en Felice Gimondi. De vreemde eend in de bijt heet Frans Verbeeck.

‘Eddy was echt niet goed die dag’, herinnert Swerts zich nog. ‘Op de Kemmel zag hij echt af. Iets wat rivaal Gimondi niet ontgaan was. Na de Kemmelberg kwam hij naast me rijden en vroeg: Kun je vandaag niks voor me doen? Met zijn vraag liet ik me uitzakken naar Eddy, die niets van Gimondi’s smeekbede wilde weten. Nee, je trekt de sprint aan voor Verbeeck. Hij heeft nog een wederdienst te goed, beval Eddy, die net Milaan-Sanremo had gewonnen. Na die Primavera was Verbeeck zo slim geweest om Eddy erop te attenderen dat hij het gat had laten vallen in de afdaling van de Poggio.’

Omdat de twee Limburgse tempobeulen onderweg zo tekeer gaan, zingen de vijf het uit tot Wevelgem waar ze sprinten om de overwinning.

‘Ondanks het commando van Merckx dacht ik bij het ingaan van de laatste kilometer toch bij mezelf: Dju, die Verbeeck gaat hier vandaag niet winnen! Ik voelde me namelijk veruit de sterkste vooraan. Daarom nam ik me voor om te doen wat ik het best kon: geleidelijk versnellen. Op zeshonderd meter van de finish vertrok ik van kop af. Tot honderd meter dreef ik stelselmatig de snelheid op om in de laatste honderd meter alles op alles te zetten. Ondanks mijn krachtsexplosie kwam Verbeeck me op vijftig meter langs rechts toch voorbij.’

Swerts legde zich neer met zijn nederlaag en ging zich opfrissen.

‘Omdat douchen in de sporthal van Wevelgem een onbegonnen zaak was voor een vedette als Merckx zocht de ploeg zijn toevlucht tot een vast adres waar Eddy kind aan huis was. De villa had bovendien twee baden, een hele luxe. Terwijl ik in bad zat, kwam er plots iemand van de ploeg de badkamer ingestormt: Roger, kleed je maar terug aan. Je moet naar het podium. Verbeeck is teruggezet naar plaats vijf. Jij wint! Blijkbaar had Adorni, Gimondi’s ploegleider klacht ingediend tegen Verbeeck omdat die niet alleen zijn poulain richting hekken had gedrongen, maar zich ook aan de Italiaan had afgeduwd. De jury gaf Adorni gelijk en riep mij uit tot winnaar terwijl ik in bad zat (lacht).’

Toen Swerts bij het podium aankwam, was de huldiging al afgelopen. De zegebloemen kreeg hij niet.

‘Ik ben dan maar in kostuum naar het gemeentehuis getrokken om er mijn zegebloemen af te halen. Oké, Gent-Wevelgem prijkt dan wel op mijn palmares, maar het gevoel is toch niet wat het moet zijn. Als je effectief de beste bent en als eerste de streep passeert, geeft dat veel meer voldoening.’