Het was een prachtige reis. Iets wat ik zeker nog eens zou willen bezoeken is Sydney, een stad die bij de mooiste wereldsteden mag gerekend worden. Cairns met het Great Barrier Reaf behoorde ook tot de hoogtepunten. Daar ooit nog eens te gaan snorkelen zou mooi zijn. Deze lokaties liggen aan de kust en wie weet geraken we er ooit nog eens op een cruise.
Hetzelfde voor Nieuw Zeeland, we bezochten het Noordereiland. Het Zuidereiland moet ook prachtig zijn. Ideaal zou zijn Nieuw Zeeland apart te bezoeken en om de verre reis te breken, enkele dagen bij neef Xavier die in Hong Kong woont en werkt te logeren.. Zeg nooit, nooit.
Het bloed kruipt waar het niet gaan kan, globetrotters als we zijn. Medio Juni kunnen jullie het relaas volgen van onze tweede Noorwegen reis. Enkele jaren geleden bezochten we dit schitterende land gedurende een rondreis. Zelden of nooit bezoeken we iets twee maal, daarvoor is er te veel te zien op deze aardbol. Voor Noorwegen maken we heel graag een uitzondering op deze regel. Ditmaal gaan we dat doen over zee. De Lofoten en de Noordkaap met de middernachtzon behoren eveneens tot de bestemming
Bedankt allemaal voor de bijna 2000 keren dat jullie kwamen lezen, de vele persoonlijke reacties per email of, in het gastenboek of via de reaktie op de blog zelf.
Vanmorgen een overheerlijk ontbijtbuffet, de koffers in de wachtruimte gezet en nog een voormiddag vrije tijd. We bezoeken het Te Papa museum op enkele minuten wandelen van het hotel .
Het Te papa museum is volledig gratis en omvat 5 verdiepingeen met een zeer compleet beeld over Nieuw Zeeland, een echte aanrader. We moeten natuurlijk selecteren en die dingen gaan zien die ons het meest boeien. Er is zoveel te zien en te ondernemen dat we enkele dagen hier zouden kunnen doorbrengen. De nagebootste aardbeving terwijl men in een huis plaatsneemt is akelig en zindert nog tijdje na. De volledige fauna en flora van dit mooie land en de reuzeinktvis hier gevangen door Cousteau Junior en op sterk water gezet mogen rekenen op de nodige belangstelling. Verdiep hoger alles over de houtsnijkunst van de Maoris.
Helaas vliegt de tijd en moeten we terug naar het hotel voor een heerlijke maaltijd voor we om 13u plaatselijke tijd (bij ons is het nu midden in de nacht 1 uur) naar de luchthaven gebracht worden.
Het inchecken verloopt ontzettend traag. We willen graag naast elkaar zitten op die verre terugreis. De dame aan de balie is zeer vriendelijk maar bakt er niet veel van. De labels voor de koffers worden wel 10 maal afgedrukt en weer weggegooid, zo een toestand hebben we nog nooit meegemaakt.
Na een half uur (echt) is eindelijk alles in orde, t'zijn dan ook drie vluchten die we moeten hebben om aan de andere kant van de wereld thuis te geraken. Effe rustige plaats zoeken dan om onze steunkousen aan te doen. Die dingen zijn echt wel nodig op zo een reis. Voordien maakten we daar nooit gebruik van maar het moet gezegd, eens aan getrokken (wat niet zo eenvoudig is) geven ze een licht gevoel aan de benen en voeten.
Als we goed en wel klaarzitten om op te stijgen voor de vlucht Wellington - Sydney, komt uit de cockpit het onheilspellende bericht dat er een technisch defect is. Na 3 kwartier is het euvel verholpen en kunnen we eindelijk opstijgen. Al die tijd bleven we gewoon zitten in het toestel. We zitten helemaal achteraan en tegen de tijd dat de airhostess met de maaltijd aankomt is er geen keuze meer tussen chicken of ik weet niet wat! Bij het openmaken van de maaltijd komt een geur me tegemoet die ik helaas maar al te goed ken van in India. Een bepaald kruid (vraag me niet wat) zorgde er destijds voor dat ik in India 2 dagen doodziek in bed lag, dat was in New Dehli. Ik plooi de boel dicht en stel me tevreden met het slaatje. De koffie achteraf is net schotelwater en als ik me verheug op het chocolaatje erbij blijkt dit muntchocolade te zijn, niet dadelijk mijn favoriete chocolade. De frisko van cocos met amandelen was gelukkig wel lekker alhoewel ik helemaal geen ijsfanaat ben.
Als we in Sydney toekomen is het haasten om naar de andere gate te geraken voor de22 uren durende vlucht naar Londen. Hier merken we ook dat we niet via Singapore zullen vliegen maar wel Bangkok.
Het toestel is niet meer van de nieuwsten. Wat waren we verwend op onze heenreis met de gloednieuwe Airbus 380. Maar ja, we hebben geen keus, we zitten in de middenste rij van vier, echt geprangd! Als de passagier voor me dadelijk zijn stoel volledig naar achter zet voel ik me gevangen en kan zelfs mijn ene been niet over het andere leggen zonder de stoel voor me te raken. Jongens toch, hoe gaan we dit overleven.
In Bangkok maken we een tussenlanding om bij te tanken. Een nieuwe crew komt aan boord. De nieuwe luchthaven van Bangkok Suvhanaphoem ken ik maar al te goed na 5 reizen naar Thailand op enkele maanden tijd een tweetal jaren geleden.
Helaas is P. onze sympathieke reisgenoot ziek geworden op de vorige vlucht en moet hij in Bangkok achterblijven. Die maaltijd he waarvan ik niet durfde te eten, wie weet.............
Vervolgens nog een 14tal uren naar Londen. Zeer veel turbulentie en vermits we in de staart zitten levert dat heel wat ongemak op. De bliksemschichten schieten voorbij als we door een heus onweer vliegen.. Dan maar naar middelen gijpen waarvan velen gebruik maken, slaappillen. Ze hebben geholpen, enkele uurtjes heb ik toch blijkbaar geslapen in mijn ongemakkelijke positie. De beste plaatsen achteraan in de staart zijn de zijkanten, zo zijn er helaas maar drie rijen aan iedere zijde. Daar heb je ruimte, ik heb dat destijds meerdere malen mogen ondervinden op de vluchten Parijs - Bangkok. Meestal zijn die plaatsen voor alleenreizenden.
Als we eindelijk in Londen toekomen is het daar s'morgens vroeg. Lang moeten we niet wachten op de volgende vlucht ditmaal met British Airways. Op en af noem ik dat altijd. Schitterend weer stelde ons in de gelegenheid Londen nog eens te mogen overschouwen uit de lucht. T'is hoog tijd dat we nog eens citytrip Londen maken want er is weer t'een en t'ander bijgekomen, zien we vanuit de lucht.
Stipt om 11.05 gelijk voorzien landen we in Brussel.
Helaas blijkt een van onze koffers zoek te zijn, dus weer paperassen invullen voor we dochterlief zien die ons komt ophalen. Die koffer is 2 dagen nadien thuis afgeleverd, niet erg, toch allemaal vuile was en zomerkledij. Meestal komen die zoek gegane bagage weer terecht. Gelukkig maar want in de bewuste koffers zaten de notas gemaakt om deze blog te schrijven. .
Selectie van fotos volgt en denk eraan ook blog aan te maken over volgende reis, binnenkort. Bestemming en met welk vervoermiddel, meer hierover morgen of overmorgen.
T'is nog niet gedaan hoor, de terugreis, de langste ooit, verliep niet zonder problemen, integendeel.
De fotos van Nieuw Zeeland komen aan het einde van de blog. Het zal een zeer mooie reeks zijn, geselecteerd uit de 2000 (!) gemaakte fotos tijdens deze reis.
We rijden weer eindje zuidelijker vandaag. Onderweg stoppen we aan een Wildlife centrum voor een koffie. Verschillende van onze mannen zijn er in geslaagd, via ik weet niet waar, de tuin binnen te geraken. Achteraf blijkt dat ze fotos namen van de kiwi, de vogel he, niet de vrucht. Een kiwi is een nachtdier en zal je zelden ergens overdag zien, maar soit de fotos gaan de bus rond. De mooiste (die van L) zal achteraf doorgezonden worden..
Een adembenemende tocht volgt dan door de Manawutu Region via de steden Levin en Otaki en Rimutaka. We stijgen en stijgen en houden halt op een hoogte van 600m. Het is er heel koud en winderig maar de moeite voor nemen van fotos.
Als we terug beneden zijn gaat het langs de Kapiti Coast naar Wellington, de hoofdstad van Nieuw Zeeland.
In de haven zien we de ferryboten voor het Zuidereiland, het is de enige manier om over zee het andere deel van Nieuw Zeeland te bereiken. Nu dat Zuidereiland zal voor volgende keer zijn (wie weet ooit). Het schijnt er prachtig te zijn maar onze reis was in eerste instantie Australië. Het Noordereiland was zeker de moeite.
In Wellington bezoeken we de St. Pauls Cathedral waar ze druk aan het oefenen zijn voor een huwelijk morgen. Na de stadsrondrit gaan we terug naar boven voor het uitzonderlijke panorama over Wellington. We blijven dan ook tijdje op Mount Victoria, het weer is schitterend, een staalblauwe hemel. Maar.................................................... owee, wat staat ons te wachten.
Ik zit van voor in de autocar als we afdalen naar de stad. Het weer is aan het omslaan, ineens is de lucht inktzwart ipv blauw en zien we een heuse tornado boven de heuvels. Fascinerend , zo een draaikolk. Het begint heel hard te regenen en te waaien en als we aan het Bay Plaza hotel, dat aan de haven ligt, aankomen is de hel losgebarsten. Onze chauffeur kan parkeren voor het hotel en mits ik van voor zit ben ik een van de eersten die het waagt de enkele meters naar de ingang van het hotel te bereiken. Ben juist niet weggewaaid, maar er sneuvelden heel wat brillen, die gewoon afwaaiden en de slankste dames van de groep moeten zowaar hulp krijgen van galante heren, om niet ondersteboven te waaien op die korte afstand naar de veilige beschutting van het hotel.
We hebben een kamer op het negende verdiep. Als we binnenkomen stroomt het water binnen langs de vensters die nochtans dicht zijn. In de badkamer is het wc papier doorweekt. Als ik hier vannacht moet slapen, doe ik geen oog dicht. De nachtrust is broodnodig want morgen staat ons een zeer zware terugreis te wachten. We krijgen een andere kamer op het gelijkvloers.
Vanavond ook afscheidsmaal in the Brewery, een zaak op wandelafstand van het hotel. We gaan te voet want de weergoden zijn ondertussen gunstiger gestemd, of moeten we zeggen getemd.
De maaltijd was een succes mede door de mooie discours van the chief A. Hij kreeg deze bijnaam op de Hangi avond in Rotorua, omdat een plaatselijke schone hem toen uitkoos als assistent voor hun show.
Onze laatste nacht in Nieuw Zeeland, morgen terug naar Europa.
We hebben heerlijk geslapen met open raam voor de zilte zeelucht. Zal de reden zijn waarom ik enkele fabuleuze grote beten heb van God weet welk insect, dat me heeft tussengepakt vannacht aan mijn linkerarm en voet. Zie het al, zal dekbed van me afgestoten hebben in mijn slaap en die beestjes zullen gezegd hebben, njam, njam lekker brokje. Alle gekheid op een stokje, om 9 uur vertrekken we naar een uitzichtpunt waar we Napier kunnen overschouwen. Het bord dat aangeeft dat het laatste stuk verboden is voor autocars negeren de chauffeur en de gids. Ik wijs hen erop (beroepsmisvorming van 20 jaar zelf gidsen). Don't worry is het antwoord.
Het uitzicht boven is prachtig en we vertoeven er dan ook de nodige tijd. Plezant detail was het toilet daar boven op die heuvel. Iedereen wou het wel eens proberen omdat iemand ontdekte dat een stem alles zei wat te doen. Close the door, wash your hands enz. algemene hilariteit, ne sprekende wc kenden we nog niet.
Bij het naar beneden rijden gaat het al vlug volledig fout. Tja dat bord he, met dat verbodsteken voor autocars staat er niet zomaar. Om een lang verhaal kort te maken, t'heeft een half uur geduurd eer we verder konden. In de eerste bocht ging het al fout door tegenligger die niet wilde wijken (terecht). De man kwam vertellen dat we daar niet mochten komen, hij had overschot van gelijk. Al vlug groeide de file bergopwaarts aan, geen doorkomen aan. Na veel gepalaber, de politie kwam er net niet aan te pas moesten de wagens een voor, een stuk terug naar beneden en wij heel langzaam verder. We hadden een prima chauffeur, gelukkig maar anders stonden we daar nu nog haha. Achteraf vertrouwde hij me toe dat hij nooit meer die heuvel zou oprijden. Het laatste stuk moet eenvoudigweg te voet afgelegd.
Komische situatie eigenlijk, want heel vaak werden er overal wandelingen gedaan, een beetje te veel . Als er dan echt gewandeld moest, ging het met de autocar, tja.
Volgende bezoek is bij een wijnboer. Een prachtig wijngoed, schitterend gelegen en gesticht in 1831. Chique bedoening binnen en diverse degustaties zijn voorzien, 2 witte, 2 rode en 1 dessertwijn. Heel plezant keren we terug naar buiten waar de zon hoog aan de hemel schittert, een prachtig zicht over de wijngaarden, echt om U tegen te zeggen. De Nieuw Zeelandse wijntjes zijn best te genieten en zeer schappelijk in prijs. Wijn meenmen is niet doenbaar maar achteraf toch bij ons gevonden in speciaalzaak, de wijn van Mission.
We rijden naar het stadje zelf dat heel wat gebouwen in Art Deco bezit, zeer mooi.
Eindelijk krijgen we een namiddag vrij. We gaan op een terrasje een cappucino drinken (weer zo lekker gelijk in Australië). Een sandwich erbij gaat lekker achter de kiezen. De enige plaats waar ze dezelfde heerlijke cappucino maken bij ons is bij Blanche Dael in Maastricht. Twee vestigingen hebben ze daar, eentje in Céramique en andere in de oude stad in de voormalige kerk op het koor jaja, de rest is een prachtige boekenzaak, het schip van de kerk dus, dichtbij Entre Deux winkelcentrum. De koffiebranderij annex winkel is dicht aan de Maas. Recent hebben ze een vestiging geopend in Genk aan bibliotheek. Maar ik ben aan het afwijken nu.
Terug naar dat terras. Ik wil naar het toilet maar is niet te vinden, er is er gewoon geen! Was in Australië ook zo op verschillende plaatsen, gekke situatie. Dan maar naar openbaar toilet en ja hoor weer met zo een stem die je alles zegt. Alle toiletten zijn gratis en perfect schoon, binnenkort krijgen we in Hasselt ook zelfreinigend toilet, wel betalend. Goede zaak want je kunt toch niet telkens iets gaan drinken als het hoog water is.
Op zoek nu naar de Paua shell, dit is een schelp die alleen voorkomt in Nieuw Zeeland voornamelijk het Zuidereiland. Ze heeft alle kleuren van de regenboog aan de binnenkant en is zeer geliefd voor juwelen. Heb er al armband van, een hangertje en ring destijds gekocht op cruise schip, anders kan je die niet vinden behalve hier in NZ. Eigenlijk ben ik gewoon op zoek naar stukjes afval, heb ze gezien in Buried Village maar te laat aangedacht dat het zeer mooi zou zijn om een isomo bol ermee te beplakken. Ik heb dit trouwens vanmorgen gezien in de shop van het wijnkasteel.
De vriendelijke mevrouw van een shop waar ik er naar vraag toont me de weg naar een zaak waar ze die wel verkopen. Ze geeft me zelfs een plannetje mee. T'is niet zo ver en als ik de zaak binnenkom weet ik nog niet dat ik er 2 uren zoet zal zijn. Een paradijs van duizenden soorten stenen, never seen. De Paua shell stukjes zijn er ook in diverse maten en worden per gewicht verkocht. Voor 15 NZ Dollar krijg ik 100gr schelpen. (1 Euro is 2,09 NZ Dollar) Ik vul een platiek zakje en waag me dan aan de andere stenen waar je voor 20NZ Dollar een grotere zak mag vullen. Al die tijd staat echtgenoot lief geduldig te wachten. Er is lectuur voorhanden voor de heren terwijl de dames zich volledig laten gaan.
We maken nog een mooie wandeling en rusten uit in een heerlijke tuin to de zee. Al dat prachtig wrakhout dat aangespoeld is en zomaar voor het oprapen ligt steekt me de ogen uit.
Op de valreep ontdekken we een schitterende kunstgalerij waar ik een prachtige hanger van Paua shell zie liggen in uitstalraam. Schat van een man die ik heb die onmiddellijk me mee binnen neemt en me de hanger cadeau doet.
Content gaan we terug naar het hotel, een mooie aandenken (wat ik zeer veel draag) rijker uit Napier, die schitterende locatie in Nieuw Zeeland.
Gisteren dan uitslag gekregen tijdens consultatie bij de gastro enteroloog. Het feit dat ik nuchter moest zijn bleek dus wel degelijk voor een nieuwe gastroscopie. Welnu zo een gastroscopie is echt geen pretje. Liggend op je zijde spuiten ze je een vloeistof, die afschuwelijk smaakt, in de mond.
Je krijgt dan een mondstuk en voor je het weet heeft de arts daar al een darm ingestoken. Men vraagt je om effe te slikken, dus slik je die afschuwelijke vloeistof in. Dan gaat het vliegensvlug, alles duurt amper 3 minuten maar die lijken eeuwig te duren. De arts brengt dan tot 3 maal andere darm in die buis en je voelt dat ding telkens door je lichaam kruipen, niet plezant.
Ik moest toch wel effe op mijn positieven komen na dat onderzoek. Tijdens onderzoek hoorde ik de artsen al zeggen, verschillende maagzweren.
Na volledige biopsie is het verdict god zij dank dat de maagzweren veroorzaakt zijn door bacterie. Schijnt tegenwoordig meer en meer voor te komen bij de prille zestigers. Door al dat gereis naar die verre landen misschien. Op de vraag van de arts of ik recent nog op reis was, vertelde ik hem dadelijk van Australië en Nieuw-Zeeland reis, waar ik aan toevoegde dat die landen dezelfde gezondsheidszorgen kennen als hier bij ons. Klopt mevrouw zei hij, maar daar leven ook andere insecten en ongedierte. Is inderdaad zo maar toch straf voor deze reis, want waar hebben we al niet overal andere onhygienische situaties meegemaakt, zoals in Noord India, Nepal, Mexico, Egypte om er maar enkele te noemen.
Nu stop daarover en naar de toekomst kijken.
De cruise die we volgende week doen naar Noorse Fjorden, Lofoten en Noordkaap en middernachtszon moet gelukkig niet geannuleerd. Is onze 7de cruise en alles is aan boord zelfs hospitaal, heb daar ook al enkele jaren geleden mee kennis gemaakt wegens plotse rugklachten en prima gesoigneerd geweest. Heb groen licht gekregen, oef. Vertrekken uit Amsterdam, dus geen vliegtuigen en zo maar rustige mooie reis met veel natuurpracht. We deden de Noorse Fjorden al enkele jaren geleden over land. We doen zelden een reis 2 maal maar die natuur daar loont toch echt wel de moeite. Toen was het over land, nu over zee.
Wel zware antibiotica kuur volgen en strikt dieet. De kilos vliegen eraf, da's ook zeer positief. Tot nu toe weinig ongemak door die kuur. Laat ons hopen dat het zo verder gaat.
Na de reis moet ikdan terug voor nieuwe gastroscopie, daar probeer ik nu nog niet aan te denken.
Zo effe alles uitgelegd en zou graag iedereen willen bedanken voor de vele reakties ivm met mijn gezondheid hetzij telefonisch, per email, hier op mijn blog. DANK U WEL allemaal. Jullie bezorgdheid heeft me erg veel plezier gedaan.
Ik ga proberen het volledige verslag af te maken voor we volgende week vertrekken. De fotos van Nieuw Zeeland volgen want het is zeer moeilijk een selectie te maken uit de prachtige reeks uit Nieuw Zeeland.
Vanochtend verlaten we het Sudima hotel om richting Lake Taupo, het grootste meer van Nieuw Zeeland, te rijden. Een prachtige plaats omgeven door een weelderige plantengroei.
Het Noordereiland heeft wegen waar veel bochten in zitten met telkens weer nieuwe vergezichten. Ook veel opussums die hier zeer veel voorkomen maar helaas doodgereden door het toch wel drukke verkeer. Vrij veel wegeniswerken her en der maar we genieten van onze tocht.
Volgende stop zijn de Huka Falls, echt adembenemend mooi, de Waikato rivier ijsblauw, die zich kolkend een weg baant en zich aan een waterval naar beneden stort met maar liefst 200 000 liter water per seconde. Er is kleine wandeling voorzien maar ik blijf het spektakel gadeslaan, dit is het Nieuw Zeeland zoals we het zagen in documentaires, echt de moeite! Speciale bootjes proberen tegen de kolkende stroom in te varen wat heel wat spektakel meebrengt.
Het middagmaal bestaat uit Prawns (reuzegarnalen) met rijst. Terplaatse is een kwekerij en men kan er vissen op die lekkernij.
Tijd ook voor de groepsfoto in een idyllisch decor aan de oever van de Waikato rivier.
Een prachtige tocht door een adembenemend landschap brengt ons naar Napier.
Het stadje aan de kust gelegen is volledig verwoest door een aardbeving in 1931. Ons hotel is gelegen aan de jachthaven, dicht aan zee dus. Men is de voormalige loodsen druk aan het restaureren en we maken een mooie wandeling langs de jachthaven en de zee, leuke terrasjes en aan de vloedlijn prachtig wrakhout, hier aangespoeld van aan de andere kant van de oceaan door de aardbeving in Chili 2 weken geleden. Ik kan het niet nalaten een prachtig stuk hout mee te nemen. Heb het zonder problemen bij de douane thuis gekregen, oef.
Vanavond is geen maaltijd voorzien en we besluiten in het hotel zelf te eten, wat een schot in de roos blijkt te zijn. Een heerlijke soep met garlic bread en overheerlijke snapper (the catch of the day) vergezeld van ne lekkere Nieuw Zeelandse Chardonnay, zicht op de jachthaven, meer moet dat niet zijn.
Elke badkamer blijkt ook een bubbelbad te hebben voor 2 personen. Heerlijk relaxen in wolken schuim en dat schuim achteraf proberen weg te spoelen en weer eens ontdekken dat het badwater in tegenwijzerzin wegloopt. We zitten in het Zuidelijk Halfrond en het is echt waar hoor, hebben dat al meermaals getest.
