Kopzorgen: migraine is meer dan "een beetje hoofdpijn"

Gisteren ging de week van de migraine van start. Een onderwerp dat mij (helaas) nauw aan het hart ligt. Want al zo lang ik mij kan herinneren, word ik één keer per maand getrakteerd op misselijkheid, een bonzend hoofd en een knallende pijn, ook wel migraine genoemd.

Aangenaam, ik ben Sophie, 24 jaar oud en gezegend met hormonale migraine. Een zware term die eigenlijk gewoon wil zeggen dat het maandelijks cadeautje van moeder natuur voor mij nog veel meer in petto heeft dan de alom gevreesde krampen en rugpijn. Denk: een rothumeur en een tikje zelfmedelijden, maar vooral zo onnoemelijk veel pijn dat ik me liefst in foetushouding onder een kilo dekens begraaf om nooit meer buiten te komen. Of toch totdat de migraine aanval is gaan liggen.

Aanstellerij
Een gegeven paard mag je niet in de mond kijken, maar echt dankbaar voor die gulle bui van moeder natuur ben ik niet. En niet eens omwille van de pijn. Toegegeven, een pretje is het allerminst, maar de impact die het heeft op mijn omgeving vind ik duizend keer erger. Afspraken die ik al meermaals heb moeten afzeggen om gewoon urenlang wat apathisch in bed naar het plafond te  staren, mijn vriend die zich een ongeluk verschiet wanneer ik na een lange dag tanden bijten huilend kom binnengestrompeld, .. Ik mag dan misschien de betwijfelbare luxe hebben om te weten wanneer ik mij er ongeveer aan kan verwachten, voorbereid ben je nooit. En al de rest zal wijken.

En dus neem ik op aanraden van de huisdokter fanatiek mijn pil door en slik ik enthousiast de ene broodnodige pijnstiller na de andere. En dat helpt. Niet dat ik plots pijnvrij door het leven huppel, maar het helpt me om toch te functioneren op de dagen die ik anders levenloos in bed zou doorbrengen. Er is namelijk één ding waar ik pas echt als de dood voor ben. En nee, dat is niet de pijn, maar het etiket 'migrainepatiënt'. Want dat staat vandaag de dag nog steeds semi-gelijk aan aanstellerij. En dus slik ik lustig door en ga ik mijn dagdagelijkse gangetje. Met de tanden op elkaar.

Angst voor onbegrip
Pas op, ik begrijp het wel. Er is geen bewijsmateriaal voorhanden, geen blauwe plekken, geen haaruitval, geen hoge koorts, en als je de tv-spotjes mag geloven is het probleem met een simpel paracetamolletje in een wip verholpen. En dus ben ik niet verbaasd dat meer dan 40% van mijn collega-migrainepatiënten het probeert te verbergen. Ik doe het immers zelf ook. Want de angst voor de pijn is lang niet zo groot als de angst voor het onbegrip.

Dat is overigens ook waarom ik naar aanleiding van de derde 'Week van de Migraine' even uit mijn schulp en in mijn pen kruip. Om voor eens en voor altijd duidelijk te maken dat migraine niet zomaar "een beetje hoofdpijn" is. Dat je er even ziek en werkonbekwaam van kan zijn als iedere andere aandoening. Dat het geen aanstellerij is, en geen ingebeelde ziekte. Want niet de migraine zelf, maar dat hardnekkige en onzinnige taboe bezorgt mij kopzorgen. (br.hln)