17 augustus 2017 om 03:00
Luister naar

Column Liesbeth Goedbloed: Ik voel me zo pluk, pluk

‘Pluk, pluk, ik voel me zo pluk, pluk!’ In mijn hoofd dwalen allerlei losse flarden tekst rond en dit is zo’n flard: een herinnering aan een strip van Heinz de Kat die een levensblij ei voorbij ziet huppelen, onder het zingen van deze, blijkbaar onvergetelijke, woorden. Ik voel me vandaag ook een levensblij eitje. Vooral omdat er daadwerkelijk wat te plukken valt. Achter het huis, langs de randen van een groot en altijd leeg parkeerterrein, ziet het zwart van de bramen. En voor mijn huis ziet het blauw van de druiven. Die druif staat in een armetierig klein bakje grond – hij mag aarden in een ondiepte van 20 cm en een smalte van 30 cm – maar mijn verwachting dat een plant die de hete hoogvlaktes van Spanje overleeft, ook wel kan aarden in dit schamele stukje grond, is werkelijkheid geworden. Er zitten zo’n veertien druiventrossen aan. Wel zijn het uitzonderlijk pitrijke druiven, zodat Ies en Lea ze niet lusten, en hebben ze ook niet de pornografische gezwollenheid van winkel­druiven, maar je kunt nu eenmaal niet alles hebben.

Wat ik naast diepblauwe druiven nog wel kan hebben zijn tomaten. Van struiken waar ik geen vinger naar heb uitgestoken – o, wat was ik een luie moestuinier dit jaar! – maar die toch doorbuigen onder de groene vruchten. Ik voel me nog steeds zo pluk, pluk en even later liggen mijn vensterbanken vol met tomaten. In de zon kleuren ze wel bij. Een mooi vooruitzicht, want dan kan ik volgende week mijn lekkerste tomatenrecept maken: tarte tatin met kruidnagel, knoflook, witbier, balsamico-azijn en heel veel tomaat.

Mail de redactie
Mail de redactie
Heeft u een tip over dit onderwerp, ziet u een spelfout of feitelijke onjuistheid? We stellen het zeer op prijs als u ons daarover een bericht stuurt.
nd

Ineens ruikt Amsterdam CS naar kolendamp! De schitterende Oriënt-Express uit 1920 trekt volop bekijks

Op Amsterdam CS rijdt langzaam de mooiste trein van Europa binnen: de Oriënt-Express, uit 1920, een rijdend stuk spoorhistorie. Nog steeds kun je tegen royale betaling mee, van Londen naar Parijs, Venetië of Istanbul.

Cocky Drost

Is het egoïstisch als ik zeg dat ik geen zin heb in seks? Een vrouw hoeft niet altijd zin te maken

‘Soms moet je je man z’n gang maar even laten gaan, want als je getrouwd bent is jouw lichaam van hem.’ Misschien - hopelijk - voel jij acute verontwaardiging als je dit leest.

Zeg het gewoon: een christen zou niet met een vliegtuig op vakantie moeten gaan

In enkele decennia is het idee ontstaan dat iedereen ‘recht’ heeft op jaarlijkse vliegvakanties. En nog steeds groeit het aantal vluchten. Tijd voor concrete leefregels wat dit betreft, beargumenteert Mark de Jager.

Afbeelding

De oorzaak van veel ellende is dat brute macht over gerechtigheid heerst en velen daarover zwijgen

'In 1964 werd ik met een spandoek voor Paleis Soestdijk gearresteerd', schrijft Aad Kamsteeg. Zestig jaar later vraagt hij opnieuw aandacht voor de Molukkers.

Let goed op als er een beroep wordt gedaan op wetenschappelijk onderzoek

Het pleit voor minister Piet Adema dat hij het stempel 'veilig' op glyfosaat wantrouwde. Een beroep op wetenschappelijk onderzoek zegt helaas lang niet alles, stelt Reina Wiskerke.

Annemarie van Heijningen-Steenbergen is schrijver en spreker.

Refomeisjes zijn niet per se bang omdat ze weten van de 'schrik des Heeren'

Ik groeide op 'wetende de schrik des Heeren', maar was banger voor een krokodil onder mijn bed dan voor de hel, schrijft Annemarie van Heijningen over haar jeugd in de gereformeerde gemeente.

Corjan Matsinger is jongerenwerker en religieus trendwatcher.

Een bezoek aan Taizé laat zien dat geloof lang niet altijd hoeft aan te sluiten bij je belevingswereld

Je hoeft je echt niet in duizend bochten te wringen zodat geloof altijd aansluit op de belevingswereld van jongeren. Vaak is het juist goed dat het in eerste instantie even vreemd is, merkte Corjan Matsinger in Taizé.

Hans Werkman

Hans Werkman googelde: 'verhuizen poëzie', want tijd om te schrijven had hij niet

‘Hoeken met huisgeheimen komen bloot’, schreef Gerrit Achterberg in zijn verhuisgedicht ‘Beumer & Co.’ Columnist Hans Werkman ervaart het momenteel tijdens zijn verhuizing aan zijn lijf en ziel.

Afbeelding

Kiezen kinderen hun eigen ouders? Waarom deze opvoedgedachte me rust en vertrouwen gaf

Het is maar goed dat de opvoeding niet eenrichtingsverkeer is, bedenkt columnist Gerard ter Horst zich. Zoals ouders energie in hun kinderen steken, zo is het ook andersom. Dat biedt hoop voor een duurzame relatie.