.

The Pretenders is een Britse rockgroep rond de Amerikaanse zangeres, gitarist en songwriter Chrissie Hynde, die met een mix van punk, New Wave en popmuziek (voornamelijk in de jaren tachtig) een reeks hits scoorde, waaronder "Brass in Pocket", "Back on the Chain Gang", het kerstnummer "2000 Miles", "Don't Get me Wrong" en "I'll Stand By You".

Chrissie Hynde verhuisde eind jaren zeventig van de Verenigde Staten (Ohio) naar Engeland, waar ze in 1978, in de nadagen van de Britse punkbeweging, the Pretenders oprichtte. De band bestond toen uit Hynde, gitarist James Honeyman-Scott, bassist Peter Farndon en drummer Martin Chambers.

De band nam een versie op van "Stop Your Sobbing" van Ray Davies, geproduceerd door Nick Lowe. Het nummer werd in Groot-Brittannië een hit, evenals de twee volgende singles, "Kid" en "Brass in Pocket". Begin 1980 kwam het debuutalbum uit, Pretenders, dat zowel in Groot-Brittannië als in de Verenigde Staten een grote hit werd. "Brass in Pocket" groeide uit tot een wereldwijde hit.

In de lente van 1981 bracht de band een EP uit, Extended Play, gevolgd door een tweede album, Pretenders II, in de zomer van dat jaar. Toentertijd werd het album niet goed ontvangen door de critici, maar door enkele hitsingles verkocht het album vrij goed. In juni 1982 werd bassist Peter Farndon door Hynde uit de band gezet, vanwege zijn drugsproblemen. Twee dagen later, op 16 juni 1982, stierf gitarist Honeyman-Scott aan een overdosis cocaïne. Farndon stierf in 1983 aan een overdosis, vlak nadat Hynde was bevallen van haar eerste kind met Ray Davies.

Hynde vormde een nieuwe band, bestaande uit haarzelf, Chambers, bassist Malcolm Foster en gitarist Robbie McIntosh (voormalig lid van Manfred Mann's Earth Band). In deze nieuwe samenstelling brachten the Pretenders december 1983 een nieuwe single uit, het melancholische kerstnummer "2000 Miles", gevolgd door een nieuw album, Learning to Crawl, begin 1984.

In 1985 traden the Pretenders op op Live Aid. Hynde zelf was dat jaar te horen op UB40's versie van Sonny & Cher's "I Got You Babe". Op Get Close uit 1986 waren enkel Hynde en McIntosh te horen, de andere bandleden werden ontslagen en ingeruild voor sessiemuzikanten. De single "Don't Get me Wrong", afkomstig van Get Close werd een wereldwijde hit.

Packed!, het album uit 1990, werd geen succes. In 1994 kwam de band weer terug met het commercieel succesvolle Last of the Independents, mede door de goed ontvangen ballade "I'll Stand By You", die veelvuldig op de radio te horen was. Na het live-album The Isle of View uit 1995 werd het stil rond de band. In 1999 keerde de band terug met het album Viva el Amor. In 2002 kwam er weer een nieuw album uit, Loose Screw, op Artemis Records. In maart 2006 is de boxset Pirate Radio uitgekomen.

In 2005 zijn the Pretenders opgenomen in de Rock and Roll Hall of Fame.

.

Paolo Giovanni Nutini (Paisley, 9 januari 1987) is een Schots singer-songwriter. Zijn vader is van Italiaanse afkomst, uit Barga, Toscane en zijn moeder komt uit Glasgow.

Zijn muziek heeft invloeden van onder andere David Bowie, Rod Stewart, Damien Rice, Oasis, The Beatles, U2, Pink Floyd en Fleetwood Mac.

Nutini, die geen muziekles heeft gehad, dacht zijn vader op te volgen in de "fish and chips"-business. Hij werd als eerste aangemoedigd om te gaan zingen door zijn muziek-liefhebbende grootvader en een leraar die talent in hem zag. Hij is van school gegaan om als roadie te gaan werken, en om T-shirts te gaan verkopen voor Speedway (band), hij heeft drie jaar lang de muziek-business leren kennen door middel van live-optredens, alleen en met een band, en heeft gewerkt in Glasgows Park Lane Studio.

Zijn grote doorbraak kwam toen hij aanwezig was bij een concert van David Sneddon in zijn geboorteplaats Paisley aan het begin van 2003. Sneddon was vertraagd, en als winnaar van een popquiz, werd Nutini de kans gegeven om wat liedjes te spelen op het podium terwijl er werd gewacht op Sneddon. De zeer positieve reactie op het optreden van Nutini maakte indruk op iemand uit het publiek en die vroeg aan Nutini of hij zijn manager mocht worden.

Een journalist van Daily Record, John Dingwall, zag het optreden van Nutini op het Queen Margaret Union en vroeg hem om live op te treden op Radio Scotland. Hoewel hij pas 17 was, vertrok Nutini naar Londen, om daar op te treden in de Bedford pub in Balham, terwijl hij zelf nog niet eens legaal alcohol mocht drinken. Meerdere radio- en live-optredens volgden, waaronder twee akoestische live optredens en support-acts bij Amy Winehouse en KT Tunstall. In 2006 was hij onder meer support-act van The Rolling Stones in Wenen.

.

Marianne Faithfull (Hampstead (Londen), 29 december 1946) is een Britse zangeres, die ontdekt is door The Rolling Stones. Ze begon haar carrière in 1964 met het nummer As Tears Go By (geschreven door Mick Jagger en Keith Richards). In Nederland scoorde ze in die tijd (1965) met Summer Nights.

Al snel had ze een relatie met Mick Jagger. Nadat deze relatie uitging, stopte Marianne Faithfull tijdelijk met de muziek om van haar drugsverslaving af te komen. In 1979 kwam ze terug met Broken English, met daarop haar tweede en grootste Nederlandse hit The ballad of Lucy Jordan. In 1981 kwam een derde en vooralsnog laatste single uit: Sweetheart.

In 1994 kwam de autobiografie Faithfull op de markt. Ze was in 1997 te horen op het nummer The Memory Remains van Metallica, waarin ze de achtergrondzang voor haar rekening nam.

In 2002 kwam ze weer met een soloalbum, getiteld Kissin' Time. Dit album werd gevolgd door het album Before the Poison uit 2004. Hits in Nederland leverde deze albums niet op.

Op 14 september 2006 werd bekend gemaakt dat Marianne Faithfull borstkanker had en daarom haar tournee moest afbreken. Op 11 oktober 2006 werd ze geopereerd in Frankrijk. Omdat de ziekte in een zeer vroeg stadium werd ontdekt, was verdere behandeling niet nodig. Inmiddels is ze weer hersteld en heeft ze ook al concerten gegeven in Nederland. Op 26 april 2008 keert ze terug voor een concert in MC Frits Philips in Eindhoven.

Brahim Attaeb (Torhout, 24 februari 1984) is een Belgisch-Marokkaanse zanger.

Brahim werd bekend toen hij meedeed aan Idool 2003. Daar was hij één van de favorieten en uiteindelijk strandde hij op een verdienstelijke 4de plaats en kreeg hij een platencontract.

Het verwachtte succes bleef echter uit en zijn platencontract raakte hij kwijt. Hij schreef zich in voor Eurosong 2006 met het lied P.O.W.E.R.. In de eerste voorronde werd hij 2de na Katerine. In de halve finale had hij het lied wat veranderd, in plaats van een intro begon hij direct met het refrein en dat werd gesmaakt door het publiek. De vakjury was erg lovend en gaf hem een 2de plaats, de kijkers gaven hem een 3de plaats maar door de andere jury's werd hij minder gesmaakt waardoor hij 4de was en niet rechtstreeks naar de finale mocht. De vakjury had echter nog een wildcard en gaf die aan Brahim. In de finale gaf de vakjury zelfs de volle pot aan Brahim maar ook nu speelden de andere jury's hem parten, waardoor hij opnieuw op de 4de plaats strandde.

Met Turn the music up en Didi had Brahim zelfs hits in Marokko.

In 2007 was hij het boegbeeld van de Damiaanactie waarvoor hij de song Lamuka (Wake Up) schreef. In de zomer van 2007 nam hij een nieuw nummer op So into you.

In 2008 nam hij opnieuw deel aan Eurosong met het nummer 'What I like about you'. Hij werd tweede in de eerste voorronde. Hij bleef steken in de halve finale, maar de jury had nog een wildcard uit te delen. Deze gaf de jury aan Brahim. Hiermee ging hij door naar de finale, waar hij uiteindelijk vierde werd.