© Koen Bauter

© Koen Bauters

© Koen Bauter

thumbnail: null
thumbnail: null
thumbnail: null

RECENSIE. Fogerty neemt Sportpaleis mee op nostalgische trip

Een rock-‘n-roll-grootheid als John Fogerty inplannen voor een zaal als de Lotto Arena is vragen voor een upgrade. De tickets voor die show waren sneller de deur uit dan een slecht opgemaakte vetkuif smelt in een stortbui. De frontman van Creedence Clearwater Revival mocht maandagavond dan ook verhuizen naar het Sportpaleis. Daar bewees de zeventiger met een jukebox-show dat ook zo’n zaal gerust nog wat groter mag voor hem.

fvranckx

De show stond helemaal in het teken van 1969, het jaar waarin CCR de hitlijsten veroverde met onder andere ‘Born on the Bayou’, ‘Proud Mary’, ‘Bad Moon Rising’, ‘Fortunate Son’ en ‘Lodi’. Een tijd waarin zelfs B-kanten van platen nog konden uitgroeien tot wereldhits. Op de tonen van onder andere ‘Born To Be Wild’, ‘Whole Lotta Love’ en ‘Gimme Shelter’ trok Fogerty het publiek terug naar dat magische jaar met beelden van dansende hippies, grote vredesmarsen en, hoe kan het ook anders, Woodstock. Een van de hoogtepunten uit de carrière van Fogerty was het legendarisch concert op dat festival… om half 3 ’s nachts. Iets waar de man met het eeuwige houthakkershemd nog altijd nostalgisch naar terugkijkt, maar wat ons betreft mocht de trip down memory lane iets sneller zijn overgegaan in ‘Born On The Bayou’. Eens het doek, met de nodige moeite, was gevallen, kreeg het publiek Fogerty en zijn band te zien. Stuk voor stuk topmuzikanten overigens, met Kenny Aronoff (bekend van zijn werk voor onder andere Johnny Cash, Bob Seger, Meat Loaf en The Smashing Pumpkins) indrukwekkend achter de drums.

Aan het applaus van het publiek te horen, apprecieerde dat vooral de solo’s die Shane Fogerty en zijn vader samen uit hun gitaren toverden. De 25-jarige zoon van den John is ondertussen een vaste waarde geworden in de band. Met dat hemd en bijhorend kapsel leek hij bij momenten uit de archiefbeelden op de achtergrond te zijn gesprongen. Tijdens de Little Richard-cover ‘Good Golly Miss Molly’ mocht ook Fogerty’s tweede zoon Tyler op het podium. Het dansje dat de jongeman met de lange donkere haren en snor opvoerde, deed vooral denken aan een hippie die na drie dagen Woodstock nog een laatste keer zijn beenspieren aanspreekt. Wat zouden we graag eens een vlieg op de muur zijn tijdens een familiefeest ten huize Fogerty!

Alle rock-‘n-roll- en kampvuurklassiekers passeerden twee uur lang de revue: ‘Hey, Tonight’, ‘Who’ll Stop The Rain’, 'Suzie Q', ‘Up Around the Bend’, ‘Fortunate Son’, ‘Have You Ever Seen The Rain’, en het intieme 'Long As I Can See the Light' op de piano. Op een paar uitzonderingen na, nam Fogerty de solo’s zelf voor zijn rekening. Toen hij dat in de tweede helft van de set enkele keren aan zijn muzikanten overliet, zorgde dat even voor een terugval. Vooral toen de accordeonintro van ‘Lookin‘ Out My Back Door’ dreigde over te gaan in de Vogeltjesdans, hielden we ons hart vast. Gelukkig nam de raspende stem van de grootmeester het snel weer over en zorgden bisnummers ‘Rockin’ All Over the World’, ‘Bad Moon Rising’ en ‘Proud Mary’ ervoor dat we met nostalgie terugdachten aan de optredens van Fogerty op onder andere Blues Peer, die nog een uurtje langer duurden. Tegen de vijftigste verjaardag van Woodstock zal hij 74 zijn, maar wat ons betreft mag hij in 2019 met deze tournee nog eens de wereld rondtrekken.

Aangeboden door onze partners

Hoofdpunten

Aangeboden door onze partners

Beste van Plus

Lees meer