geboorte in 1925 te Boulder – Colorado, van Malcolm Scott Carpenter.

Amerikaanse piloot/astronaut.

Lid van Nasa 1-1959 groep.

Maakte ruimtevlucht in mercury-atlas 7.

Verbleef 0,21 dagen in de ruimte.

Maakte eerste manuele terugkeer - 24 mei 1962.

Was astronaut tot 10 augustus 1967.

Overleed aan een beroerte op 10 oktober 2013, te Denver - Colorado.

geboorte in 1945 te Reutlingen, van Dr Ernst Willi Messerschmid.

Duitse ladingspecialist/astronaut.

Lid van DLR 1-1982 groep.

Maakte ruimtevlucht als ladingspecialist in STS 22/61A.

Verbleef 7,03 dagen in de ruimte.

Was astronaut tot 6 november 1985.

selektie in 1996 van NASA-16 groep “The Sardines”

als piloten:

Duane G. Carey,

Stephen Frick,

Charles O. Hobaugh,

James M. Kelly,

Mark Kelly,

Scott Kelly,

Paul Lockhart,

Christopher Loria,

William Cameron McCool,

Mark L. Polansky;

als missiespecialisten:

David McDowell Brown,

Daniel C. Burbank,

Yvonne Cagle,

Fernando Caldeiro,

Charles Camarda,

Laurel Clark,

Michael Fincke,

Patrick G. Forrester,

John Herrington,

Joan Higginbotham,

Sandra Magnus,

Michael J. Massimino,

Richard Mastracchio,

Lee Morin,

Lisa Nowak,

Donald Pettit,

John L. Phillips,

Paul W. Richards,

Piers Sellers,

Heidemarie Stefanyshyn-Piper,

Daniel M. Tani,

Rex J. Walheim,

Peggy Whitson,

Jeffrey Williams,

Stephanie Wilson;

als internationale missiespecialisten:

Pedro Duque (Spanje),

Christer Fuglesang (Zweden),

Umberto Guidoni (Italië),

Steven MacLean (Canada),

Mamoru Mohri (Japan),

Soichi Noguchi (Japan),

Julie Payette (Canada),

Philippe Perrin (Frankrijk),

Gerhard Thiele (Duitsland).

Brown, Clark en McCool waren bemanningsleden van de laatste Columbia vlucht.

Mark en Scott Kelly zijn tweelingbroers, James Kelly is er geen familie van.

Loria nam door een kwetsuur geen deel aan zijn pendelmissie en maakte ook later geen vlucht.

Nowak kwam na haar vlucht met STS 121 in aanraking met het gerecht door een liefdeszaak met een medeastronaut en werd op 6 maart 2007 ontslagen door NASA.

lanceringen van allerlei aard, onder andere

in 1968: de VS militaire satelliet OPS 1419;

in 1978: de VS militaire weersatelliet AMS 3.

geboorte in 1945 te Beaufort - North Carolina, van Michael John Smith.

Amerikaanse piloot/astronaut.

Lid van Nasa 9-1980 groep.

Maakte ruimtevlucht als piloot in STS 25/51L.

Verbleef 73 seconden in de ruimte.

Sterft in de Challenger pendel ramp op 28 januari 1986.

geboorte in 1957 te St.Paul – Minnesota, van Duane (Digger) Gene Carey.

Amerikaanse piloot/astronaut.

Lid van NASA 16-1996 “The Sardines”.

Maakte ruimtevlucht als piloot in STS 109.

Verbleef 10,92 dagen in de ruimte.

Was astronaut tot oktober 2004.

lanceringen van allerlei aard, onder andere

in 1976: de VS afluistersatelliet NOSS 1 en drie oceaanbewakers type SSU/NOSS;

in 1996: de IT astronomiesatelliet BeppoSAX;

in 1999: de VS militaire satelliet Milstar 2/USA 143.

ook in april maar zonder exacte datum:

selektie in 1985 van de Saudi-Arabië ladingspecialisten

Abdulmoshin Al-Bassam,

Salman Al-Saud.

Alleen Salman Al-Saud nam deel aan een ruimtemissie.

vertrek in 1985 van de ruimtependel Challenger STS 17/51B (Norad ID: 15665), voor een 7-daagse vlucht in een baan om de aarde.

Deze missie heeft Spacelab-3 aan boord, zijnde de eerste vlucht van het ESA orbitaal laboratorium uitgerust voor experimenten met materialen, vloeistoffen ea; met daarin ook meerdere dieren, oa 2 aapjes en 24 knaagdieren waarvan het gedrag in gewichtloze toestand bestudeerd werd.

De minisatelliet NUSAT 1, ontwikkeld door de universiteiten van Weber en Utah, werd in de ruimte geplaatst. Deze is een voorloper van het nieuwe type satellieten:”klein, eenvoudig en goedkoop”, uitgerust als radartest voor de FAA.

De inzittenden zijn:

Robert F.Overmyer, bevelhebber,

Frederick D.Gregory, piloot,

Don L.Lind, missiespecialist,

Norman E.Thagard, missiespecialist,  

William E.Thornton, missiespecialist,

Lodewijk van den Berg, ladingspecialist,

Taylor G.Wang, ladingspecialist.

geboorte in 1953 te Kirya – Chuvashia, van Nikolai Mikhailovich Budarin.

Russische ingenieur/cosmonaut.

Lid van Energia Ingenieur 10-1989 groep.

Maakte ruimtevlucht als

MIR expeditielid in STS 71(Soyuz TM21),

vluchtingenieur in Soyuz TM27, en

ISS expeditielid in STS 113(Soyuz TMA1).

Verbleef 444,06 dagen in de ruimte.

Maakte 8 ruimtewandelingen - samen 44u31’.

Was cosmonaut tot 7 september 2004.

lanceringen van allerlei aard, onder andere

in 1965: de VS wetenschapssatelliet Explorer 27 en een fotospion KH-4A;

in 1974: een SU aardobservatie satelliet Sfera en een fotoverkenner Zenit-4MK;

in 1975: de SU communicatiesatelliet Molniya 1-29;

in 1980: een SU technologiesatelliet US-A en militaire waarnemer Yantar-4K1;

in 1982: een SU oceaanobservatie satelliet US-P;

in 1992: een SU militaire waarnemer Kometa en de aardobservatie satelliet Resurs F14;

in 1998: een SU militaire satelliet Prognoz US-KMO.

- Op 29 april 1932 werd kandidaat-cosmonaut Dmitri Alekseyevich Zaikin geboren.

Hij werd geselekteerd in de Luchtmacht 1-1960 groep, maar is tijdens zijn opleiding voor Soyuz missies in 1968 op inaktief gezet wegens een maagzweer.

Hij was als militair tot 1987 trainingsingenieur in het Gagarin Cosmonautencentrum en werkte daarna als burger tot zijn pensioen in 1996 in de raketindustrie.

- De zevende Challenger vlucht kreeg aanvankelijk het nummer 51E, maar door het wachten op de TDRS-B satelliet als lading, werd deze missie geschrapt. De pendel werd dan aangepast aan de 51B lading en kreeg het nummer STS 17/51B.

lancering in 1961 vanaf Wallops Eiland LA4, van de VS suborbit/terugval test Mercury Little Joe 5B. 

Mercury Little Joe 5B moet een herhaling worden van de gedeeltelijk mislukte Mercury LJ-5A test. Bij de start ontsteekt één der motoren van de 1ste trap van het lanceertuig echter 4 sec te laat. Hierdoor kantelt het geheel in een lager dan gepland traject, met als resultaat een hogere belasting bij de noodstop procedure.

Vluchtgegevens zijn: hoogte 4,5 km; afstand 14,5 km; duur 5min 25sec; snelheid 2860 km/u.

Na de berging bleek dat het ruimtetuig de hoger dan voorziene krachten met succes door-

staan had. De bedrijfszekerheid van het Little Joe lanceertuig echter, bleef voor verhoging vatbaar.

(afbeelding: plaatsen van de capsule op het lanceertuig)

Enkele gegevens:

NSSDC ID: -

Norad ID: -

Andere naam: LJ-5B

Lading: Mercury SC14A

Lanceertuig: Little Joe 1 4C LJ-5B

Massa: 1250 kg.

vertrek in 1991 van de ruimtependel Discovery STS 39 (Norad ID: 21242), voor een 8-daagse vlucht in een baan om de aarde.

Dit zou de achtste geheime opdracht van het VS Ministerie van Landsverdediging (DoD) zijn.

De bemanning zette oa de volgende satellieten in de ruimte: IBSS (IR Background Signature Survey); CRO-A, B en C; USA-70.

De IBSS satelliet zal op 2 mei 1991 bij de terugval in de atmosfeer verbranden.

De inzittenden zijn:

Michael L.Coats, bevelhebber,

Blaine L.Hammond, Jr, piloot,

Guion S.Bluford, Jr, missiespecialist,

Gregory J.Harbaugh, missiespecialist,

Richard J.Hieb, missiespecialist,

Donald R.McMonagle, missiespecialist,

Charles L.Veach, missiespecialist.

geboorte in 1943 te Orange – Texas, van John Oliver Creighton.

Amerikaanse piloot/astronaut.

Lid van Nasa 8-1978 groep.

Maakte ruimtevlucht als

piloot in STS 18/51G en

bevelhebber in STS 36 en STS 48.

Verbleef 16,85 dagen in de ruimte.

Was astronaut tot juli 1992.

geboorte in 1949 te Springfield – Massachusetts, van Dr Jerome ‘Jay’ Apt.

Amerikaanse missiespecialist/astronaut.

Lid van Nasa 11-1985 groep.

Maakte ruimtevlucht als missiespecialist in STS 37, STS 47, STS 59 en STS 79.

Verbleef 35,30 dagen in de ruimte.

Maakte 2 ruimtewandelingen - samen 10u13’.

Was astronaut tot mei 1997.

geboorte in 1956 te Amarillo – Texas, van Paul Scott Lockhart.

Amerikaanse piloot/astronaut.

Lid van NASA 16-1996 “The Sardines”.

Maakte ruimtevlucht piloot in STS 111 en STS 113.

Verbleef 27,64 dagen in de ruimte.

Was astronaut tot 2005 en bleef actief in de ruimtevaart.

geboorte in 1957 te Biarritz, van Leopold Eyharts.

Franse ingenieur/astronaut.

Lid van CNES 3-1990, EAC-1998 en NASA 17-1998 selektie.

Maakte ruimtevlucht als

wetenschapper in Soyuz TM27(TM26) en

ISS expeditielid in STS 122(123).

Verbleef al 68,90 dagen in de ruimte.

selektie in 1992 van de NASDA-2 astronaut

Koichi Wakata.

lanceringen van allerlei aard, onder andere

in 1962: een VS fotospion KH-4;

in 1963: een SU fotoverkenner Zenit-2;

in 1965: een VS fotospion KH 7;

in 1967: drie ERS en twee Vela VS militaire satellieten;

in 1970: de SU weersatelliet Meteor 1-4;

in 1971: een SU aardobservatie satelliet Sfera;

in 1976: een SU zwerm doelsatellieten Romb en een fotoverkenner Zenit-4MK;

in 1977: de SU communicatiesatelliet Molniya 3-7;

in 1981: een SU fotoverkenner Zenit-6;

in 1982: een SU militaire communicatiesatelliet Strela-2;

in 1983: een SU fotoverkenner Fram en de NASA/NOAA weersatelliet GOES 6;

in 1990: een SU militaire waarschuwer Oko;

in 1993: een SU ruimtespion US-PM;

in 1994: een SU fotospion Neman;

in 1998: de communicatiesatellieten BSAT 1B (JP) en Nilesat 101 (EG);

in 1999: de DE wetenschapssatelliet Abrixas en de IT communicatietest Megsat 1.

geboorte in 1942 te Tula, van Dr Valeri Vladimirovich Polyakov.

Russische medicus/cosmonaut.

Lid van IMBP 1-1972 groep.

Maakte ruimtevlucht als

vluchtingenieur in Soyuz TM6(TM7) en

wetenschapper in Soyuz TM18(TM20).

Verbleef 678,69 dagen in de ruimte.

Langste ruimtevlucht aan één stuk - 437 dagen in MIR.

Was astronaut tot mei 1995.

geboorte in 1948 te Gorlovka – Donetsk, van Aleksandr Aleksandrovich Volkov.

Oekraiense piloot/cosmonaut.

Vader van cosmonaut Sergei Volkov.

Lid van Luchtmacht 6-1976/TsPK 6 groep.

Maakte ruimtevlucht als

wetenschapper in Soyuz T14 en

gezagvoerder in Soyuz TM7 en Soyuz TM13.

Verbleef 391,50 dagen in de ruimte.

Maakte 2 ruimtewandelingen - samen 10u12’.

Was cosmonaut tot augustus 1998.

geboorte in 1953 te Fayetteville - North Carolina, van Ellen Louise Shulman Baker.

Amerikaanse missiespecialist/astronaute – Medicus (A223).

Lid van Nasa 10-1984 groep.

Maakte ruimtevlucht als missiespecialist in STS 34, STS 50 en STS 71.

Verbleef 28,61 dagen in de ruimte.

Was astronaute tot 1998 en bleef ruimtevaartmedewerkster tot eind 2011.

selektie in 1970 van de TsPK(VVS)-5 cosmonauten

Anatoli Berezovoi,

Aleksandr Dedkov,

Vladimir Dzhanibekov,

Nikolai Fefelov,

Valeri Illarionov,

Yuri Isaulov,

Vladimir Kozlov,

Leonid Popov,

Yuri Romanenko.

Enkel Berezovoi, Dzhanibekov, Popov en Romanenko zullen in de ruimte vertoeven.

lanceringen van allerlei aard, onder andere

in 1961: de VS wetenschapssatelliet Explorer 11;

in 1964: een VS fotospion KH-4A;

in 1967: een SU weersatelliet Meteor;

in 1977: de SU radar calibreersatelliet ER763-4;

in 1979: een SU militaire waarnemer Yantar-4K1;

in 1980: het Saljut 6 cargoschip Progress 9;

in 1987: een SU ELINT satelliet Tselina-D;

in 1988: een SU fotoverkenner Oblik;

in 1993: een SU militaire waarnemer Kometa;

in 1999: de VS aardobservatie satelliet Ikonos 1.

vertrek in 1993 van de ruimtependel Columbia STS 55 (Norad ID: 22640), voor een 10-daagse vlucht in een baan om de aarde.

In het ruim bevindt zich Spacelab D-2, waarin vooral de Duitse astronauten Walter en Schlegel de klok rond 88 experimenten uitvoeren op gebied van oa biologie, technologie, kristalgroei,aardobservatie,astronomie en aardobservatie.

Astronaut/medicus Bernard Harris voert bij Hans Schlegel de eerste intraveneuse handeling in de ruimte uit door injectie van een zoutoplossing. Steven Nagel maakt radiokontakt met de cosmonauten in MIR.

De inzittenden zijn:

Steven R.Nagel, bevelhebber,

Terence T.Henricks, piloot,

Jerry L.Ross, missiespecialist,

Charles J.Precourt, missiespecialist,

Bernard A.Harris, Jr, missiespecialist,

Ulrich H.Walter, ladingspecialist - ESA,

Hans W.Schlegel, ladingspecialist - ESA.

geboorte in 1977 te Milano, van Samanta Christoforetti.

Italiaanse piloot/astronaute.

Lid van ESA 3-2009 “The Shenanigans”.

Maakte al ruimtevlucht als ISS expeditielid in Soyuz TMA15M.

Verbleef al 199,70 dagen in de ruimte.

lanceringen van allerlei aard, onder andere

in 1962: de VS wetenschapssatelliet Ariël 1, de fotospion SAMOS 7 en een SU fotoverkenner Zenit-2/Kosmos 4;

in 1963: een VS fotospion KH-5;

in 1966: een SU doelsatelliet DS-P1-Yu;

in 1967: een VS fotospion KH 8 en de IT wetenschapssatelliet San Marco 2;

in 1968: een SU wetenschapssatelliet DS-U2-D;

in 1974: de SU communicatiesatelliet Molniya 2-9;

in 1977: een SU militaire waarnemer Yantar-2K;

in 1978: de NASA aardobservatie satelliet Explorer 58/AEM 1/HCMM;

in 1980: de VS militaire navigatiesatelliet Navstar 06;

in 1983: een SU militaire waarnemer Oktan;

in 1985: de SU wetenschapssatelliet Interkosmos 23/Prognoz 10;

in 1988: de satellieten voor radio-amateurs Oscar 23/Transit 23 en Oscar 32/Transit 24, en

een SU militaire wetenschapssatelliet Prognoz US-KMO;

in 1989: de SU wetenschapssatelliet Foton 2;

in 1990: de SU communicatiesatelliet Molniya 1-77;

in 1994: een SU militaire navigatiesatelliet Parus.

in de rand:

- Het vertrek van de ruimtependel Columbia STS 55, oorspronkelijk voorzien voor februari, werd meerdere malen verschoven door problemen met oa een turbopomp, het hydrolisch systeem en een Delta II lancering die niet kon wachten. Lanceerpoging op 22 maart gestopt bij T-3 seconden door onvolledige ontsteking van 1 van de 3 hoofdmotoren, wat de derde stop op het platform was na STS 51F en STS 41D. Alle drie de hoofdmotoren worden vervangen en 24 april wordt als nieuwe lanceerdatum gesteld, waarna de pendel uiteindelijk op 26 april vertrekt.

lancering in 1961 vanaf Cape Canaveral LC14, van de VS ruimtecapsule Mercury Atlas 3.

Gelijktijdig met de Mercury Redstone tests voor suborbitale bemande vluchten, gaat ook het testprogramma verder voor de orbitale lanceringen met de Atlas combinatie.

Mercury Atlas 3 is een dergelijke test met een ‘mechanische astronaut’ in de capsule.

Na het opstijgen weigert het lanceertuig van richting te veranderen om zich in de gepaste hellingshoek van 70 graden te plaatsen. Na zowat 40 sec en op 5 km hoogte, beveelt het automatisch noodsysteem het ontsteken van de ontsnappingsraketten.

De lanceerverantwoordelijke had nog geen bevel tot vernietiging van de combinatie gegeven, waardoor de capsule als bij een noodgeval 7 km hoog geslingerd werd en op 2 km van het lanceercomplex naar beneden kwam.

Bij de berging bleek dat capsule N°8 slechts licht beschadigd was, zodat ze na herstelling kon herbruikt worden in de Mercury Atlas 4 test.

Geen der testobjectieven werd gehaald en de opdracht werd als mislukt genoteerd.

(afbeelding: de lancering van MA-3)

Enkele gegevens:

NSSDC ID: -

Norad ID: -

Lading: Mercury SC8

Lanceertuig: Atlas D 100-D

Massa: 1250 kg.

lancering in 1962 vanaf Cape Canaveral LC34, van de VS suborbit test Saturn SA-2.

Dit is de 2de suborbit test van de Saturn I (SA-2) draagraket.

De 1ste trap stuwde de met water gevulde 2de en 3de trappen tot een hoogte van 145 km.

Bij T+2,5 minuten werden deze tot ontploffing gebracht en de ongeveer 85 ton watermassa veroorzaakte een reusachtige kunstmatige ijs-wolk met bliksemachtige effekten in de hogere atmosfeer.

De bundel van 8 motoren van de 1ste trap ontwikkelde een stuwkracht van bijna 600 ton.

De maximum snelheid bedroeg zowat 6000 km/u en alle testobjectieven werden als volledig geslaagd beschouwd.

Deze test werd ook bekend als Project Highwater 1.

(afbeelding: de lancering van SA-2)

NSSDC ID: -

Norad ID: -

Andere namen: Apollo SA-2 Test Flight, Project Highwater I

Lading: Highwater I

Lanceertuig: Saturn C-1 SA-2

Gewicht: 86000 kg.

geboorte in 1961 te Gent, van Frank De Winne.

Belgische piloot/astronaut.

Lid van EAC-1998 selektie.

Maakte ruimtevlucht als

vluchtingenieur in Soyuz TMA1(TM34) en

ISS expeditielid in Soyuz TMA15.

Verbleef zowat 200 dagen in de ruimte.

Was astronaut tot 1 augustus 2012 en bleef actief in de ruimtevaart.

lanceringen van allerlei aard, onder andere

in 1964: een SU fotoverkenner Zenit-2;

in 1966: de SU communicatiesatelliet Molniya 1-03(C);

in 1968: de SU ruimtebom OGCh-17;

in 1970: acht SU militaire communicatiesatellieten Strela-1M;

in 1973: een SU fotoverkenner Zenit-2M;

in 1979: de SU doelsatelliet Raduga 5 en een oceaanobservatie satelliet US-P;

in 1981: de SU ruimteveertest TKS-16301;

in 1983: een SU militaire waarschuwer Oko;

in 1985: een SU fotoverkenner Oblik;

in 1990: een SU zwerm doelsatellieten Romb;

in 1992: de VS militaire satelliet USA 81;

in 1993: de VS astronomiesatelliet ALEXIS;

in 1997: de NASA/NOAA weersatelliet GOES 10.

- Project Highwater, waarbij de waterballast op meer dan 100 km hoogte in de ionosfeer geslingerd werd, had als doel de gevolgen hiervan te bestuderen. Binnen twee seconden werd er gedurende een 10-tal seconden een wolk van ijs en waterdamp gevormd van ongeveer 15 km doorsnede, met het eerste kunstmatig gevormd onweer in de ruimte tot gevolg.

- Op 25 april 1964 zouden de Turijnse broers Gianbattista en Achille Judica-Cordglia gesprekken geregistreerd hebben tussen cosmonauten (waaronder een vrouw) in de ruimte en een Soviet volgstation. Dit station zou zelfs getwijfeld hebben omtrent de identiteit van de ruimtevaarders, al spraken ze russisch. Deze communicatie werd gelinkt aan het bestuurbaar ruimteschip Polyot 2, dat gelanceerd was op 12 april 1964 en 2 maanden later verbrandde in de atmosfeer.

Volgens generaal Kamanin waren deze beweringen zuiver fantasie en bedoeld om de Soviet ruimtesuccessen te schaden. Hij ontkende niet dat er ongelukken gebeurd waren en verklaarde ondermeer dat kolonel Pjotr Dolgov op 1 november 1962 de dood vond bij een valschermsprong vanop meer dan 25 km hoogte.

Noteer hierbij dat de naam Pjotr Dolgov meerdere malen voorkomt in “ruimtevaartraadsels”.