lancering in 1962 vanaf Cape Canaveral LC12, van de VS ruimtesonde Ranger 5.

Dit is de derde maansonde van het Block II type.

De bedoeling is een seismometer een zachte maanlanding te laten uitvoeren, om eventuele maanbevingen te registreren, terwijl de sonde zelf moest inslaan op de maanbodem.

De Agena B trap herontsteekt 25 min na het bereiken van de aardparkeerorbit, maar een fout in het stuursysteem zorgt voor een te hoge snelheid.

Ranger 5 vliegt de maan op 725 km voorbij en komt zo in een heliocentrische baan.

(afbeelding: model van deze sonde)

Enkele gegevens:

NSSDC ID: 1962-055A (b.eta 1)

Norad ID: 439

Lanceertuig: Atlas LV-3A Agena B215D

Massa: 342 kg.

vertrek in 1989 van de ruimtependel Atlantis STS 34 (Norad ID: 20297), voor een 5-daagse missie in een baan om de aarde.

De hoofdtaak van de bemanning wordt het in de ruimte plaatsen van de ruimtesonde Galileo. De Inertial Upper Stage (IUS) hulpraket plaatst Galileo op het traject voor de zes jaar durende reis naar Jupiter.

De inzittenden zijn:

Donald E.Williams, bevelhebber,

Michael J.McCulley, piloot,

Franklin R.Chang-Diaz, missiespecialist,

Shannon W.Lucid, missiespecialist,

Ellen S.Baker, missiespecialist.

lancering in 1989 vanaf de ruimtependel Atlantis, van de ruimtesonde Galileo.

De Galileo-missie is het zesde ruimtevaartuig naar Jupiter en bestaat een orbiter en een atmosfeersonde.

De orbiter zal vanaf een baan om de reuzenplaneet onderzoek verrichten naar oa de ionosfeer van Jupiter en de geologie, de zwaartekracht, de atmosfeer en de magnetische velden van de vier Galileo satellieten.

De atmosfeersonde kwam in juli 1995 (vijf maanden voor het bereiken van Jupiter) vrij van de drager en seinde later gedurende 58 minuten gegevens door over de bovenste lagen van de jupiteratmosfeer.

De gegevensstroom stopte bij een omgevingsdruk boven 23 atmosfeer en een temperatuur van 153°C.

(afbeeldingen: lancering vanaf Atlantis, vrije voorstelling van de sonde ov jupiter en de afdaling)

Enkele gegevens:

NSSDC ID: 1989-084B

Norad ID: 20298

Massa: 2380 kg.

vertrek in 1993 van de ruimtependel Columbia STS 58 (Norad ID: 22869), voor een 14-daagse opdracht in een baan om de aarde.

Het hoofddoel is verder biologie-experimenten uitvoeren in het Spacelab met de Second Life Sciences SLS-2).

Acht van de proeven waren gericht op de bemanning en zes op 48 knaagdieren. De bemanning verzamelde meer dan 650 verschillende monsters uit zichzelf en de knaagdieren. De massa gegevens van SLS-1 en SLS-2 zal helpen een volledig beeld te vormen van de aanpassing aan de gewichtloosheid van zowel mensen als dieren.

DE inzittenden zijn:

John E.Blaha, bevelhebber,

Richard A.Searfoss, piloot,

Rhea M.Seddon/Gibson, missiespecialist,

William S.McArthur, Jr, missiespecialist,

David A.Wolf, missiespecialist,

Shannon W.Lucid, missiespecialist,

Martin J.Fettman, ladingspecialist.

lanceringen van allerlei aard, onder andere

in 1963: een SU fotoverkenner Zenit-2;

in 1967: een SU ruimte kernbom OGCh en de VS wetenschapssatelliet OSO 4;

in 1969: een SU radardoel satelliet DS-P1-Yu;

in 1972: een SU fotoverkenner Zenit-2M;

in 1974: een SU navigatiesatelliet Tsiklon en een fotoverkenner Zenit-4MK;

in 1983: de telecomsatelliet Intelsat V-F7;

in 1984: een SU ELINT satelliet Tselina-D;

in 1999: de telecomsatellieten Globalstar A, B, C en D.

geboorte in 1926 te Cincinnati – Ohio, van Dr Karl Gordon Henize.

Amerikaanse missiespecialist/astronaut.

Lid van Nasa 6-1967 groep.

Maakte ruimtevlucht in STS 19/51F.

Verbleef 7,95 dagen in de ruimte.

Was astronaut tot april 1986.

Sterft op 5 oktober 1993 op de Rongbukgletsjer, Himalaya.

geboorte in 1933 te Hongkong, van William Alison ‘Bill’ Anders.

Amerikaanse piloot/astronaut.

Geboren op 17 oktober 1933.

Lid van Nasa 3-1963 groep.

Maakte ruimtevlucht in apollo 8.

Verbleef 6,13 dagen in de ruimte.

Nam deel aan eerste maanorbit op 24 december 1968.

Was astronaut tot 1969.

geboorte in 1956 te Decatur – Alabama, van Dr Mae Carol Jemison.

Amerikaanse missiespecialist/astronaute.

Lid van NASA 12-1987 groep.

Maakte ruimtevlucht in STS 47.

Verbleef 7,94 dagen in de ruimte.

Was astronaute tot maart 1993.

selektie in 1963 van de NASA-3 astronauten “The Fourteen”

Buzz Aldrin,

William Anders,

Charles Bassett,

Alan Bean,

Eugene Cernan,

Roger Chaffee,

Michael Collins,

Walter Cunningham,

Donn Eisele,

Theodore Freeman,

Richard Gordon,

Russell Schweickart,

David Scott,

Clifton Williams.

Vijf van hen (Aldrin, Cernan, Collins, Gordon and Scott) namen deel aan het Gemini programma.

Aldrin, Bean, Cernan en Scott wandelden op de maan.

Cernan is de enige astronaut die twee maal naar de maan vloog (Apollo 10 and Apollo 17), terwijl Bean het bevel kreeg over de Skylab 3 missie.

Bassett, Chaffee, Freeman en Williams stierven vooraleer ze aan een ruimtevlucht konden deelnemen (Chaffee in de Apollo 1 brand, de anderen in vliegtuigcrashes).

lanceringen van allerlei aard, onder andere

in 1962: een SU fotoverkenner Zenit-2;

in 1963: de VS militaire satellieten TRS 2(A)?5/ERS 12, Vela 1A en 1B;

in 1964: een VS fotospion KH-4A;

in 1969: een SU fotoverkenner Zenit-4;

in 1971: de VS militaire wetenschapssatelliet ASTEX/SESP 71-2/STP;

in 1975 en 1978: een SU fotoverkenner Zenit-2M;

in 1976: een SU oceaanobservatie satelliet US-A;

in 1981: de SU communicatiesatelliet Molniya 3-17;

in 1989: een SU fotoverkenner Oblik;

in 1991: het MIR cargoschip Progress-M10.

lancering in 1975 vanaf Baikonur LC81/23, van de Soviet ruimtesonde E-8-5M N°412.

Deze sonde is de tweede van drie die gelanceerd zouden worden. De bedoeling was een zachte landing uit te voeren op de maan, een bodemmonster te nemen en dit naar de aarde te brengen.

Bij de lancering trad er een storing op van de bovenste trap en de lading kwam niet in de bedoelde parkeerbaan.

NASA trok de conclusie dat het de bedoeling was geweest te landen in de Mare Crisium, het reisdoel van Loena 23 en 24 die daar een paar honderd meter van elkaar af landden.

(afbeelding: model van deze sonde)

Enkele gegevens:

NSSDC ID: 1975-F05

Norad ID: -

Lanceertuig: Proton 8K82K

Massa: 5600 kg.

geboorte in 1956 te Chuuk – Micronesië, van James ‘Jim’ Hansen Newman.

Amerikaanse missiespecialist/astronaut.

Lid van NASA 13-1990 groep.

Maakte ruimtevlucht in STS 51, 69, 88 en 109.

Verbleef 43,42 dagen in de ruimte.

Maakte 6 ruimtewandelingen - samen 43u13’.

Was astronaut tot juli 2008.

lanceringen van allerlei aard, onder andere

in 1965 en 1967: een SU fotoverkenner Zenit-4;

in 1970: een SU militaire communicatiesatelliet Strela-2;

in 1973: een SU radardoel satelliet DS-P1-Yu en een fotoverkenner Zenit-4M;

in 1975: de NASA/NOAA weersatelliet GOES 01/SMS 3;

in 1979: een SU militaire navigatiesatelliet Parus;

in 1980: een SU fotoverkenner Zenit-6;

in 1985: een SU fotoverkenner Oblik;

in 1990: een SU militaire waarnemer Kobal't;

in 1997: de HK telecomsatelliet Apstar 2R.

lancering in 1997 vanaf Cape Canaveral, van de ruimtesonde Cassini-Huygens.

De missie bestaat uit de Cassini Orbiter die de ESA-sonde Huygens naar Titan moet brengen en zelf vanuit een baan om Saturnus gedetailleerde studies moet uitvoeren van de planeet en zijn ringen en satellieten.

Enkele mijlpalen:

- in januari 2000 passeerde Cassini de planetoïde Masursky;

- in december 2000 passeerde Cassini de gasreus Jupiter (de planeet werd op dat moment al bestudeerd door de sonde Galileo);

- op 11 juni 2004 passeerde de sonde de maan Phoebe van Saturnus;

- op 1 juli 2004 bereikte Cassini de planeet Saturnus;

- op 25 oktober, 18:44 Belgische tijd, maakte Cassini de eerste scheervlucht langs Titan;

- in 2004 ontdekte Cassini drie nieuwe manen van Saturnus: Methone, Pallene en Polydeuces;

- op 14 januari 2005 drong de sonde Huygens, die in december 2004 van Cassini werd losgemaakt, de atmosfeer rond Titan binnen en landde op het oppervlak.

Uit metingen van Cassini in 2005 bleek Enceladus onverwacht een atmosfeer te hebben en vloeibaar water dat uit geisers spuit.

Die ontdekking leidde tot speculatie over mogelijk (primitief) leven op Enceladus.

NASA maakte bekend financiële middelen te hebben om Cassini tot 2017 te blijven volgen.

(afbeeldingen: de sonde in opbouw, een vrije voorstelling nabij Saturnus, een foto van de oppervlakte van Titan)

Enkele gegevens:

NSSDC ID: 1997-061A en C

Norad ID: 25008

Lanceertuig: Titan IVB-Centaur

Massa: 2523 kg (Cassini orbiter), 319 kg (Huygens sonde).

geboorte in 1964 te Viterbo, van Roberto Vittori.

Italiaanse missiespecialist/astronaut.

Lid van EAC-1998 en NASA 17-1998 selektie.

Maakte ruimtevlucht in soyuz TM34(TM33), TMA6(TMA5) en STS 134.

Verbleef 35,52 dagen in de ruimte.

lanceringen van allerlei aard, onder andere

in 1965: de VS geheime satellieten LCS 2? en OV2-1(Transtage 6?);

in 1970: de SU weersatelliet Meteor 1-06;

in 1972: de NASA/NOAA weersatelliet ITOS D(4)/NOAA 2 en de NASA/RASC satelliet voor radio-amateurs Oscar 06;

in 1973: een SU fotoverkenner Zenit-2M;

in 1974: de NASA/UK wetenschapssatelliet Ariël 5/UK 5;

in 1976: de SU weersatelliet Meteor 1-26;

in 1981: een SU fotoverkenner Zenit-6;

in 1986: een SU militaire waarschuwer Oko;

in 1994: de IN aardobservatie satelliet IRS-P2.

lancering in 1960 vanaf Baikonur LC1, van de Soviet ruimtesonde MV-1M N°2.

Dit is de tweede Soviet poging tot het lanceren van een ruimtesonde naar een planeet.

Oorspronkelijk was het de bedoeling om MV-1M sn 2 (ook Mars 1960B genoemd) langs mars te laten vliegen en een aantal foto’s van de planeet te nemen. De 3de trap van het lanceertuig faalt echter bij T+290 seconden waardoor de sonde niet aan de aarde ontsnapt.

Het optimaal lanceervenster voor een mars passage was al voorbij op het ogenblik van de lancering, zodat het hier eerder om een technologietest in de ruimte ging dan om een echt marsschot.

De sonde zou instrumenten bevat hebben voor de waarneming van oa kosmische straling, magnetisme, zonnewind en micro-meteorieten.

(afbeelding: model van de sonde)

Enkele gegevens:

NSSDC ID: 1960-F14 / MARSNK2

Norad ID: -

Lading: Mars/Venussonde 1M

Lanceertuig: Molniya 8K78/L1-5M

Massa: 640 kg.

vertrek in 1976 van het ruimteschip Soyuz 23 (Norad ID: 9477), naar het Soviet ruimtestation Salyut 5.

Dit is de tweede missie naar Salyut 5, maar door een probleem met de naderingsapparatuur is de koppeling niet mogelijk en moest de missie na 2 dagen worden afgebroken. De bemanningen werden wel opgeleid voor een handmatige koppeling, maar niet voor een handmatige nadering.

Soyuz 23 komt neer op het gedeeltelijk bevroren Tengizmeer, daardoor en ook wegens ongunstige weersomstandigheden duurt de berging negen uren.

Het was het eerste bezoek aan het station na de plotselinge beëindiging van de Soyuz 21 missie in augustus.

De inzittenden zijn:  

Vyacheslav D.Zudov , gezagvoerder,

Valeri I.Rozhdestvensky, vluchtingenieur.

lanceringen van allerlei aard, onder andere

in 1964 en 1966: een SU fotoverkenner Zenit-2;

in 1965: de SU communicatiesatelliet Molniya 1-2(1B) en de NASA wetenschapssatelliet OGO 2;

in 1969: de SU wetenschapssatelliet Interkosmos 1;

in 1970: de DE/EZ wetenschapssatelliet Interkosmos 4;

in 1971: de VS militaire weersatelliet DMSP 1/MMSP 5B-F1 en een SU fotoverkenner Zenit-4M;

in 1972: de SU communicatiesatelliet Molniya 1-21;

in 1976: de CSC communicatiesatelliet Marisat 3;

in 1980: een SU ELINT satelliet Tselina-O;

in 1982: een SU fotoverkenner Zenit-6;

in 1983: een SU militaire waarnemer Kobal't;

in 1987: een SU militaire navigatiesatelliet Parus;

in 1992: de SU communicatiesatelliet Molniya 3-42;

in 1999: de BR/CN aardobservatie satelliet CBERS 1/Ziyuan 1 en de BR astronomiesatelliet SACI 1.

vertrek in 1969 van het ruimteschip Soyuz 8 (Norad ID: 4126), voor een koppeltest van meerdere bemande schepen in de ruimte.

Sojoez 8 is onderdeel van de gezamenlijke missie met Sojoez 6 en 7, met in totaal zeven cosmonauten in een baan om de aarde.

De bedoelde koppeling van Soyuz 7 en 8 mislukt echter en de geplande overstap van een cosmonaut van het ene schip naar het andere, zoals bij de Sojoez 4 en 5 missie gebeurde, gaat niet door. Sojoez 6 moest de operatie van nabij filmen. Soyuz 8 landt na 5 dagen.

Dit was de laatste keer dat de apparatuur voor de Sovjet bemande maanlanding in een baan om de aarde werd getest en het falen ervan was één van de laatste nagels in de doodskist van het programma.

De inzittenden zijn:

Vladimir A.Shatalov, gezagvoerder,

Aleksei S.Yeliseyev, vluchtingenieur.

geboorte in 1952 te Norton LMB – California, van Michael Richard Uram ‘Rich’ Clifford.

Amerikaanse missiespecialist/astronaut.

Lid van NASA 13-1990 groep.

Maakte ruimtevlucht in STS 53, 59 en 76.

Verbleef 27,77 dagen in de ruimte.

Maakte 1 ruimtewandeling van 6u02’.

Was astronaut tot januari 1997 en bleef aktief in de ruimtevaart.

geboorte in 1962 te Parma – Ohio, van Michael Timothy “Bueno” Good.

Amerikaanse ingenieur/astronaut.

Lid van NASA 18-2000 “The Bugs”.

Maakte ruimtevlucht in STS 125 en 132.

Verbleef 24,67 dagen in de ruimte.

Maakte 4 ruimtewandelingen - samen 29u53’.

Was astronaut tot april 2012.

lanceringen van allerlei aard, onder andere

in 1959: de VS wetenschapssatelliet Explorer 7;

in 1961: de VS militaire wetenschapssatelliet Discoverer 32;

in 1971: acht SU militaire communicatiesatellieten Strela-1M;

in 1978: de SU communicatiesatelliet Molniya 3-10 en de NASA/NOAA weersatelliet Tiros N(11);

in 1981: een SU ELINT satelliet Tselina-D;

in 1988: een SU fotoverkenner Oblik;

in 1994: de RSCC telecomsatelliet Ekspress 1.

vlucht in 1964 van het ruimteschip Woskhod 1 (Norad ID: 904), van 1 dag in een baan om de aarde.

Dit is de eerste bemande vlucht met meer dan één persoon aan boord en de eerste vlucht zonder het dragen van een ruimtepak.

Deze missie werd speciaal gepland om het Amerikaanse Gemini programma vooraf te gaan.

Het Woskhod ruimtevaartuig was eigenlijk een aangepaste Vostok waaraan een remraketje op vaste brandstof toegevoegd was om een zachte landing mogelijk te maken. Er waren geen schietstoelen, geen ruimtepakken en ook geen mogelijkheid tot ontsnappen bij een noodsituatie tijdens start of landing.

Konstantin Feoktistov was een ingenieur die bijdroeg tot het ontwerpen van de Spoetnik en Vostok.

De missie was gewijd aan biomedisch onderzoek en de studie van het gedrag van een multi-disciplinair team in de ruimte.

De inzittenden zijn:

Vladimir M.Komarov, piloot-gezagvoerder,

Konstatin P.Feokistov, ingenieur-wetenschapper,

Boris B.Yegorov, arts.

vertrek in 1969 van het ruimteschip Soyuz 7 (Norad ID: 4124), voor een koppeltest van meerdere bemande schepen in de ruimte.

Sojoez 7 is onderdeel van de gezamenlijke missie met Sojoez 6 en 8, met in totaal zeven cosmonauten in een baan om de aarde.

De bedoelde koppeling van Soyuz 7 en 8 mislukt echter en de geplande overstap van een cosmonaut van het ene schip naar het andere, zoals bij de Sojoez 4 en 5 missie gebeurde, gaat niet door. Soyuz 7 landt na 5 dagen.

Dit was de laatste keer dat de apparatuur voor de Sovjet bemande maanlanding in een baan om de aarde werd getest en het falen ervan was één van de laatste nagels in de doodskist van het programma.

De inzittenden zijn:

Anatoli V.Filipchenko, gezagvoerder,

Viktor V.Gorbatko, wetenschapper,

Vladislav N.Volkov, vluchtingenieur.

geboorte in 1932 te Richfield – Utah, van Edwin Jacob ‘Jake’ Garn.

Amerikaanse ladingspecialist/astronaut.

Lid van Congress Observer 1984 groep.

Maakte ruimtevlucht in STS 16/51D.

Verbleef 7,00 dagen in de ruimte.

Was astronaut tot april 1985.

lanceringen van allerlei aard, onder andere

in 1966: een VS fotospion KH 7 en de militaire satelliet SGLS 1/OPS 5345;

in 1970: een SU navigatiesatelliet Tsiklon;

in 1975: de VS militaire satelliet TIP 2/Triad 2;

in 1982: de SU GLONASS navigatiesatellieten Uragan 11l en 2 GVM;

in 1983: een SU militaire communicatiesatelliet Strela-2;

in 1984: de VS militaire navigatiesatelliet NOVA III;

in 1990: de PAS telecomsatellieten SBS 6 en Galaxy VI;

in 1992: de DE communicatiesatelliet DFS 3/Kopernikus.